ظهور پدیده مد گرایی و خطر فراموش شدن ارزشهای ملی و مذهبی کشور

به راستی کشور در چه زمینه هایی دارای ظرفیت های بالفعل است که لازم است آن را بالقوه کنیم یا چه ظرفیت بالقوه ای دارد که از آن غافل شدیم یکی از این ظرفیت ها توجه به تولیدات داخلی و بومی در هزاران زمینه های مختلف است که ما از آن غافل هستیم و یکی از این زمینه ها را می توان صنعت پوشاک و طراحی لباس تلقی کرد صنعتی که ظاهر و پوشش یک جامعه را بر عهده می گیرد و متاسفانه در دهه اخیر این صنعت بومی روز به روز مظلوم تر و مهجور تر از گذشته باقی می ماند تا طراحان اروپایی و غربی بتوانند این بازار مهم را در دست بگیرند.

در سال های اخیر شاهد هستیم که دیگر پوشش جامعه نه رنگی از اسلام دارد و نه بویی از فرهنگ ایران!!! و این نشأت گرفته از چیزی جز بی توجهی مسئولان و متولیان امر این مقوله نیست.

در حالی همه نگران تهاجم فرهنگی به جوانان هستیم که هر روز نماد دیگری از فرهنگهای بیگانه شرقی از بازار چین و غربی از بازار ترکیه در خیابانهای شهرها و روستاهای کشورمان مد می شود.

متاسفانه در کشور ما هر چیزی در وهله آخر که کار از کار گذشته بررسی و پیگیری می شود و نوع پوشش و حجاب نیز خود بخشی از این قضیه است…

چرا ما باید حلقه ی آخر این زنجیره را درگیر کنیم و از درون جامعه و خود مردم و افراد آن را بررسی کنیم؟آیا این از این زنجیره حلقه های دیگر قابل پیگیری ندارد؟

هر موقع ما یک پوشش نا مناسب از یک دختر یا پسر نوجوان و جوان می بینیم از آنان خرده می گیریم که چرا دختر ما چنین مانتویی به تن کرده یا پسر ما پیراهنی با این طرح و نوشته ها پوشیده در صورتی که بازار پوشاک ما از این قبیل اجناس اشباع شده و دیگر انتخاب دیگر فراوانی نیست ؛ چرا اتحادیه پوشاک و لباس اجازه فروش چنین اجناسی را به فروشندگان می دهند و چرا اصلا اجازه ورود چنین لباس هایی به کشور داده شده است؟

در حال حاضر برندهای خارجی که از تکنولوژی روز برخوردار هستند؛ بازار پوشاک ایران را از دست تولیدکنندگان داخلی گرفته‌اند و صنعت مد ما که به صورت سنتی عمل می‌کند قابلیت رقابت با آنها را ندارد و فعالان صنعت مد ایران یکی پس از دیگری ورشکست می‌شوند و یا با سختی فراوان به فعالیت خود ادامه می‌دهند.

این موضوع چند دلیل می تواند داشته باشد که ساده ترین و غیر سیاسی ترین جوابی که دارد یک اصل اقتصادی به اسم عرضه و تقاضا است وقتی در کشور طراحان پوشاک داخلی جایگاهی ندارند و هیچ عملی از سوی آنان صورت نمیگیرد در نتیجه عرضه ای وجود ندارد و وقتی تقاضا از سوی نسل جوان با این جمعیت انبوه جوان کشور هست باید این عرضه از جایی دیگر تامین شود و آن جایی جز خارج از کشور نیست؛ و اینگونه می شود که ظاهر جامعه از سوی بیگانه ترسیم می شود.

وقتی ما نتوانیم برای خودمان مد تولید کنیم…برایمان مد تولید می کنند. قشر جوان جامعه که قشری پر شور و پر تکاپو است هر روز دوست دارد که پوششی نو و جدید داشته باشد و از تکرار و یکنواختی بی زار است و غربی ها که به خوبی به این مسئله واقف اند  هر روز با ارائه مدهای جدید سعی در جذب این قشر نوپسند دارند.

وقتی برندهای معتبری همچون D&G پوشاک با معیارهای اسلامی تولید کنند از آن استقبال می‌شود؛ اما اگر ما تولید کنیم بازار آن را نمی‌پسندد. اتفاقاً مدل‌های اسلامی به دلیل استفاده زیاد از پارچه جذابیت بالایی دارند؛ در طراحی آن دست طراح باز است و می‌تواند جذابیت‌های زیادی در آن ایجاد کند. اگر مصرف‌کنندگان از تولیدات داخلی استقبال نمی‌کنند به این دلیل است که نتوانسته‌ایم مطابق نیازهای آنها لباس تولید کنیم. متاسفانه ما نتوانسته‌ایم باور مصرف‌کنندگان را تغییر دهیم و جذابیت‌های مدل‌های ایرانی-اسلامی را به آنان معرفی کنیم و تولیدکنندگان خارجی با استفاده از این نقطه ضعف ما به ارائه پوشاکی می‌پردازند که برای مصرف‌کنندگان جذابیت دارد و بازار را در اختیار می‌گیرند. پس ما باید ابزاری برای معرفی جذابیت‌های پوشاک ایرانی داشته باشیم تا مصرف‌کننده به آن باور پیدا کند و برایش اعتمادسازی شود. این فرآیند نیازمند حمایت گسترده صداوسیما و سایر رسانه‌ها است. من اعتقاد دارم که با حمایت کافی و اعمال مدیریت خوب در این راستا طی چند سال آینده می‌توانیم به موفقیت‌های چشمگیری دست پیدا کنیم.

متاسفانه گرایش به مد و لباس های غربی به گونه ای در کشور رواج یافته که دیگر مد و لباس ایرانی-اسلامی از هیچ جایگاهی برخوردار نیست و قابلیت مراکز خرید و فروشگاه های لباس را اجناسی با مد بیگانه پر کرده این گرایش تا آنجا فرا رفته که برخی از تولیدکندگان پوشاک داخلی دست به تولید لباس با مد غربی و اشکال و نوشته های خارجی می کنند.

دستگاههای فرهنگی تاکنون در خصوص مد و لباس که مظهر فرهنگ و تفکر یک جامعه است چه کرده اند و آیا غیر از شعار در این زمینه که از مصادیق جنگ نرم نیز محسوب می شود چه روی داده است.

این مسئله لباس و پوشاک جامعه موضوعی بسیار مهم و جدی است و همت تمامی مسئولین ذیربط را می طلبد چرا که جدای از بحث اقتصاد مقاومتی و توجه به تولید داخلی دارد تیشه به ریشه و جان فرهنگ ایرانی و اسلامی می زند؛ و با ورود لباس های نامناسب و زننده سطح معنوی جامعه نیز کاهش میابد و این خود سبب بسیار از مشکلات زمینه ای می شود چه بسا همین ترویج مد و لباس غربی یکی از اقدامات دشمن در راستای جنگ نرم بوده و آتش به اختیاری تمامی مسسئولین و مردم را در راستای برچیدن این مهم را می طلبد.

نویسنده:اعظم زکی زاده-طراح مد و لباس