در مرحله اول  این کشورها برای پیوستن به اتحادیه اروپا باید اصلاحات بسیاری در ساز و کار داخلی خود و حتی سیستم دولتی کشورشان ایجاد کنند تا بتوانند انتظارات این اتحادیه را برآورده کنند. تغییر سیستم اقتصادی از دولتی به خصوصی می‌تواند بسیاری از این کشورها را مقروض یا  درگیر رکود کند. مرحله بعدی این  اصلاحات حل مناقشات مرزی است و مرحله آخر رسیدگی به روند اداری ورود به اتحادیه اروپاست که ممکن است بیش از سه سال به طول بیانجامد.

یورو نیوز درباره وضعیت این کشورها نوشته است: "صربستان و مونته نگرو دو کشوری هستند که پیش از دیگر کشورهای حوزه بالکان شانس عضویت در اتحادیه اروپا را دارند. آلبانی، بوسنی و هرزگوین و همچنین کوزوو کشورهایی هستند که اصلاحات مورد نظر اتحادیه اروپای در آنها انجام نشده است و با توجه به گستردگی جمعیت مسلمانان در این کشورها به نظر می رسد سران اروپا با سخت گیری بیشتری به عضویت آنها در اتحادیه اروپا اقدام کنند."

این کشور ها بدلیل اختلافات زبانی، مرزی و ارزشی با یکدیگر با چالش های بسیاری برای پیوستن به اتحادیه اروپا روبرو هستند اما آنچه تاکنون  بی پاسخ مانده است روابط این کشورها پس از پیوستن به  این اتحادیه با یکدیگر است.

نکته حائز اهمیت اینجاست که اتحادیه اروپا که خود در حال حاضر دیگر نه تنها دوران شکوفایی خود را سپری کرده است ، بلکه در دورانی است با انواع مشکلات اقتصادی و بین المللی سرو کله می زند و با اینحال از پذیرش این کشورها سرباز می زند و پذیرش آنها را تا سال 2025 معلق نگه داشته است تا این کشورها پیش شرط های لازم برای پیوستن به آن را مهیا کنند، در حالی که به نقل از بیزنس‌اینسایدر، اروپایی ها عمدتا بر سرِ تهدیدها و نگرانی هایی که اتحادیه اروپا با آنها روبرو است، توافق دارند. افزایش قیمت ها، تورم و هزینه های زندگی، بیکاری، وضعیت نگران کننده مالی کشورهای عضو اتحادیه ، تهدیدهای تروریستی و نگرانی های اجتماعی از جمله مواردی است که مردم کشورهای عضو اتحادیه بر داشتن این تهدیدها و نگرانی ها اذعان دارند.