"تیتر1"/
گفتگوی خواندنی با معلمی که از 13 سالگی شروع به کار کرد/ افسوس برای نمره 20 که دیگر نیست!
خانم جعفر پور معلم جوان و باسابقه ای که در آستانه بازنشستگی قراردارد گفت: به قدری از کودکی عاشق آموزگار شدن بودم که در نوجوانی وارد مدرسه تربیت معلم شده و در واقع حرفه معلمی من از 13 سالگی شروع و به زودگی بازنشسته خواهم شد.
گروه استانی «تیتریک»؛ خانم جعفرپور، معاون آموزشی دبستان شهید فتوتی که با وجود دارا بودن 40 سال، کرج که در آستانه بازنشستگی قرار دارد در گفتگو با "تیتر1" گفت: در حدود سی سال است که آموزگاری کرده و در خدمت آموزش و پرورش هستم و شغلم را عاشقانه و آگاهانه انتخاب کردم، آنقدر از کودکی به این حرفه علاقه داشتم که در نوجوانی وارد مدرسه تربیت معلم شدم، هرگر به دریافت حقوق فکر نمی کردم و برایم مهم نبود، چیزی که من را راضی می کرد تدریس بود.
وی با بیان اینکه از سیزده سالگی به این شغل وارد شدم اظهار داشت: اولین حقوقم در کل
18 هزار تومان بود و برای کار از 5 صبح راهی رفتن به مدرسه ای در یکی از روستاهای جاده چالوس می شدم و 5 غروب هم به خانه بر می گشتم، اگر مجالی باشد می خواهم بعد از بازنشستگی به تحصیل خود
ادامه دهم.
این معلم باسابقه دارای دو فرزند دختر و پسر است که اکنون در آستانه رفتن به دانشگاه قرار دارند و در مقاطع تحصیلی شاگرد مادر خود بوده اند و در این رابطه گفت: خیلی شیرین است که معلم فرزندان خود باشی و در کل اگر کسی عاشق معلمی هم نباشد، وقتی وارد این حرفه می گردد به تدریج عاشق خواهد شد چون بچه ها خیلی پاک و معصوم هستند، من هم درسمت معلم و هم معاون آموزشی و معاون پرورشی بوده ام، اما بهترین سال های کارم همان هفت سالی است که در کلاس اول ابتدایی تدریس کردم، در یک روستا که 17 شاگرد دختر و 18 شاگرد پسر داشت.
جعفر پور با بیان اینکه اکنون می شنوم بعضی از آنها مدرک دکتری گرفته اند و این مسئله مایه مباهات برای من است گفت: برای نمره بیستی که دیگر در نظام آموزشی نیست افسوس می خورم ولی با وجود معایب و مزایایی که این بحث ارزش یابی کیفی توصیفی دارد، نحوه اجرای َآن مهم است و بستگی به خود معلم دارد تا شیرینی نمره عالی را به دانش آموز بچشاند.
وی افزود: آمار بالای دانش آموزان باعث این می شود که طرح مذکور دقیق اجرا نشود و نکته ای دیگر این است که شاید علم خود یک معلم در مورد این روش کافی نباشد، اگر معلم بینش و بصیرت کافی را برای اجرای طرح ارزشیابی کیفی توصیفی در کلاس داشته باشد دیگر برای از بین رفتن حس رقابت و بی تفاوت شدن دانش آموزان به دریافت نمره خوب جای نگرانی ندارد.
این معلم کرجی ادامه داد: در حال حاضر رقابت در جامعه ی ما مهم نیست، رفاقت مهم است اگر توجه کنید آنقدر جنبه های انسانی ضعیف شده است که باید تمرکز ما روی این مسئله باشد، بچه ها باید به یکدیگر کمک کنند و ما باید به آنها بفهمانیم که می توانند یکدیگر را یاری دهند، این باور وجود دارد که بچه ها بیشتر از همدیگر یاد می گیرند تا از معلم، مگر معلم چقدر می تواند یاد بدهد چقدر می تواند کمک کند، فقط می تواند به عنوان یک مدیر یادگیری را با روش های نوین به دانش آموزان انتقال دهد، من وقتی از پنجره در زنگ های تفریح بچه ها را نگاه می کنم می بینم که بچه ها باهم خیلی راحت هستند و دارای داد و ستد های کودکانه می باشند و ما اصلا نباید دخالت کنیم و فقط باید هدایتشان کنیم و کنترل انجام دهیم که بتوانند به هدف خود در بزرگ شدن عواطف انسانی برسند.
این معلم باسابقه دارای دو فرزند دختر و پسر است که اکنون در آستانه رفتن به دانشگاه قرار دارند و در مقاطع تحصیلی شاگرد مادر خود بوده اند و در این رابطه گفت: خیلی شیرین است که معلم فرزندان خود باشی و در کل اگر کسی عاشق معلمی هم نباشد، وقتی وارد این حرفه می گردد به تدریج عاشق خواهد شد چون بچه ها خیلی پاک و معصوم هستند، من هم درسمت معلم و هم معاون آموزشی و معاون پرورشی بوده ام، اما بهترین سال های کارم همان هفت سالی است که در کلاس اول ابتدایی تدریس کردم، در یک روستا که 17 شاگرد دختر و 18 شاگرد پسر داشت.
جعفر پور با بیان اینکه اکنون می شنوم بعضی از آنها مدرک دکتری گرفته اند و این مسئله مایه مباهات برای من است گفت: برای نمره بیستی که دیگر در نظام آموزشی نیست افسوس می خورم ولی با وجود معایب و مزایایی که این بحث ارزش یابی کیفی توصیفی دارد، نحوه اجرای َآن مهم است و بستگی به خود معلم دارد تا شیرینی نمره عالی را به دانش آموز بچشاند.
وی افزود: آمار بالای دانش آموزان باعث این می شود که طرح مذکور دقیق اجرا نشود و نکته ای دیگر این است که شاید علم خود یک معلم در مورد این روش کافی نباشد، اگر معلم بینش و بصیرت کافی را برای اجرای طرح ارزشیابی کیفی توصیفی در کلاس داشته باشد دیگر برای از بین رفتن حس رقابت و بی تفاوت شدن دانش آموزان به دریافت نمره خوب جای نگرانی ندارد.
این معلم کرجی ادامه داد: در حال حاضر رقابت در جامعه ی ما مهم نیست، رفاقت مهم است اگر توجه کنید آنقدر جنبه های انسانی ضعیف شده است که باید تمرکز ما روی این مسئله باشد، بچه ها باید به یکدیگر کمک کنند و ما باید به آنها بفهمانیم که می توانند یکدیگر را یاری دهند، این باور وجود دارد که بچه ها بیشتر از همدیگر یاد می گیرند تا از معلم، مگر معلم چقدر می تواند یاد بدهد چقدر می تواند کمک کند، فقط می تواند به عنوان یک مدیر یادگیری را با روش های نوین به دانش آموزان انتقال دهد، من وقتی از پنجره در زنگ های تفریح بچه ها را نگاه می کنم می بینم که بچه ها باهم خیلی راحت هستند و دارای داد و ستد های کودکانه می باشند و ما اصلا نباید دخالت کنیم و فقط باید هدایتشان کنیم و کنترل انجام دهیم که بتوانند به هدف خود در بزرگ شدن عواطف انسانی برسند.
جعفر پور خاطر نشان کرد: در قدیم دانش آموزان دارای استرسهای مختلف بودند و دچار مشکلات روحی می شدند، این طرح آمد که استرس از بین برود، با وجود اینکه دلمان برای آن 20 گرفتن ها تنگ می شود ولی مزایای خوبی هم ایجاد شده است به این ترتیب که خیلی از امتحان های ما به شکل گروهی است و هدف فقط یادگیری می باشد.
وی در پایان افزود: آنقدر یادگیری شیرین و لذت بخش است که در دنیای آینده می گویند بی سواد کسی است که یادگیری را یاد نگرفته باشد، ما می خواهیم به بچه ها ماهی ندهیم، ماهی گیری یاد بدهیم.
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده