صنعت پوشاک کشور؛ چشم انتظار گلریزانی به وسعت ایران/ همدلی مردم را باید جهت دهی کرد

 گروه اقتصاد «تیتریک»، به نقل از «طنین شهر»، آخرین روز از دی ماه سال جاری(1395)،"پلاسکو"،  ساختمان تجاری مشهور چهارراه استانبول تهران فروریخت، ساختمانی که بیش از 600 کسبه روزی خود را از آنجا به خانه می بردند.

این فاجعه عظیم و در پی آن نشر خبر شهادت 16 آتش نشان زیر آوار ساختمان، مردم سراسر کشور را در اندوهی عمیق فرو برد، هرچند برخی زشت و گزنده از این فاجعه بهره برداری سیاسی کردند اما قاطبه ملت ایران در داغ این فاجعه سوختند و جلوه های  زیبایی از همدردی خود با جامعه آتش نشان کشور به جا گذاشتند.

از سوی دیگر کسبه و بازاریان نیز در کنار عرض تسلیت به خانواده داغدار شهدا با درکی که از اندوه دوچندان کسبه پلاسکو داشتند به رسم شایسته یک کاسب مسلمان، همدردی خود را با اجاره دادن (رایگان) واحدهای تجاری خود و یا به تعویق انداختن دریافت بدهی هایشان نشان دادند.

روزگذشته (8 بهمن)، خبر اتمام آواربرداری این حادثه دردناک سرخط اخبار کشور بود و همه نوشتند"پلاسکو پایان یافت!" اما  با وجود اتمام آواربرداری ها، گرمای همدلی مردم همچنان ادامه دارد، و عملا می توان گفت تک تک  مردم ایران در تلاشند تا اندکی از بار اندوه این مصیبت بکاهند. در این بین قشر فرهنگی جامعه، طلایه دار ابراز همدردی با آتش نشانان شده است و چند روزی است که آموزش ایثار، شهامت و شهادت درس مشترک تمام دانش آموزان مدارس کشور شده است.

حتی این یکدلی و همراهی کم نظیر مردم پس از وقوع فاجعه"پلاسکو"، بازتاب های جهانی نیز داشته است و هر فرد در هر گوشه ای از جهان، به دور از پرداختن به مقوله دین و آئین و به صرف انسان بودن مردم ایران را در این خصوص تحسین کرد.

در اینجا باید اشاره کرد، حال که تمام مردم ایران در ابراز همدردی با آتش نشانان شعور و انسانیت خود را به عرصه ظهور گذاشتند شایسته است با بهره از چنین روحیه والایی این بار در کنار کسبه پلاسکو  که گرداننده چرخ صنعت پوشاک کشور بودند، بایستیم و با تشکیل کمپینی ملی ، علاوه خرید پوشاک ایرانی برای جبران خسارت وارده، گلریزانی به وسعت ایران برگزار کنیم.

در توضیح این پیشنهاد می توان گفت: می شود باز هم از ظرفیت مدارس استفاده کرد  و در کنار بزرگداشت یاد شهدای آتش نشان به همت مدیران هر مدرسه مبلغی هرچند کوچک برای چرخیدن چرخ و تابیدن نخ های صنعت پوشاک کشور نیز جمع آوری کرد.

در سطح شهرها نیز می توان مساجد و یا دفاتر ائمه جمعه   را به عنوان مرکز جمع آوری کمک های مردمی درنظر گرفت و مطمئنا کسبه هر شهر هم با فروش اجناس تولیدکنندگان پلاسکو،می توانند  بیشترین سهم را در این همیاری داشته باشد.

با این وجود و با عنایت به شکوه همدلی و همبستگی کم نظیر مردم ایران، می توان بدون کمک های دولتی ده ها ساختمان پلاسکو دیگر در تهران ساخت.

امیدواریم مسئولین در کنار مردم  با جهت دهی صحیح به همدلی موجود و پرهیز از جناحی کردن مسائل، دست در دست یکدیگر پلاسکو دیگری را از نو بسازند تا دوباره چرخ صنعت پوشاک بچرخد و این بار مهرایرانی تار و پود پوشاکی شود که بر تن خود و فرزندانمان می کنیم.