فضای مجازی عامل کاهش نرخ مطالعه/ شهریار شعر ایران را معنایی دیگر بخشید
گروه استانی "تیتریک"، مردم این روزهای سرزمین‌مان با قیصر امین‌پورها، سهراب سپهری‌ها، نیما یوشیج‌ها، سیدحسن حسینی‌ها، مشفق کاشانی‌ها و شاعران دیگری نیز، خو گرفته اند. شاعرانی که هر کدام رنگ و بوی خاص خود را دارند و در واقع هر کدام‌شان گلی هستند که عطر خود را در فضای ادبیات سرزمین‌مان می‌پراکنند. همان‌ها که اگر خدای ناکرده روزی نباشند، یک پای احساسمان می‌لنگد و کسی نیست ما را به دوست داشتن خود، آدم‌ها و هستی فرا بخواند.
به بهانه فرا رسیدن روز شعر و ادب فارسی به سراغ شاعر و ترانه سرای البرزی؛ داود کوچکی رفتیم. وی در گفتگو با نگارانه اظهار داشت: شعر یکی از ارکان جدانشدنی با آدمیست که از بدو تولد با اشعار کودکانه و لالایی های مادران در روح ما دمیده میشود و بسته به استعداد افراد در طول زندگی جریان داشته تا روز آخر که با قطعه شعری سنگ مزار را تلطیف میبخشد، حال این مهم باید در روز خاصی یادآوری و تکریم میشد که شورای عالی انقلاب فرهنگی تصمیم گرفت روز درگذشت استاد شهریار را به روز ملی شعر و ادب نامگذاری کند.
وی ادامه داد: اشعار استاد شهریار در ردیف اشعار برتر و مدرن محسوب میشود و قدرت شاعرانگی و همچنین از تکنیکهای ادبی بالایی برخوردار است و همین باعث شده تا شاعران جوان به سمت آن روی بیاورند و از آن بعنوان الگوی مناسب برای ژانر خود استفاده کنند.
کوچکی تاکید کرد: امروز زبان شعر یکی از مهمترین ارکان موفقیت آن است و هرچه به زبان معیار نزدیکتر بوده ارتباطش با مخاطب برقرار میشود ، استاد شهریار با زبان ساده و صمیمی توانسته جای خود را در شاعران جوان البرز نیز باز کند.
وی به شاعران البرزی توصیه کرد و گفت: بنده کوچکتر از آنم که بخواهم توصیه کنم و فقط به عنوان پیشنهاد و یک نظر عرض میکنم که با مطالعه زیاد و برنامه‌ریزی راه موفقیت هموارتر است ، متاسفانه مشکلات و معضلات دنیای مجازی بیشتر از فواید آن شده و نرخ مطالعه جامعه را با سرعت پایین برده است. به همین خاطر برنامه‌ریزی را به میان آوردم چرا که بدون برنامه ریزی و هدف ، چرخیدن در دنیای مجازی جز کشتن زمان نیست مواظب باشیم که تفریح به عادت و آن هم به اعتیاد دنیای مجازی تبدیل نشود ، در مورد دنیای مجازی نگرانم و ادامه این روند را بسیار خطرناک میبینم.
کوچکی در پایان خاطرنشان کرد: دعا میکنم تا اول خودم بعد دوستان عزیز و گرامیم ابتدا ادیب باشیم بعد ادب شناس و ادبیاتی، تا بتوانیم مشکلات و مسائل جامعه را با نگاه شاعرانه دید و به تصویر کشید.
انتهای پیام/
