شهادت امام رضا (ع) در نگاه شاعران البرزی

مریم سلطانی

با دلم دخیل میبندم بهتون امام رضا

یه روزی میام حرم به شوق پابوس شما

واسه من مثل بهشته خونه و صحن و سرات

خیلی پاک و عاشقانه س اشتیاق زائرات

آقا آهوی غریبم تو و دیار بی کسی

میشه ضامنم بشی میشه به دادم برسی؟

یه روزی پر میکشم سمت حرم از این قفس

میدونم هوامو داری تا نیفتم از نفس

کنار پنجره فولاد توی صحن بی ریات

حاجتم روا میشه به حق گنبد طلات

چی میشد منم بودم یکی از اون کبوترا؟

صبح تا شب سلام میدادم بهتون به این هوا

قلب تاریکمو با اشاره ای صفا بدین

شما رو جان جواد، مریضا رو شفا بدین

توی آسمون هشتم توی عرش کبریا

حاجتم رو از خود شما می خوام امام رضا

مریم قاسمی

زین گونه ام که در غم غربت شکیب نیست

گر سر کنم شکایت هجران، غریب نیست

جانم بگیر و صحبت جانانه ام ببخش

کز جان شکیب هست و ز جانان شکیب نیست

گم گشته ی دیار محبت کجا رود؟

نام حبیب هست و نشان حبیب نیست

عاشق منم که یار به خانه ام نظر نکرد

ای خواجه…درد هست ولیکن طبیب نیست

یا علی بن موسی الرضا (ع)

ای حضرت عشق…حضرت ماه…حضرت نور….

شرف خادمی ات آرزوی من است…یا رضا (ع)

یکتا رفیعی

کنج زندان گناهان خودم جا مانده ام

گفته اند اینجا بمان تا ضامنی پیدا شود

با نگاهت اعتبار یک جهان را میخری

قدر آهویی نگاهم کن که این در، وا شود

سید امیر عربی

دلم هوایی یاری است غیر دنیایی

کسی ندیده مثالش به این فریبایی

پریده ام به هوای حریم او عمری

کبوتر حرمم من نه مرغ هرجایی

خلاف رسم جهان است رسم یوسف ما

که می خرد به نگاهی دل زلیخایی

قبای رحمه للعالمین برازنده است

به قامتش که قیامت کند به زیبایی

بقیع می رسم و غربتش نفس گیر است

گرفته هق هقم این بار رنگ زهرایی

و باز هم مرج البحر و اشک یلتقیان

دوباره بغض دل و چشم های دریایی

شکست (خلوت) و دیدم دوباره زل زده ام

به عکس گنبد و گلدسته های خضرایی

بهروز قاسمی

دل من، وقتی میگيره واسه ی كرببلا

يه سفر میرم به مشهد، پابوس امام رضا

به سرم، وقتی هوای خاك كربلا مياد

دل من، فقط حريم حرم رضا می خواد

چشای خسته ی من، وقتی كه بارونی ميشه

دل من تو قفسش، انگاری زندونی ميشه

هی ميخواد  پر بزنه، بره سوی كرببلا

يه حسی ميبره دل رو، سوی گنبد طلا

حرمش بوی حسين و بوی كربلا داره

نميدونی گريه اونجا، چقده صفا داره

تو حرم ياد حسين، آدمو شيدا ميكنه

دل آدم انگاری، حسينو پيدا ميكنه

تو حرم دلا همه، يه جورايی غم ميگيره

به ياد آقام حسين، دلا چه ماتم ميگيره

به ياد غربت آقا، ياد غربت رضا

به ياد معصومه و زينب و ياد كوچه ها

به ياد دستای عباس و علی ی اكبرش

به ياد غمهای زينب و علی ی اصغرش

حرم آقام رضا، بوی حسينمو داره

گل عشقو ديدنش، تو سينه ی مون ميكاره

حرم آقام رضا، بوی گل وفا ميده

بوی عباس و حسين، بويی ستاره ها ميده

حرم آقام رضا، همش داره بوی گلاب

بوی اون لبهای تشنه، بوی مشك و بوی آب

حرم آقام رضا، كه بوی كربلا ميده

دلای عاشق مارو، هميشه جلا ميده

توحرم باچشم گريون، عقده مو وا ميكنم

تودلم هرچه كه باشه، ديگه افشا ميكنم

به آقام ميگم كه مولا، هميشه برام دعاكن

تا نفس دارم آقاجون، راهی كرببلا كن

به آقام ميگم كه مولا، حاجت مارو روا كن

از تموم درد و غمها، شيعه ی خود را «رها» كن

سید موسی حسینی کاشانی

دل از زمین و زمانم اگر شکایت داشت
نگاه تشنه ام از عاشقی حکایت داشت

همیشه صحن تو در پیش چشم خودم
به حال کودکیم حکم بینهایت داشت

شنیده ام من از آن خادمی که در سینه
هزار قصه دلدادگی روایت داشت

بهشت وعده دهی تا سراغ می گیرد
هر آن که در دل خود مهری از ولایت داشت

به دستهای گره خورده در ضریح قسم
خدا به گرمی بازار تو عنایت داشت

تو آمدی که غم از عاشقان خود گیری
حدیث آمدنت بویی از هدایت داشت

به شوق دلشدگانت دوباره می گویم
رضا به غربت در مشهدش رضایت داشت

داود کوچکی

تا رد بجا مانده پرگار تو باشم
بگذار که در حلقه زوار تو باشم

ای کاش که بین فقرا اسم مرا هم
حاجی بنویسند و در آمار تو باشم

میخواستم از خواب کبوتر که پریدم
برخاسته از گنبد دوار تو باشم

یا اینکه درون تله آهوی صیاد
افتاده و دربست گرفتار تو باشم

عشق تو اگر حلقه دارم بشود هم
بگذار فقط میثم تمار تو باشم

عشق است که در صحن شفاخانه ات آقا
حتی به تمارض شده بیمار تو باشم

آنقدر کریمی که برایت همه عمر
هر کار کنم باز بدهکار تو باشم

مریم کاظمی پور

هر دم که خلوت دل خود با خدا کنم

دل را روانه بر حرم کبریا کنم

با ذکر دلنشین و کلام مبارکش

آرام، ذکر نام امام رضا (ع) کنم

چون ثامن الحج دل اهل یقین بود

دل داده ام به حسن رخش آن جلا کنم

جانم فدای سلاله ی آل محمد(ص) است

نام رضا(ع) بگویم و هر دم صفا کنم

در ملک ارتضا به رضا(ع) گشته ام رضی

آماده ام به عشق رضا(ع)جان فدا کنم

هستم مقیم پادشه ارض طوس عشق

هر لحظه افتخار به ارض و سما  کنم

بهروز قاسمی

رضا جان اگرچه غرق گنهم

باز می خوام از ته دل صدات كنم

میخوام كه درو بروم وا بكنی

آخه امشب من میخوام نگات كنم

دوس دارم مث كبوتر حرم

دور گنبد طلا ت پر بزنم

دوس دارم زائر مشهدت بشم

دوس دارم به خونه ات سر بزنم

من بمیرم واسه اون لحظه ای

كه یاد دشت كربلا كرده بودی

یاد زینب و دل پرناله اش

یاد جد سرجدا كرده بودی

آب طلب كردی تواز سوزعطش

وقتی زهر به جون تو،اثرگذاشت

یاد لبهای حسین افتاده ای

یه قطره آبم برا عطش نداشت

یاد لبهای كبود اصغرش

یاد لبهای رقیه كوچولو

سكینه از تشنگی ناله می زد

برو آب بیار برام برو عمو

من بمیرم واسه ی اون ناله هات

وقتی ازسم جگرتوسوخته بود

من بمیرم واسه چشمت كه به در

برادیدن جوادت دوخته بود

آخ چقد سخته توی شهر غریب

خونه تم میون دشمنا باشه

وقتی كه زهرو به كامت میریزن

تنها باشی هیچكی اونجا نباشه

می خوام امشب با دل شكسته ام

یه سری بیام میون حرمت

من بشم فدای تو امام رضا

جون من قربون لطف و كرمت

دوس دارم شب تا به صب كنار تو

اشك بریزم بشینم دعا كنم

من به عشق تومیام به پابوست

دوس دارم دائم ترو صدا کنم

یه نظر كن سوی ما امام رضا

ترو جون معصومه جون جواد

ترو جون مهدی، جون فاطمه

بیا امشب و بشین كنار ما

از تو می خوام حاجتم روا كنی

از تو می خوا دردمو دوا كنی

تو شدی ضامن آهو از كرم

چی میشه منو ز غم «رها» كنی

رها زنگنه

گنبد زرینت

تسبیح کبوتران

گلدسته ات

گل افشان دلهای خسته

به پناهت آمده ام

خورشید مشرقی

انتهای پیام