روایت تولدی دوباره در کلام امام راحل/ ۱۵خرداد، آغازی برای بهمن 57
گروه فرهنگ «تیتریک»، امروز بیش از نیم قرن از ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ به عنوان آغاز خونین و تاریخی نهضت اسلامی خمینی کبیر می‌گذرد. در حقیقت ۱۵ خرداد بود که به نوعی سرآغاز و شروع زنجیره‌های به هم پیوسته‌ای شد که در نهایت حماسه بهمن ۱۳۵۷ را رقم زد.
در ۱۵ خرداد ۱۳۴۲ اگرچه همه ایران به پا خاست، اما جرقه این برخاستن و شعله ور شدن، در ۱۳ خرداد ۱۳۴۲ – که مصادف با عاشورای حسینی بود – زده شد؛ در مدرسه‌ای مقدس و تاریخی به نام مدرسه فیضیه و با بیانات پر شور امام در جمع علما و فضلای حوزه علمیه قم.
و این، بخشی از همان سخنان ناصحانه و در عین حال بیدارکننده است که به عنوان یکی از مهمترین سخنرانی‌های رهبران جهان، در تاریخ ثبت شده است:
«آقا! من به شما نصیحت می‌کنم؛ ای آقای شاه! ای جناب شاه! من به تو نصیحت می‌کنم؛ دست بردار از این کارها. آقا! اغفال دارند می‌کنند تو را. من میل ندارم که یک روز اگر بخواهند تو بروی، همه شُکر کنند. من یک قصه ای را برای شما نقل می‌کنم که پیرمردهایتان، چهل ساله هایتان یادشان است، سی ساله ها هم یادشان است. سه دسته - سه مملکت اجنبی- به ما حمله کرد: شوروی، انگلستان، امریکا به مملکت ایران حمله کردند؛ مملکت ایران را قبضه کردند؛ اموال مردم در معرض تلف بود، نوامیس مردم در معرض هتک بود، لکن خدا می‌داند که مردم شاد بودند برای اینکه پهلوی رفت. من نمی‌خواهم تو این طور باشی؛ نکن. من میل ندارم تو این طور بشوی، نکن! این قدر با ملت بازی نکن! این قدر با روحانیت مخالفت نکن. اگر دیکته می‌دهند دستت و می‌گویند بخوان، در اطرافش فکر کن؛ چرا بیخود، بدون فکر، این حرفها را می‌زنی؟ آیا روحانیت اسلام، آیا روحانیون اسلام، اینها حیوانات نجس هستند؟ اگر اینها حیوان نجس هستند پس چرا این ملت دست آنها را می‌بوسد؟ دست حیوان نجس را می‌بوسد؟ چرا تبرک به آبی که او می‌خورد، می‌کنند؟ حیوان نجس را این کار می‌کنند!؟ آقا ما حیوان نجس هستیم؟ (گریه شدید حضار)، خدا کند که مرادت این نباشد؛ خدا کند که مرادت از اینکه "مرتجعین سیاه مثل حیوان نجس هستند و ملت باید از آنها احتراز کند"، مرادت علما نباشند و الّا تکلیف ما مشکل می‌شود و تکلیف تو مشکل می‌شود. نمی‌توانی زندگی کنی؛ ملت نمی‌گذارد زندگی کنی. نکن این کار را؛ نصیحت مرا بشنو. آقا! بس کن، نشنو حرف این و آن را؛ یکقدری تفکر کن، یکقدری تأمل کن! یکقدری عواقب امور را ملاحظه بکن! یکقدری عبرت ببر! عبرت از پدرت ببر. آقا! نکن این طور! بشنو از من؛ بشنو از روحانیین؛ بشنو از علمای مذهب؛ اینها صلاح ملت را می‌خواهند؛ اینها صلاح مملکت را می‌خواهند. ما مرتجع هستیم؟ احکام اسلام، ارتجاع است؟ آن هم "ارتجاع سیاه" است؟ تو انقلاب سیاه، انقلاب سفید درست کردی. چرا این قدر مردم را اغفال می‌کنید؟ چرا نشر اکاذیب می‌کنید؟ چرا اغفال می‌کنی ملت را؟ و اللّه، اسرائیل به درد تو نمی‌خورد، قرآن به درد تو می‌خورد. امروز به من اطلاع دادند که بعضی از اهل منبر را برده اند در سازمان امنیت و گفته اند شما سه چیز را کار نداشته باشید؛ دیگر هر چه می‌خواهید بگویید؛ یکی شاه را کار نداشته باشید؛ یکی هم اسرائیل را کار نداشته باشید؛ یکی هم نگویید دین در خطر است. این سه تا امر را کار نداشته باشید، هر چه می‌خواهید بگویید. خب، اگر این سه تا امر را ما کنار بگذاریم، دیگر چه بگوییم!؟ ما هر چه گرفتاری داریم از این سه تاست.»
و چنین شد که این سخنرانی استثنائی و ماندگار امام در عصر عاشورا، منجر به دستگیری معظم له شد و مردم در همه ایران، دو روز بعد یعنی در پانزدهم خرداد ماه به پا خاستند و رژیم ستمشاهی هم مثل همیشه با گلوله، پاسخ آنان را داد و یکی از غمبارترین روزهای تاریخ ایران شکل گرفت و در اذهان ماند.
و همین روز بود که امام آن را برای همیشه عزای عمومی اعلام کرد و از نیمه خرداد، انتظار فرج کشید. و امروز ۱۵ خرداد است.
امام پس از انقلاب هم بارها یاد و نام این روز بزرگ را گرامی داشتند که خلاصه‌ای از آن چنین است: «روز پانزده خرداد در عین حال که چون عاشورا روز عزای عمومی ملت مظلوم است، روز حماسه و تولد جدید اسلام و مسلمانان است.»
امام در جای دیگری هم می فرمایند: «ملت ما بلکه ملت‌های مظلوم، از هر چه غفلت کنند؛ از این دو روز الهی(پانزده خرداد و بیست و دو بهمن) نباید غفلت کنند.»
معظم له همچنین پانزده خرداد را یک روز تاریخی، مبارک و نقطه عطف می‌دانند و البته به مصائبی هم که در این روز بر ملت ایران رفت، همیشه اشاره دارند: «پانزده خرداد در عین حالی که مصیبت بود، لکن مبارک بود برای ملت که منتهی شد به یک امر بزرگی و آن استقلال کشور و آزادی برای همه مملکت.»
امام بزرگوار همچنین اصرار دارند که این سند بزرگ نباید هیچگاه فراموش شود که بحمدالله با همت همه ایرانیان و آزادیخواهان جهان، فراموش نشد و نخواهد شد؛ «پانزده خرداد از خاطره ها محو نخواهد شد و باید در سالروز آن، هرچه بیشتر آن را زنده نگاه داشت.»
چنین است که در سیره امام، پانزده خرداد از ایام الله و برای همیشه روز عزای عمومی است؛ در عین حال این روز، یادآور آن کلام همیشه ماندگار حضرت روح الله است که هنوز هم در گوش تاریخ طنین می‌افکند: «یادتان نرود که ما یک پانزده خرداد داشتیم.»
و امروز پانزده خرداد است و ما هرگز فراموش نخواهیم کرد که یک پانزده خردادی داشتیم.
انتهای پیام/
