«سایه بان» در فیلمنامه ضعف دارد

سایه بان سریالی است که با گذشت چند قسمت از آن جزء یکی از سریالهایی است که این روز ها از شبکه  دو سیما روی آنتن است. برادران محمودی کارگردانان جوان این سریال قصد دارند با به تصویر کشیدن موضوعات اجتماعی از جمله بیکاری را به بیننده نشان دهند.

سایه بان نگاهی دارد به زندگی چند خانواده مختلف جامعه که اکثریت آنها در سطح نسبتا پایین اقتصادی سر می برند.

سهراب جوان قصه این سریال با رابطه خوبی که با سعید دارد تماشاچی را یاد فیلمهایی می اندازد فیلمهایی که در آن دو رفیق در ابتدای فیلم جانشان را برای هم می دهند ولی در اواسط داستان سر موضوعی ناموسی رفاقت آنان بر هم می خورد؛ اینجا کارگردان سعی کرده که با دزدیده شدن جهیزیه خواهر سهراب، این رابطه را برهم بزند.

شروع سریال تا چند قسمت اول خوب پیش رفت ولی گذشت چند قسمت از لحاظ فیلمنامه دچار ضعف شده و انگار کارگردان می بایست سریال را به تایم خاص برساند .پلانهای طولانی بی معنی در این سریال یا لحن دیالوگها و مکث های بی دلیل در ادای دیالوگ می تواند از ضعف های کارگردان این سریال باشد.

نگاه کارگردان جوری است که انگار بین این چند خانواده روزگار خوش وجود ندارد و انگار تمام مشکلات دنیا در این چند خانواده خلاصه شده و حتی چه دلیلی دارد پدر خانواده ای را آنقدر بی مسئولیت نشان دهد که حتی در پلان دستگیر کردن همسرش و رفتن به زندان هیچ عکس العملی از خود نشان نمی دهد که حتی حاضر به فروش ماشین چند میلیونی خودش نمی باشد که برود از دایی پسرش پول قرض کند و پسر خانواده  مجبور می شود عشقش را با پول جایگزین کند که به نظر بنده بسیار غیر قابل باور است.

صحبت های تلفنی یک طرفه بیننده را دچار افسردگی می کند، از ریتم کند و تلفنهای زیادی که بین بازیگران رد و بدل می شود، در بیشتر سکانس ها یا پلانها بیننده شاهد مکالمه یکطرفه بازیگران با طرف مقابل است که هیچ وقت دیده نمی شود .

شبکه های تلویزیون با درایتی که به خرج خواهند داد به سمت آثار با ارزش بروند و برای بیننده ارزش قائل شوند.

نویسنده:امیر مسعود وادی نژاد-نقدنویس

انتهای پیام/