خبرنگاران سنگ زيرين آسيای عصر اطلاعات

به گزارش گروه فرهنگی «تیتریک»،17 مرداد ماه و سالروز شهادت محمود صارمی خبرنگار صدا و سیما در مزار شریف تنها بهانه ای برای پرداختن به امر خطیر و مهم خبر و خبرنگاری در جامعه است، موضوعی که علی رغم تحولات عمده خود در صد سال اخیر، چه آن زمانی میرزا صالح شیرازی اولین دستگاه چاپ را به ایران آورد تا بعد از مدتی حبل المتین چاپ شود و چه امروز که شبکه های اجتماعی گوی سبقت را از ابراز های سنتی خبری ربوده اند، عنصری مهم از زیست اجتماعی انسان ایرانی بوده است که نبود آن بدون شک برای جامعه امروز قابل تصور نیست اگر نگوییم بخشی از عناصر حیاتی می باشد.

درباره ضرورت رسانه و اثر آن بسیار سخن ها گفته اند و همین بس که امروز به جای سیاست مداران این رسانه ها هستند که حاکم اصلی جهان اند و به سبک خود اقتدار را بر دیگران اعمال می کنند، اما با این وجود خبرنگاری هیچ وقت بعنوان یک شغل با مقتضیات و ویژگی های درخور اهمیت این کار به رسمیت شناخته نشده است.

وضعیت خبرنگاری در ایران از جنبه های مختلف مانند حقوقی و قوانین حمایتی، استقلال حرفه ای، آموزش، تشکل ها و صنف، درآمد، مزایای شغلی حرفه ای تنظیم نشده و به همین دلیل در بسیاری از موارد به دلیل وابستگی به ارگان های مختلف استقلال رسانه ای از بین می رود و گرایشات مختلف سایه ی خود را بر کار می اندازد، شاید مقصر اصلی این موضوع خود خبرنگاران باشند که نتوانسته اند حق خود را با ابزارهای قدرتمندی که در اختیار دارند مطالبه کنند، اما بدون شک بی توجهی مسئولین نیز مزید بر علت بوده و این روند دا تداوم داده است.

گسترش فضای مجازی و شبکه های اجتماعی تکثر خبرنگاران را نیز بسیار توسعه داده است و می توان ادعا کرد که این خبرنگار نیست که خبر را منتقل می کند بلکه همه مردم رسانه شده اند، در دوره ای که سرعت حرف اول را در انتقال پیام می زند حضور افراد آموزش دیده و حرفه ای برای انتقال یک خبر زمانی را لازم دارد که از حوصله مخاطب امروز خارج است، از طرفی تقریباً همه مسئولین و هنرمندان و ورزشکاران از طریق فناوری های نو خود با مخاطب ارتباط گرفته و واسطه ها را حذف کردند.

اما با این وجود هنوز خبر حرفه ای و دقیق که حاصل کار افراد متخصص و آموزش دیده است هم مورد استقبال مردم و نیاز جامعه در عصر انفجار اطلاعات می باشد، و از آنجایی که در همه جای دنیا حمایت ارگان های دولتی و حاکمیتی پشتیبان این حرفه بوده در کشور ما هم توجه بیشتری به خبر و رسانه شود، هم مسئولین از جنبه ها قانونی، حقوقی و حمایتی توجه کنند و هم خود اصحاب خبر مطالبات و حقوق خود را پیگری کنند.

خبرنگاری قبل از اینکه یک شغل باشد، علاقه و عشق است، خبرنگار چشم بینا و گوش شنوا و زبان صادق جامعه است بی آنکه گوشی شنوا برای شنیدین، چشمی بینا برای دیدن و زبانی صادق برای بیان مشکلات خود داشته باشد، و علی رغم همه مسائل باز همواره پیگیر رسالت و وظیفه راستین خود است.

انتهای پیام/