رسانه ای که به منابع قدرت وابسته باشد نمی تواند رسالت خود را محقق کند/ وابستگی مالی قتلگاه رسانه است
در باب رسالت خبر و خبرنگاری آنقدر گفت و گو و سخن بیان شده که دیگر برای قلم شکسته نویسنده این یادداشت جای باقی نمی ماند، اما اگر در این روزها بخواهیم بار دیگر وظیفه همه اصحاب رسانه و خبر را مرور کنیم و آن را اول برای خود و در درجه دوم برای مسئولین و مردم ارائه دهیم باید قدری واقع بینانه تر به این حرفه نگاه کنیم.
باوری در بین مسئولین وجود دارد که رسانه نباید جهت گیری داشته باشد و به مانند یک قاضی عادل در مسند نشسته و تمام تولیدات خود را با رعایت اصول عدل ارائه دهد و هیچ گونه جهت گیری و اعلام نظری در امور نداشته باشد.
شاید در نگاه اول این کلام خیلی مناسب و محترم شمرده شود اما در واقع امر کمی تفاوت بوجود می آید که به آن باید دقت شود.
امروزه با توجه به گسترش شبکه های اجتماعی و سرعت انتقال مطالب می تواند ادعا کرد که انتشار و ارائه خبر خام برای قالب های رسانه ای چون روزنامه، نشریات، سایت و حتی تلوزیون دیگر ارزش خبری ندارد بلکه آن چیزی که بار آنها را سنگین می کند تحلیل ها وتفسیرهایی است که از اخبار خام ارائه می دهند و در آن ابتدا توصیف خبر را مطرح کنند و با تحلیل خود علت و ماهیت بوجود آمدن خبر را بیان کرده و در مرحله آخر در صورت امکان با تفسیر خود می توانند پیش بینی و آینده نگری داشته باشند.
در این مورد دو مسئله اهمیت دارد اول انجام رسالت خبری و رسانه ای و دوم مخاطب پسند بودن و تیراژ اخبار تولیدی، صراحتاً می توان گفت که رسانه ای که در آن جهت گیری مشخصی وجود نداشته باشد هم رسالت خود را انجام نداده و هم نمی تواند با مخاطبان خود ارتباط برقرار کند، چرا که صرف اعلام خبر خام بدون تحلیل و تفسیر دیگر جزو کارویژه رسانه ها و نشریات قرار نمی گیرد.
چه بسیاراند خبرنگاران و رسانه هایی که با پرداختن به اخبار روابط عمومی و پوششی صرفاً ستون ها و صفحه های خود را پر می کنند و هیچ اتفاق مثبت و اثر گذاری نیز رغم نخواهند زد.
رسالت خبری زمانی محقق خواهد شد که این اطلاع رسانی و انتقال محتوا، گره ای را باز کند و در جایی اتفاق مثبت و تغییری ایجاد نماید، اگر قرار باشد که رسانه ها دنباله رو اخبار و وقایع باشند و صرفاً در این عرصه پوشش امر واقع را ارائه کنند، دیگر چه مزیتی برای آنها وجود دارد؟ خبرنگاری که صرفاً به دنبال پوشش وقایع رخ داده باشد و در جهت بوجود آمدن اتفاق و تغییر حرکت نکند منفعل است و چندان ارزشی نخواهند داشت.
این مسئله زمانی اهمیت دو چندانی پیدا می کند که باید رسانه در مواجه با افراد، سازمان ها، اداراتی و مسئولینی وارد عمل شود که در آنها اگر نگوییم جرم و اهمال بلکه سهل انگاری، تنبلی و کسالت وجود دارد، و در چنین مواردی اتفاقاً رسانه باید مطالبه گرانه و با جهت گیری مردم را آگاه سازد و به تبع آن مسئولین را به حرکت در آورد.
اگر قرار بر این باشد که فعالین رسانه ای به مصاحبه ها و اخبار روابط عمومی اکتفا کنند و نظر خود را نسبت به عملکردها ارائه ندهد پس چه کسی کاستی ها و نقصان ها را پیدا کند؟
امروز دیگر رسانه ها باید رصد دقیق داشته و امور را بسیار موشکافانه بررسی نمایند و در صورتی که در جایی با تخلف، فساد، سهل انگاری و یا قصوری مواجه شدند شجاعانه آنرا به گوش مردم و دیگر مسئولین برسانند تا مسائل مرتفع شده و به سمت جلو پیش برود.
بی طرفی در رسانه معنا ندارد، باید رسانه ها در برابر دشمنان تمام قد بایستند، باید رسانه دربرابر انحرافات موضع بگیرند، باید رسانه ها در برابر فساد و شبکه های پیچیده رانت ایستادگی کنند، باید رسانه ها در مواجه با مسئولین تنبل و بی تفاوت برخورد کنند، باید خبرنگاران حمایت خود از مظلومان و مستضعفان اعلام نمایند، باید رسانه مطالبات مردم را دادخواهی کند و به گوش مسئولین برساند، باید رسانه پرچم آرمان های انقلابی و اصولی را برافراشته نگه دارد و چه زیاد است این بایدها برای خبرنگار متعهد که در این مقال نمی گنجد.
این اهداف و مسیر زمانی محقق خواهد شد که کوچکترین وابستگی بین رسانه کسانی که باید مورد خطاب آنها قرار گیرد، نداشته باشد، کسی که وابستگی مالی، جریانی، سازمانی و جناحی داشته باشد قطعاً نمی تواند چابک و با قدرت تیغ تیز خود را به رخ مفسدان و مجرمان برساند چرا که قدرت و ثروت شبکه پیچیده ای شکل می دهد و بلاخره در جایی مانع انجام کار خواهد شد.
در انتها باید تنیجه گرفت که رسانه ها در صورتی می توانند موفق باشد و رسالت خود را به درستی انجام دهند که اولاً بر اساس ایدئولوژی و اعتقادات خود جهت و خط مشی خود را مشخص کنند و ثانیاً به هیچ وجه وابستگی به منابع قدرت و ثروت نداشته باشند.
هادی امامی - تیتر1
انتهای پیام/