این فیلم به بدی چیزی که به نظر میرسد نیست!
گروه سینما "تیتریک"؛کلیت داستان «اوقات بد در ال رویال» آشنا و حتی کلیشهای به نظر میرسد:
هفت فرد غریبه با رازهایشان در یک هتل قدیمی و دربوداغان با یکدیگر
برخورد میکنند و رازهای بیشتری به رازهایشان اضافه میشود. ممکن است نام
نویسنده و کارگردان فیلم، درو گادرد Drew Goddard، برای خیلیها ناآشنا
باشد؛ اما کسانی که فیلم قبلی او یعنی «کلبهای در جنگل» The Cabin in the
Woods را دیده باشند یا او را از نویسندگی برای پروژههایی مثل «لاست»
Lost، «بافی قاتل خونآشامها» Buffy the Vampire Slayer و «مریخی» The
Martian اقتباس سینمایی نامزد اسکار بشناسند، میدانند که باید منتظر
غیرمنتظرهها باشند.
فیلم اوقات بد در الرویال Bad Times at the El Royale
تمام
سورپرایزهای داستان هم جالب نیستند، اما رضایت خاصی از تجربهٔ
داستانپردازی که لجوجانه غیرقابلپیشبینی است وجود دارد. داستان در یک
هتل اسمورسمدار اتفاق میافتد و ماجرا از جایی آغاز میشود که متصدی هتل
(لوییس پولمن Lewis Pullman) مثل همیشه مشغول انجاموظیفه است که ناگهان
از تقلایی که در اتاقها وجود دارد مضطرب میشود. یک فروشنده جاروبرقی (جان
هم Jon Hamm)، یک کشیش (جف بریجز Jeff Bridges)، یک خواننده (سینتیا اریوو
Cynthia Erivo) و یک هیپی (داکوتا جانسون Dakota Johnson) همزمان باهم
وارد هتل میشوند.موسیقی استفاده شده در فیلمی که زود به یک داستان وحشتناک
و خونی تبدیل میشود، به سبک کارهای تارانتینو است که از موسیقی R&B
های قدیمی و پاپ-راکهای کلاسیک استفاده میکند. گاهی تصاویر و موسیقی فیلم
شبیه به تقلیدی مضحک از چیزی میشود، اما منبع اصلی آن مشخص نمیشود.
فیلم تاریخی اوقات بد در الرویال Bad Times at the El Royale
«اوقات
بد» یک فیلم تاریخی عالی است. طراحی تولید فوقالعاده (مارتین ویست Martin
Whist) و موسیقی احساسی (مایکل جاکینو Michael Giacchino) جالبی دارد، اما
بیشازحد عالی است: رویکرد خردمندانهٔ سطحی قرن بیست و یکمی و تکرار آن
در دورهای از فیلم که هیجانانگیزتر و رنگارنگتر از زمان واقعیاش به نظر
میرسد، چون این یک کار فانتزی است.
نقد فیلم اوقات بد در الرویال Bad Times at the El Royale
داستانهای
مختلفی مثل جنگ ویتنام، تفکر مارسونگونه و مبارزات حقوق مدنی وارد این
دنیای فانتزی شده است؛ اما گادرد هرگز از این تمها برای دستیابی به
امتیازهای اجتماعی-سیاسی استفاده نمیکند. در عوض، به نظر میرسد که او به
دهه ۶۰ میلادی بهعنوان یک ایده علاقهمند است؛ داشتن یک روایت خوش آب و
رنگ بهجای پرداختن به جزئیات شورشی و پرتلاطم آن دوران. این فیلم یک اثر
خوشساخت است که زشتیها و خشونت زیادی نیز در خود دارد.جدا از کارگردانی
هنری این فیلم، بازیگران «اوقات بد در ایال رویال» نیز اثری ماندگار بهجا
گذاشتهاند. در رأس آنها، بریجز اجرای قوی و درعینحال منعطفی از خود نشان
میدهد. در مقابل او، نقش اریوو با صدای مخملی و سختیهایی که در فضای
نژادپرستانه و جنسیتزده دنیای نمایش تحمل میکند، قرار میگیرد. اریوو در
سال ۲۰۱۶ برای فیلم موزیکال «رنگ ارغوانی» The Color Purple برندهٔ جایزه
تونی شد و ستارهٔ «اوقات بد» بهحساب میآید و تماشای نقش تازهاش در فیلم
«بیوهها» Widows را کنجکاویبرانگیزتر میکند.
تحلیل فیلم اوقات بد در الرویال Bad Times at the El Royale
کریس همسورث Chris Hemsworth که در اثر قبلی گادرد («کلبه») نیز بازی کرده بود، در آن فیلم خیلی زود از صحنه خارج شد و حالا برای جبران آن، نقش شیطانیتری نسبت به حضورش در «ثور» Thor دارد که احتمالاً برای طرفدارانش جالب خواهد بود. میتوان گفت که «اوقات بد در ایال رویال» غافلگیریهای زیادی برای تماشاچیاش دارد، اما چرایی خیلی از آنها قابلدرک نیست. این فیلم یک فیلم اسکیزوئید است: فیلم بسیار سرگرمکننده و درعینحال کمی بیروح است.
نظر سایر منتقدان درباره این فیلم چیست؟
جیم وجوودا Jim Vejvoda | آیجیان IGN
«اوقات
بد در ایال رویال» کمی زیادهروی میکند و هرگز متوجه پتانسیل شخصیتهای
شرورش نمیشود. بااینحال، با فیلمی جذاب در ژانر جنایی روبرو هستیم که
بازیهای هر ۷ بازیگر آن فوقالعاده است.
تیم گریرسون Tim Grierson | اسکرین اینترنشنال Screen International
این
فیلم در پیچشهای داستان، خیانتها و افشاسازیهایش مملو از حس سرگرمی
است؛ اما «اوقات بد» هرگز از محدودیتهای اساسیاش فراتر نمیرود و به یک
فیلم جالب اما فانی تبدیل شده است.
پیتر برادشاو Peter Bradshaw | گاردین The Guardian
با
وجود تمام نکات غیرقابلپیشبینی داستان، پایان فیلم زیاد رضایتبخش نبود.
بازی بازیگران «اوقات بد در ایال رویال» بسیار جالب است.
جسیکا کیانگ
Jessica Kiang | پلیلیست The Playlistشاید اثر جدید گادرد برای طرفداران
بیطاقت این ژانر کمی غیرقابلتحمل باشد، اما او دومین اثرش (که وسواس
زیادی برای آن خرج کرده) را برای دیگر تماشاگرانش، به فیلمی لذتبخش و
دوستداشتنی تبدیل کرده است. گادرد با شیوهای متفاوت، از انتظارات مخاطب
سرپیچی کرده است؛ او فیلمی عمیق با داستانهای گسترده ارائه داده که
نتیجهٔ آن بسیار خوب از آب درآمده است.
آلکس گادفری Alex Godfrey | امپایر Empire
یک
فیلم خوشساخت که همهچیز آن سر جای خودش است؛ هم یک ادای دین پرمحبت و هم
شرح تاریخ در زمانی درست. تنها ایراد این فیلم این است که زیاد به دنبال
جاهطلبی و بلندپروازی نیست. «اوقات بد» نسخهٔ ممتازی از داستان عامهپسند
است.