- کاریکاتور/ تاج شاهی بزرگتر از قد و قواره چارلز سوم و کامیلا
- کاریکاتور/ ترامپ خطرناکتر از همیشه!
- افزایش ۸۰ درصدی تلفات نوجوانان و جوانان آمریکایی/ قاتلانی از نوعِ سلاح گرم تا سرطان + فیلم
- ویتامینی که مغز را جوان می کند/ بهترین راه برای اصلاح خلق و خو
- وقتی تنش میان ابرقدرت ها تشدید می شود/ تبدیل کلمات به عمل؛ بدترین سناریوی جهان
جمعه ۳۱ فروردين ۱۴۰۳ - 2024 April 19
بین الملل "تیتر1"/
از هوگوچاوز تا مادورو/ لقمه چرب آمریکای لاتین برای امپریالیسم واشنگتن/ طعمه گیری از نفت ونزوئلا با قلاب کودتای آمریکایی
ونزوئلا تحت حکومت یک نظم سیاسی پایدار قادر است تا از ذخایر نفتی عظیم خود ثروت ایجاد کند و تخصیص یک جایگزین چند قطبی به نظم بین المللی فعلی واشنگتن برای وال استریت و واشنگتن غیر قابل تحمل است.
به گزارش گروه بین الملل "تیتریک"؛ ملت آمریکای لاتین ونزوئلا با بی ثباتی خطرناکی از سوی آمریکا و متحدان آن که خوان گوایدو را به عنوان رئیس جمهور اپوزیسیون می شناسند، مواجه است.
ونزوئلا
روی اقیانوسی از نفت قرار دارد. این کشور به وضوح برای تغییر رژیم از سوی
آمریکا تعیین شده است و سال ها با شواهد مستند اثبات شده، مخالفان فعلی به
منظور رقابت در قدرت از سوی واشنگتن تأمین مالی می شوند.این سرمایه گذاری
به نفع واشنگتن است نه ونزوئلا.
همانطور که
آمریکا کشورهای متعددی را سرنگون، حمله و نابود کرده یا در برخی کشورها در
تلاش برای سرنگونی و نابودی است، با تحریم ها و جنگ اقتصادی نیز ونزوئلا را
هدف قرار داده است.
هیچ قسمتی از پازل گم نشده است که ونزوئلا را مستثنی از موارد دیگر تغییر رژیم توسط آمریکا کند.
تلاش
ها برای ادعای بحران ونزوئلا توسط سوسیالیسم تشدید شد. حتی یک نفر هم نمی
تواند میزان فراوان شواهد اثبات خرابکاری آمریکا را نادیده بگیرد.
در مورد ونزوئلا، شکست این کشور نتیجه ی مستقیم و روشن امپریالیسم آمریکا
است. و تنها از طریق افشا و عقب نشاندن مداخله آمریکا می توان شانس ونزوئلا
را بازگرداند.
چرا ونزوئلا؟
به گفته مایک پمپئو، وزیر امور خارجه آمریکا، انگیزه ی علاقه ناگهانی واشنگتن به ونزوئلا، رنج مردم ونزوئلا است.
رویترز در مقاله ای با عنوان "پمپئو خواستار استعفای مادورو و حمایت از ارتش شد" ادعا می کند:
پمپئو طی بیانیه ای گفت که واشنگتن برای استقرار یک دولت انتقالی و آماده شدن کشور برای انتخابات از خوان گوایدو، رهبر اپوزیسیون، حمایت می کند.
در حقیقت، انگیزه واشنگتن این واقعیت است که سازمان کشورهای صادرکننده نفت (اوپک) ثابت کرده ونزوئلا بزرگترین ذخیره نفتی روی زمین، حتی بیشتر از عربستان سعودی را دارد و نزدیک به یک چهارم تمام تولید اوپک را تشکیل می دهد.
آمریکا این نفت را لزوما از دیدگاه انرژی نیاز ندارد، اما از لحاظ حفظ نظم تک قطبی بین المللی تحت رهبری آمریکا، کنترل یا فلج کردن کشورها با میزان زیادی از هیدروکربن از حضور کشورهای چند قطبی جهان در سراسر دنیای در حال توسعه که از سوی ظهور مجدد قدرت جهانی (روسیه) و قدرت جهانی نوظهور (چین) هدایت می شود، جلوگیری می کند.
ونزوئلا تحت حکومت یک نظم سیاسی پایدار قادر است تا از ذخایر نفتی عظیم خود ثروت ایجاد کند و تخصیص یک جایگزین چند قطبی به نظم بین المللی فعلی واشنگتن برای وال استریت و واشنگتن غیر قابل تحمل است و میزان گسترده ای از زمان، پول و منابع که آمریکا برای بی ثبات سازی و سرنگونی هوگو چاوِز، رئیس جمهور سابق ونزوئلا، در کودتای سال 2002 و اکنون رئیس جمهور مادورو سرمایه گذاری کرده را شرح می دهد.
مداخله آمریکا در ونزوئلا
حتی رسانه های غربی پذیرفته اند که آمریکا با تأمین هزینه های اپوزیسیون، مداخله طولانی در امور داخلی ونزوئلا دارد.
روزنامه انگلیسی ایندیپندنت در مقاله ای با عنوان "فرمانده نظامی ونزوئلا وفاداری به مادورو را اعلام کرد و به آمریکا هشدار داد که مداخله نکند" اعتراف می کند:
آمریکا سابقه طولانی در مداخله علیه دولت های منتخب دموکراتیک در آمریکای لاتین دارد و در ونزوئلا به دنبال تضعیف دولت های منتخب مادورو و چاوز بوده است.
برخی از تلاش ها در توزیع بودجه به گروه های اپوزیسیون از طریق سازمان هایی چون؛ بنیاد ملی دموکراسی (National Endowment for Democracy) که برخی از آنها به شکل تبلیغات ساده بوده، انجام شده است.
مایک ویزبرات، مدیرعامل مرکز تحقیقات اقتصادی و سیاسی در واشنگتن، گفت که 20 سال پیش سیاست آمریکا در جستجوی تغییر حکومت در کاراکاس بوده است. به رسمیت شناختن گوایدو از سوی ترامپ، واضح ترین تلاش برای تضعیف دولت بود.
بنیاد ملی دموکراسی آمریکا (NED) در صفحه اینترنتی فعلی خود به دخالت گسترده در هر جنبه قابل تصور از امور سیاسی داخلی ونزوئلا و سرمایه گذاری هدایت شده اقرار می کند.
روشن است که آمریکا به منظور تلقین و برنامه ریزی سیاسی به هدف مداخله در اقتصاد و بهره برداری از حقوق بشر به جهت حفاظت از آشوبگران تأمین مالی شده توسط آمریکا با سرمایه گذاری از هرگونه تلاش برای دستگیری آنها در هر بعدی ازعملیات های اپوزیسیون از رسانه تا امور حقوقی جلوگیری می کند.
در طول تلاش های تغییر رژیم تأمین مالی شده از سوی جبهه بنیاد ملی دموکراسی آمریکا به نام سومات (Sumate)، حتی یک فراخوان رفراندوم علیه رئیس جمهور چاوز (که او پیروز شد) سازمان دهی می شود.
واشنگتن پست در سال 2006 طی مقاله ای با عنوان "دولت چاوِز سرمایه گذاری آمریکا را بررسی می کند" اعتراف کرد:
سومات فراخوان رفراندوم که از سوی دولت و سیستم منتخب بسیار مورد انتقاد قرار گرفت و چاوز برنده آن بود را در سال 2004 سازماندهی کرد.
این مقاله همچنین می پذیرد که:
آژانس آمریکایی توسعه بین المللی (USAID) که شرکت مستقر در مریلند را به منظور نظارت بر امتیازهایی که برای شناسایی بسیاری از دریافت کنندگان ونزوئلایی رد شده اند، استخدام کرد، گفت که آنها می توانند مورد ارعاب یا محاکمه قرار بگیرند.
در حالی که ماهیت مداخله گسترده دولت آمریکا در ونزوئلا عمدا پنهان باقی می ماند، اعتراف پیرامون فعالیت های سومات چگونگی تمام رفراندوم های سازماندهی شده از طریق استفاده از پول و هدایت توسط دستورالعمل های آمریکا را نشان می دهد.
بنیاد ملی دموکراسی آمریکا و دیگر سازمان های عملیاتی موازی از جمله؛ بنیادهای جامعه ی باز محکوم به جنایات مالیِ "جورج سوروس" در جستجوی بازنویسی تمام نهادها، حکومت و قانون و جایگزین کردن آن با یک رژیم مطیع و سیستم حکومتی تحت حمایت آمریکا است.
حمایت آمریکا به تلاش های گسترده برای ساخت اپوزیسیون محدود نمی شود، بلکه تلاش های ویژه برای کمک به رهبران اپوزیسیون را نیز در برمی گیرد.
سند فاش شده وزارت امور خارجه آمریکا در سال 2004 با عنوان "موضع کاپریلز و پرونده های سومات" روشن ساخت که تأمین مالی بنیاد ملی دموکراسی آمریکا حتی آن زمان ادامه داشت و وزارت امور خارجه آمریکا باید کمک مالی به صندوق تحت پوشش این بنیاد را در خیانت آشکاری که در آن شرکت داشتند، فراهم می کرد. این سند حمایت وزارت خارجه آمریکا از انریکه کاپریلز رادونسکی، رهبر ارشد اپوزیسیون را نشان داد.
کاپریلز مربی جوان گوایدو، رهبر اپوزیسیون کنونی که اکنون به طور آشکارا پیشنهاد 20 میلیون دلاری از سوی وزارت خارجه آمریکا دارد، بود.
تلاش های آمریکا برای فلج کردن اقتصاد ونزوئلا
رویترز طی مقاله ای با عنوان "پمپئو برای حمایت از گوایدو خواستار تحریم منطقه ای شد" ادعا می کند:
پمپئو در میان فروپاشی اقتصادی، تورم بیش از حد و کمبود غذا و دارو در ونزوئلا که منجر به مهاجرت میلیون ها نفر شده، وعده ی پرداخت 20 میلیون دلار کمک بشردوستانه به این کشور را داد.
ماهیت متناقض این کمک حمایتی این است که آمریکا در وهله اول به عمد باعث فروپاشی اقتصادی، تورم بیش از حد و کمبود غذا و دارو و به ویژه تضعیف و بی ثبات کردن چاوز و حالا مادورو شد.
وزارت خزانه داری آمریکا به منظور کاهش قیمت جهانی نفت نه تنها برای فلج کردن اقتصاد متکی به نفت ونزوئلا، بلکه مخالفان دیگر آمریکا از جمله؛ ایران و روسیه به طور ویژه تحریم بانک مرکزی و شرکت ملی نفت ونزوئلا (PDVSA) را هدف قرار داد.
در حالی که رسانه های غربی مدام ادعا می کنند که تحریم های آمریکا تنها به مقامات ونزوئلا اختصاص داده شده، واشنگتن پست طی مقاله ای با عنوان "نفت ونزوئلا قدرت اندکی به مادورو در برابر آمریکا می دهد" اقرار می کند:
اسکات مادِل، مدیرعامل Rapidan Energy و افسر سابق سیا در آمریکای لاتین، گفت: "75 درصد از صادرات نقدی نفت خام از اینجا (ونزوئلا) می آید. اگرچه ونزوئلا میزان قابل توجهی از نفت خام را به متحدان بزرگ دیپلماتیک چون؛ روسیه و چین صادر می کند، اما تقریبا تمام سود حاصله صرف پرداخت بدهی های پیشین می شود. آنها پول نقد دریافت نمی کنند."
این مقاله همچنین بیان داشت:
مالکیت سیتگو، شرکت نفتی مستقر در هیوستون، تگزاس آمریکا، که اکنون در اختیار شرکت نفتی ونزوئلایی PDVSA است، مدت مدیدی است که منجر به تنش بین آمریکا و ونزوئلا شده است. در آگوست سال 2017، دولت ترامپ با امضای یک دستورالعمل اجرایی، بازپرداخت سود سهام را مسدود کرد و تحریم ها علیه مقامات ونزوئلا، سیتگو را در موقعیت بدی قرار داده است.
تنها نیمی از سهام PDVSA صرف وثیقه ی وام 1.5 میلیارد دلاری که دولت ونزوئلا در سال 2016 از رُزنِفت، بزرگترین تولیدکننده نفت روسیه، گرفته بود، شد. طلبکاران خارجی اظهار داشته اند که ممکن است در قبال بدهی های خود بخش هایی از سیتگو را بخرند.
مادِل گفت این بحث در مورد آمریکا وجود دارد که آیا آمریکا می تواند شرکت خود را به تصرف درآورد؟ مخالفان بر این باورند که این شرکت باید به منظور بهبود وضعیت اقتصاد نفتی ونزوئلا در اختیار مادورو باشد.
واضح است که تلاش های قابل توجهی به منظور فلج کردن توانایی ونزوئلا برای کسب منفعت از نفت خود صورت گرفته است. حتی رسانه های آمریکایی و کسانی که مصاحبه می کنند، پذیرفته اند که آمریکا با علم به اینکه آسیب ناشی از تحریم ها با باقی ماندن زیرساخت های سالم نتیجه عکس داده و اجازه بهبود اقتصاد نفتی را به این کشور خواهد داد، از چگونگی انجام این کار نامطمئن است.
به گزارش تایمز، در موارد دیگر از جنگ اقتصادی، مبلغ زیادی از طلای ونزوئلا در انگلیس مصادره شده است.
در حالی که گروه های جنایتکار مسلح توسط کسب و کارهای ثروتمند و مالکان زمین برای ویرانی زمین های کشاورزان و صنایع و متزلزل کردن بیشتر قیمت ها و عرضه و تقاضا استخدام می شوند، تلاش ها در داخل ونزوئلا از طریق گروه های اپوزیسیون تأمین مالی شده توسط آمریکا، بر برخی کالاهای اساسی ضروری که باعث ایجاد کمبودهای ساختگی می شود، تمرکز می کند.
مقاله تحلیلی واشنگتن پست تحت عنوان "پارادوکس ونزوئلا" می گوید: "مردم گرسنه هستند، اما کشاورزان نمی توانند برای آنها خوراک تهیه کنند." این مقاله به گروه های مسلح اشاره کرده و آنها را جنایتکار می نامد.
این مقاله با بیان اینکه کشاورزان ونزوئلایی تمایلی به ترک زمین های تحت مشاجره ندارند، تلاش های کشاورزان را برای استفاده از زمین های مالکان ثروتمند به منظور تولید محصولات کشاورزی نشان می دهد، اما کسانی که مزدوران را اجیر کرده اند حمله کرده و آنها را بیرون راندند. در موارد دیگر، تاجران ثروتمند می توانند امتیازات انحصاری را از دادگاه ها دریافت کنند تا کنترل بر زمین های کشاورزی که برای تولید موادغذایی استفاده می شوند را تحکیم کنند.
دولت ونزوئلا به طور فزاینده ای به کنترل قیمت ها و اقدامات اضطراری برای جبران خسارت در مواجهه با جنگ اقتصادی سرکوب کننده متوسل می شود، اما موفقیت های گوناگونی در این زمینه داشته است.
بی ثباتی اقتصادی عامل مهمی در تلاش های آمریکا برای تغییر رژیم است
تمام مناقشه های گذشته و فعلی واشنگتن علیه عراق، لیبی، سوریه، ایران، کره شمالی و روسیه برای قانون شکنی های متمرکز بر حقوق بشر و تهدیدهای جعلی امنیت ملی آمریکا مشهود بوده است.
برعکس، کشورهایی مانند عربستان سعودی که حتی هیلاری کلینتون، وزیر امور خارجه سابق آمریکا اقرار کرد که حمایت مالی و لجستیکی مخفیانه برای داعش و دیگر گروه های سنی رادیکال در منطقه فراهم می آورد و به طرز غیر قابل انکاری در میان بدترین نقض کنندگان حقوق بشر بر روی زمین، نه تنها از تحریم ها بلکه حتی از ابتدایی ترین محکومیت به خاطر تخلفات سریالی از قوانین بین المللی و نقض حقوق بشر گریخته است.
این تضاد صریح کمک می کند تا حقیقت ماهیت انگیزه سیاسی تحریم های آمریکا علیه کشورها نشان داده شود، اما کمترین سطح لفاظی به کار گرفته شده، حمایت عموم را به دست می آورد.
جایی که حتی کشورهای قدرتمندی چون؛ روسیه و چین باید سال ها برای ایجاد جایگزین سلطه دلار آمریکا در سراسر منابع مالی جهانی کار می کنند، کشوری مانند ونزوئلا که طی دهه های هرج و مرج به تحریک آمریکا بی ثبات شده، از تحریم ها و جنگ اقتصادی که اکنون در تلاش برای کودتایی دیگر با حمایت آشکار آمریکا مضاعف شده رنج می برد.
منبع: globalresearch
معصومه میرحسینی – تیتریک
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
