نذری برای توانمند سازی زنان سرپرست خانوار/ ایجاد 120 شغل در البرز با مشارکت کودکان خیّر در استان
شرح حال مادری که سرپرستی فرزند معلولش را بر عهده دارد
یک بانوی کرجی که به عنوان سرپرست خانوار وظیفه نگهداری فرزند معلولش را برعهده دارد می گوید: فرزندم به طور مادرزادی مبتلا به فلج مغزی بود.
«مریم صبوری» می افزاید: همسرم 7سال بعد از زندگی به اعتیاد روی آورد و از زیر مسئولیت خانه و فرزند معلولمان شانه خالی کرد و دیگر کار نمی کرد و من مجبور بودم برای گذران زندگی کار کنم. ابتدا در یک تولیدی دوخت لباس های یک بار مصرف بیمارستانی در تهران شروع به کار کردم و فرزندم را هم با خود می بردم اما بعد از این که دخترم بزرگتر شد نمی توانستم او را با خود همراه ببرم.
صبوری می گوید: هفته ای 3 روز برای کار به تهران می رفتم و 3 روز هم در کرج فرزندم را در کهریزک می بردم تا تحت مراقبت و درمان قرار گیرد به همین دلیل رفت و آمد برایم سخت بود. در کهریزک شخصی مرا به بهزیستی معرفی کرد و با چرخ خیاطی که بهزیستی البرز به من داد در منزل شروع به کار کردم و تا حدود زیادی مشکلات و رفت و آمد من کم شد.
وی با بیان اینکه بیشتر کارهای دوخت ودوز
به چرخ زیگزاک دوزی نیاز دارد می گوید: چرخ خیاطی فعلی جوابگوی همه کارهای دوخت
نیست و بازهم مجبورم هفته ای 2 روز به تهران رفت وآمد کنم تا در تولیدی کار را
تمام کنم. اگر چرخ خیاطی زیگزاک داشته باشم می توانم همه کار دوخت را در خانه و
کنار فرزندم انجام دهم و مجبور نیستم او را با این وضعیت با خود ببرم اما بازهم
قدردان مسئولان اداره بهزیستی البرز هستم که با دادن این چرخ خیاطی فرصت بیشتری
برای بودن در کنار فرزندم و همچنین آرامش بیشتری برایم فراهم کردند.
دریافت یک دستگاه سبزی خوردکنی از بهزیستی البرز
بانویی معلول که از نعمت راه رفتن محروم و در مسکن مهر هشتگرد ساکن است می گوید: 40سال است تحت پوشش بهزیستی تهران بودم اما هیچ کمکی از جانب بهزیستی تهران برایم انجام نشد در سال های گذشته با وجود معلولیت هیچ وقت سربار یا وابسته کسی نبودم و با کار خیاطی در تولیدی ها و درست کردن ترشی، آبلیمو، آبغوره و خرد کردن سبزی زندگی خود را گذراندم.
« شهلا افتخاری» که سرپرستی فرزند 16 ساله اش را برعهده دارد می گوید: سال گذشته اداره بهزیستی البرز یک دستگاه سبزی خردکنی برایم تهیه کرد اما با توجه به این که فقط سبزی خرد کردن جوابگوی زندگی و هزینه ها نیست دنبال این هستم که بتوانم از یکی از بیمارستان ها کار دوخت لباس و کاورهای بیمارستانی را بگیرم و بتوانم با ایجاد اشتغال برای چند نفر مانند خودم قدم بردارم، امیدوارم این شرایط برایم مهیا شود.
طرح «خیرات ماندگار» بهزیستی البرز
معاون مشارکتهای مردمی و اشتغال بهزیستی البرز با بیان این که سال 96 طرح خیرات ماندگار و خیران آسمانی استارت زده شد می گوید: در این طرح کودکان خیّر باعث ایجاد 120 شغل در استان شدند.
«طاهره نظم ده» در توضیح این امر می گوید: مسابقه ای با عنوان همت عالی طراحی شد که در آن با مبلغ 7هزارتومان در مهدکودک ها خریدهایی انجام می شد و این پول در مهدکودک می ماند و بعد از این که زن سرپرست خانواری به آنها معرفی می شد برای او کالایی در زمینه ایجاد شغل«مانند چرخ خیاطی، دارقالی و یا دستگاه سبزی خردکنی» خریداری می شد که بچه های همان مهدکودک حواله آن کالا را به وی تحویل می دادند.
نظم ده می افزاید: وقتی کودکی که 6ساله بود به عنوان خیّر خانم یا آقای ایکس نامیده می شد برای این کودک سوال ایجاد می کرد و پس از آشنایی با ماهیت این کار با شوق از آن استقبال می کرد. این کار با هدف آشنا کردن کودکان با مسئولیت اجتماعی از همان کودکی انجام شد و این حواله ها در یک جشن توسط بچه هایی که کمک کرده بودند تحویل مددجویان شد.
وی با بیان این که بحث خیر و خیرخواهی در
جامعه هر روز کم رنگ تر می شود می گوید: برای این که اعتماد سازی نیست و مردم
نتیجه کار خیر خود را در ادارات نمی بینند روز به روز از کارهای خیر فاصله می
گیرند، اما در این طرح خود خیران در کار دخیل هستند و از لحظه جمع آوری مبلغ تا
شناسایی مددجو و تحویل کالا درکنار ما هستند.
هدفمند و ماندگار کردن نذورات
نظم ده اظهار می کند: هر سال روزهای تاسوعا و عاشورا گاهی 100 مدل غذا و در تعداد بالا به مراکز تحت پوشش بهزیستی آورده می شود و با توجه به این که از نظر امنیت سلامت، حتی یک نوع غذای گرم پخته شده را نمی توان در مراکز بهزیستی نگهداری کرد اسراف و بیرون ریز زیادی انجام می شود. به همین دلیل محرم سال گذشته طرح خیرات ماندگار در هیات های مذهبی اعلام شد که مردم می توانند نذری های خود را به صورت هدفمند و ماندگار تغییر دهند به این صورت حتی وقتی فردی از دنیا می رود خیرات آن تا سالها ماندگار است.
معاون مشارکتهای مردمی و اشتغال بهزیستی استان البرز با اشاره به سخن حضرت علی(ع) که وقتی فقر از دری وارد می شود ایمان از در دیگر خارج می شود می گوید: بسیاری از آسیب های اجتماعی و خانوادگی در اثر فقط وبیکاری درخانواده ها به وجود می آید. برای همین با توجه به فرهنگ عاشورایی امیدواریم با کمک مردم هرچند اندک بتوانیم مشکلات زنان سرپرست خانوار و زنان معلول و نیازمند را حل کنیم.
نظم ده با بیان این که هنوز مردم اطلاع چندانی از این طرح ندارند و فرهنگ سازی لازم انجام نشده می افزاید: هنوز استقبال چندانی نشده، تماس های زیادی در باره این طرح داشتیم که مردم از چگونگی آن سوال کردند اما هنوز خروجی نداشته، چنانچه این امر فرهنگ سازی شود می توان مشکلات بسیاری از مددجویان را حل کرد.
وجود 560 زن سرپرست خانوار در استان
وی با تاکید بر این که مهمترین مسئله در توانمند سازی مددجویان بحث اشتغال و مسکن آنهاست می گوید: اکنون حدود560 زن سرپرست خانوار داریم که برای توانمندسازی آنها با استفاده از این طرح می توانیم در حوزه مشاغل خانگی اقدام کنیم.
نظم بیان می کند: اجرای این طرح در بهشت سکینه را با شهرداری کرج مطرح کردیم اما هنوز پاسخی دریافت نکردیم. با توجه به این که روزانه تعدادی متوفی در این آرامستان دفن می شوند می توان با آگاه کردن خانواده های متوفیان خیرات آنها را به صورت ماندگار استفاده کرد.
وی می گوید: درنظر داریم همایشی برگزار
کنیم تا خانواده هایی که خیرات و نذورات ماندگار دارند تقدیر شوند و برای فرهنگ
سازی بیشتر در این مورد اقدام کنیم.
فراموشی نذورات فرهنگی و اجتماعی
یک کارشناس فرهنگی می گوید: نذری و نذری دادن تداعی کننده ارزشهای اجتماعی نظیر برابری، تعاون، اتحاد، نظم، تعادل و توازن است. همکاری مردان و زنان برای نذری دادن و در کنار هم بودن آنها هنگام طبخ نذری، نشانه مساوات و برابری نسبی زنان و مردان در عرصه زندگی است.
«حسام عبدالله زاده» می افزاید: مراسم نذری دادن مجموعه ای از ارزشهای انسانی و اسلامی است که در کنار همیاری و دوستی مردم، نشان دهنده فرهنگ، آداب و رسوم و عقاید و سنتهای ماست. البته نذر در همه ادیان یکتاپرست الهی وجود دارد و مورد توجه بوده است. اما در میان انواع نذورات، به نذرهای فرهنگی و اجتماعی مانند توزیع کتاب، تلاش برای سوادآموزی، ایجاد اشتغال برای دیگران و بسیاری کارها که می توان با آن حتی تا نسل ها تاثیرگذار بود، کمتر توجه شده است.
عبدالله زاده بیان می کند: در حالی که همه اینها هم می تواند از موارد نذر باشد که به طور حتم، تأثیر بسیاری در ارتقای روحی انسانها و همچنین بهبود وضعیت جامعه خواهد داشت. به هر حال در هر محفلی که دیگی به نیت ائمه بر اجاق گذاشته شود، شمعی در دل سقاخانه ای افروخته شود و یا باران اشکی بر کویر گونه هایمان بنشیند، در حقیقت چراغ آگاهی روشن شده است. همه این نذرها برای شفای جسمانی نیست و گاه باید نذر کنیم که شفای معنوی و فرهنگی پیدا کرده و حقیقت را از غیرحقیقت تشخیص دهیم.
این کارشناس فرهنگی می گوید: واضح
است که گاهی از روی چشم و هم چشمی ها، ریخت و پاش هایی شده و سفره هایی پهن می شود
که پای آن فقرا و افراد مستحق نمی نشینند پس بهتر است با کمی تغییر در نیات و
نذورات دستی را بگیریم تا به واسطه توانمند شدنش دیگر دست نیاز سوی کسی دراز نکند
و خانواده ای را از آسیب و خطر دورتر کنیم.
انتهای پیام/
خدیجه ستارزاده-تیتریک