- کاریکاتور/ تاج شاهی بزرگتر از قد و قواره چارلز سوم و کامیلا
- کاریکاتور/ ترامپ خطرناکتر از همیشه!
- افزایش ۸۰ درصدی تلفات نوجوانان و جوانان آمریکایی/ قاتلانی از نوعِ سلاح گرم تا سرطان + فیلم
- ویتامینی که مغز را جوان می کند/ بهترین راه برای اصلاح خلق و خو
- وقتی تنش میان ابرقدرت ها تشدید می شود/ تبدیل کلمات به عمل؛ بدترین سناریوی جهان
شنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 20
بین الملل "تیتر1"/
نامه تامل برانگیز سخنران آمریکایی به معاون ترامپ؛ این روزها، والدین فلسطینی هنگام تولد نوزادشان شاد نیستند
والدین فلسطینی نه تنها باید به این سؤال پاسخ دهند که "چگونه کودکشان را تأمین می کنند؟" بلکه باید با وحشت، خطرات و سختی های تولد یک پسر یا دختر، در شرایط اشغال سرزمینشان روبرو شوند.
وی در متن نامه نوشت: همچنان که کریسمس را با خانواده تان جشن می گیرید و به داستان تولد عیسی در انجیل گوش می دهید، امیدوارم قطعه زیر را که چند سال پیش نوشته ام را بخوانید و تأمل کنید.
از شما می خواهم، چشم خود را به روی وضعیت مسیحیان و مسلمانان فلسطینی که در سرزمین بیت المقدس زندگی می کنند، باز کنید. و می خواهم درک کنید که چرا رهبر مسیحیان عرب در فلسطین به خاطر بی توجهی شما نسبت به موقعیت کنونی آنها در وضعیت بدی قرار گرفته است و از دیدار با شما امتناع می ورزد.
با اینکه دو هزار سال پیش، سرزمین فلسطین در وضعیتی بدتر قرار داشت و برای اشغال آن بیشتر از امروز مورد تهدید واقع شده بود، شرایط آن دوره به ساکنان فلسطین اشغالی اجازه تحرک بیشتری را نسبت به ساکنان فعلی این سرزمین می داد.
در حالی که اکنون، شرایط برای ساکنین سرزمین اشغالی به گونه ای رقم خورده است که در وهله اول؛ هیچ فلسطینی هرگز نمی تواند برای انجام مناسک مذهبی خود از بیت لحم به ناصره نقل مکان کند و یا قانون اسرائیل از ازدواج یک عرب از ناصره و آوردن همسر از بیت لحم و زندگی در خط سبز اسرائیل ممانعت می کند.
با اینکه از گذشته تا امروز هر مسیحی برای شرکت در سرشماری باید به زادگاه خود می رفت، امروزه این کار به خاطر بازجویی های طاقت فرسای صهیونیست ها در ایست های بازرسی برای مسیحیان آن منطقه کاملا غیر ممکن به نظر می آید.بعلاوه؛ در حالی که هزاران فلسطینیِ مسلمان و مسیحی ساکن در بیت لحم، بنای بیت المقدس را از خانه های خود می بینند و تنها فاصله اندکی با آن دارند، نمی توانند برای دعا و نماز به این شهر مقدس بروند. مسیحیان عربِ بیت المقدس نیز نمی توانند به راحتی برای مراسم کریسمس و رویدادهای فصلی در بیت لحم در کنار هم‌کیشان خود شرکت کنند.
بیت لحم قدیم بسیار پرجمعیت و تحت محاصره بود. امروزه، این شهرِ در حال انفجار، توسط شهرک هایی است که زمین های اجدادی فلسطینیان را برای ساختن یک دیوار مانع 30 فوتی و مستملکات مسکونی بزرگ، مختص به یهودیان، مصادره کرده اند و ساکنان عرب را از بیت المقدس جدا می کنند، محاصره شده است.
انقباض رشد و فقدان فرصت های اقتصادی، مردم بیت لحم را مجبور به فرار از جستجوی شغل و آزادی کرده است. دهها هزار نفر از آنها و فرزندانشان در حال حاضر در آمریکا زندگی می کنند. آنها به سختی می توانند برای بازدید به بیت لحم بازگردند و از سوی مقامات اشغالگر صهیونیستی مجوز اقامت دائم در زادگاه خود را ندارند.
پادشاهان قدیمی می توانستند از راه بسیار دور، برای دادن هدایای زاد و ولد، سفر کنند. یکی از سختی هایی که امروزه آنها با آن مواجه می شدند، کنار آمدن با سربازان اسرائیلی در پل آلنبی (اردن) است. بازجویی های شخصی سربازان صهیونیستی تحمل زیادی را می طلبد. فرض کنید سؤالاتی این‌چنینی را از پاشاهان می پرسیدند: "اهل کجا هستید؟" "والدین و پدربزرگ و مادربزرگ شما چه کسانی هستند؟" "چرا اینجا هستید؟" "برای ملاقات چه کسی آمده ای؟" "این هدیه متعلق به کیست؟"
پرسش ها یادآور بازجویی هرود از بازدیدکنندگان کتاب مقدس است. در اسرائیل و فلسطین امروز، بعید است که این پادشاهان بیچاره شرقی، مجوز ورود خود را به دست آورند.
امروزه، فرار از این شرایط گزینه بعیدی است. مانع یا دیواری که کرانه باختری را در بر می گیرد، صدها ایست بازرسی سربازان صهیونیستی و غزه ی تصرف شده، باعث می شود این چنین مواردی برای نجات جان، غیر ممکن شود.
در نهایت، هنگامی که در تولد عیسی مسیح تأمل می کنم، نمی توانم کمکی بکنم اما در این روز به 400 نوزادی (به طور تقریبی) که در فلسطین در کرانه باختری و غزه به دنیا می آیند و به والدین آنها فکر می کنم. همچنین به تعدادی از آنها که در هنگام تولد به علت خدمات درمانی نامناسب کشته می شوند، می اندیشم (بعضی از نوزادان در ایست های بازرسی رژیم صهیونیستی در خطر مرگ قرار گرفته اند، زیرا سربازان اسرائیلی مجاز به انتقال مادران نیستند).
این روزها، والدین فلسطینی در هنگام تولد نوزادشان شاد نیستند و هیچ امیدی به سلامت و رشد فرزندشان ندارند و بدون تردید، تولد هر نوزاد، همراه با نگرانی های زیادی است. آنها نه تنها باید به این سؤال پاسخ دهند که "چگونه کودکشان را تأمین می کنند؟" بلکه باید با وحشت، خطرات و سختی های تولد یک پسر یا دختر، در شرایط اشغال سرزمینشان روبرو شوند. بواسطه خشونت، فشارها و تحقیرهایی که روزانه فلسطینیان در کرانه باختری به دست ارتش و مهاجران صهیونیستی متحمل می شوند، فقر و نومیدی بر کسانی که در غزه به دام افتاده اند و زندگی تحت سلطه خصمانه بیگانه می تواند شادی را حتی در مبارکترین رویدادها از بین ببرد.
سرود سنتی شب عید میلاد مسیح در کریسمس این سؤال را که "این چه کودکی است؟" پاسخ می دهد، "عیسی، پسر مریم" است. اما با توجه به پیام جهانی که توسط داستان کریسمس منتقل می شود، ما نیز درک می کنیم که این کودک برای ما یادآور مسئولیت مان در قبال مراقبت از درماندگان و غریبه ها است. بنابراین، هنگامی که در مورد کودکان آسیب پذیر که امروزه نه تنها در فلسطین بلکه در هر جایی که زندگی در معرض خطر است، متولد می شوند، نباید بپرسیم "این چه کودکی است؟" زیرا می دانیم که آنها متعلق به خودمان هستند و باید مانند چوپان ها و پادشاهان از آنها محافظت کنیم، به رشد همه این کودکان کمک کنیم، خدمات بهداشتی و تحصیلی ارائه کنیم تا بتوانند رشد کرده و به تغییر دنیای ما کمک کنند. همه این کودکان متعلق به ما هستند و ما مسئولیت حفاظت و مراقبت از آنها را داریم.
بنابراین، آقای پنس، همانطور که در داستان کریسمس تأمل می کنید، از شما می خواهم که چشمان و قلب خود را برای درک واقعیت فلسطین و توجه به نیازهای آنها، باز کنید. آنها نیز فرزندان خدا و شایسته دلسوزی و تعهد شما هستند.
معصومه میرحسینی - تیتریک
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
