علی (ع) با دیپلماسی و رفتار سیاسی، هیچگاه در برابر دشمن ضعف نشان نداد/ امیرالمومنین نمونه کاملی از تربیت مکتب پیامبر (ص) است

به گزارش گروه فرهنگی تیتریک، امروز چهارشنبه مصادف با شهادت نخستین امام شیعیان و دومین معصوم از چهارده معصوم و داماد پیامبر اکرم (ص) از بزرگترین و برجسته ترین مردان صدر اسلام و بنابر اعتقاد اهل سنت خلیفه چهارم از خلفای راشدین است.

امام از همان دوران کودکی در خانه پیامبر (ص) بزرگ شد و زیر نظر ایشان پرورش یافت تا آنکه آن حضرت به نبوت مبعوث شد و علی (ع) به رسول خدا (ص) ایمان آورد. علی (ع) نخستین مردی بود که اسلام را پذیرفت. در شبی که قریشیان قصد داشتند به منزل رسول خدا (ص) هجوم برند علی (ع) در بستر ایشان خوابید.

صبحگاه مشرکین علی (ع) را در بستر ایشان یافتند و از خانه رسول خدا (ص) دور شدند. علی (ع) به همراه فاطمه (س)، دخت نبی و چند تن از یاران پیامبر راه مدینه را در پیش گرفت تا به رسول خدا ملحق شود. آنها در سرزمینی به نام قبا در نزدیکی مدینه که پیامبر از 12 روز پیش در انتظار آنها بود به ایشان پیوستند و همگی وارد مدینه شدند.

محمد (ص) پس از ورود به مدینه و در پیمان برادری علی (ع) را به برادری خویش برگزید و گفت: تو برادر من در این جهان و سرای دیگر هستی، در سال 2 قمری با فاطمه (س) دخت رسول خدا (ص)ازدواج کرد. امیر المومنین در همه غزوه های پیامبر به جز غزوه تبوک شرکت داشت و در غزوات پرچم رسول خدا (ص) در دست وی بود.

علی (ع) رشادت های زیادی از خود نشان داد و بسیاری از پهلوانان نامی عرب را به خاک افکند. در سال 10 قمری با پیامبر برای آخرین بار در مناسک حج رهسپار مکه شد. مسلمانان زیادی با پیامبر همراه شدند. هنگام بازگشت در محلی به نام غدیر خم ضمن ایراد خطبه ای، پیامبر، علی (ع) را جانشین خویش برگزید.

پس از رحلت پیامبر مسائلی پیش آمد که خلافت را در مسیر دیگری قرار داد اما علی (ع) برای حفظ مصالح مسلمانان سکوت کرد و سرانجام به عنوان خلیفه چهارم به اصرار مردم بر مسند خلافت تکیه زد. حکومت امام 4 سال و دو ماه بیشتر به طول نیانجامید چرا که از سوی سه گروه پیمان شکنان، ظالمین و خوارج به چالش کشیده شد که نتیجه آن جنگ جمل، جنگ صفین و جنگ نهروان بود.

سرانجام در 21 رمضان 40 قمری در نتیجه شمشیر زهرآلودی که توسط یکی از خوارج به نام عبدالرحمن بن ملجم بر فرق مبارک علی (ع) فرود آمد به شهادت رسید.

شخصیت و صفات امام علی (ع) در تاریخ به روشی گواهی می دهد که ایشان نمونه کاملی از تربیت پیامبر بود. امام به دین اسلام سخت پایبند بود و در حق آن کوچکترین سستی و تسامح روا نمی داشت. رفتارش با ضعیف و قوی، اشراف و عامه مردم، عرب و عجم یکسان بود و بیت المال را به تساوی میان مردم تقسیم می کرد.

آیات بسیاری در شان علی (ع) نازل شده است و احادیث فراوانی از منابع شیعه و سنی درباره ایشان در دست است. امام علی (ع) را مردی سخاوتمند، زاهد، مظهر عدالت، دارای قدرت بالای مدیریت سیاسی، نظامی و اجتماعی توصیف کرده اند. علی (ع) در شجاعت ضرب المثل بود و هیچگاه در مقابل دشمن از یشان ضعف و سستی دیده نشد.

امام علی (ع) در زندگی خصوصی بسیار ساده، بی پیرایه و در تقوا دینی و عبادت حق یگانه، در علم و دانش دانا ترین یار رسول خدا (ص)، فصاحت و بلاغت کلامش در غایت کمال، و در خطابه بسیار توانا بود.