گروه استانی «تیتریک»،مهدی فتحی هنرمند تئاتر البرزی در گفتگو با نگارانه اظهار داشت: رویدادهای بزرگ در مقابل مردانی بزرگتر،حقیرجلوه می کند.جنگ تحمیلی که از شهریور1359تاهشت سال پس از آن به درازا کشید،دربرابر شکوه ، ایستادگی و مردانگی شهیدان،جانبازان،رزمندگان و ملت ایران،آتشی بودکه در شعله های آن،مردان ایران زمین فرهنگی سرشار از ژرف،انسانی ودینی را بنام "فرهنگ دفاع مقدس”پدیدارساختند.این فرهنگ سرشاراست از رویدادها،لمحه ها،لحظه ها،شخصیت ها و موقعیت هایی بس استثنایی که اندیشه ها و احساساتی پرشور و پندآموز را درخود نهفته دارد.
وی تاکید کرد: همچون اقیانوسی بیکران که غواصانی زبده می خواهد تا در آن غوص کنند و در گوهرهای بی مانند فراچنگ آورند.ژرفای آن به ژرفای تاریخ اسلام و تشیع و به گستردگی تاریخ ایران است.فرهنگ دفاع مقدس،فرهنگی انسانی است،زیرا تعاریف تازه ای ازمفاهیم انسانی همچون عشق، ایثار و ازخودگذشتگی، وفاداری، فداکاری، راستی و درستی ارائه می دهد لذا فرهنگی دینی است،زیرا به فرهنگ بی نظیر عاشورا گره خورده است.
فتحی ادامه داد: فرهنگ دفاع مقدس، جنگ، ویرانی، کشتار، آوارگی وتجاوز به هر بهانه راتایید نمی کند،بلکه درپی حفظ، بازآفرینی وتثبیت ارزش هاست،ارزش هایی که ثمره هشت سال مقاومت وایستادگی ملت ایران در برابر دشمنان تا دندان مسلح بود .فرهنگ دفاع مقدس به ترویج عشق، دوستی، فداکاری وایمان در جامعه می اندیشد و از دل این فرهنگ است که فرهنگ مدافعین حرم شکل می گیرد.
وی افزود: چراکه جنگ هشت ساله ایران وعراق،همه اقشار وطبقات اجتماعی را درگیر خودکرد، زن ومرد، پیروجوان، فقیروغنی، مدرسه ای،حوزوی و دانشگاهی، کارمند، کشاورز، کارگر و پزشک، همه وهمه، دوشادوش یکدیگربه دفاع برخاستند والگویی برای همه کشورهای دنیا ومنطقه شدند.
این هنرمند البرزی گفت: جامعه هنری کشور نیز به فراخور توان خود،دربرابر جنگ واکنش نشان دادند.هنرمندان درشاخه های مختلف،اعم ازهنرهای تجسمی وموسیقیایی ونمایشی،باهدف تقویت روحیه سلحشوری مردم در دفاع از اعتقادات وکشورخود، دست به خلق آثاری هنری زدند.
وی خاطرنشان کرد: هنرمندان تئاترنیزبانمایشنامه ها واجراهای تئاتری خودازاین قافله عقب نماندند.
فتحی گفت: تئاترهای مردمی،به ویژه گروه های نمایشی نیروهای نظامی وانتظامی بسیارخودجوش پا می گرفتند و به همان سرعت ازهم می پاشیدند.سپس،تئاترمدارس ودانشگاه ها پا به عرصه گذاشت وکمی بعدتر،کسانی که با احتیاط می توان هنرمندان حرفه ای تئاتر نامیدشان،به این قافله پیوستند.
وی عنوان کرد: ازهمان نخستین ماه های آغاز جنگ،گروه های نمایشی بااجراهای خود که به شکل محسوسی بیشتر قالب طنز وکمیک داشت،گونه ای تئاتر تهییجی وتبلیغی(پروپاگاندا)راپی ریزی کردند که ویژگی های اساسی آن ها شعارزدگی، سطحی نگری، بهره گیری از تیپ سازی برای پردازش شخصیت ها وضعف درساختار دراماتیک بود.
فتحی باین کرد: همواره می توان به معدودی آثار در خور توجه اشاره کردکه دراین دوران (دفاع مقدس) نوشته یااجرا شدند،اماتاثیر این دوره درتئاتردفاع مقدس،ترویج نوعی سطحی نگری وشعارزدگی بودکه تاکنون،گریبان این گونه از تئاتر را رها نکرده است.
وی عنوان کرد: از ابتدای جنگ تاپایان آن وسپس بازگشت آزادگان سرافزازبه میهن،سه شاخ تئاتر دفاع مقدس نمودپیدا کرد:۱-تئاتردرپشت جبهه ها.۲-تئاتردرجبهه وسنگر.۳-تئاتردراسارت
فتحی در پایان در پاسخ به سوال هایی از این قبیل :آیا تئاتردفاع مقدس را می توان تعریف کرد؟ محدوده ها ومرزهای این گونه تئاترکجاست؟چه نوع نمایشنامه هاواجراهایی،دفاع مقدسی به حساب می آید؟ گفت: پرسش هایی ازاین دست،مارا با نخستین چالش های تئاتر دفاع مقدس درایران روبه رو می کند.دراینکه این تئاتر پیرامون جنگ هشت ساله ایران وعراق ومسائل مرتبط با آن می چرخد،تردیدی نیست.مشکل از آنجا آغاز می شود که بخواهیم با نگاهی ارزشی،به تحلیل تئاتر دفاع مقدس بپردازیم.
انتهای پیام/
