بیماریهایی که فکر می‌کنید دارید، اما در واقع ندارید!
حساسیت به گلوتن
این روزها در بیشتر خبرهای سلامتی، گلوتن شهرت بدی پیدا کرده است اما در واقع اینطور نیست. مطالعه‌ای به تازگی دریافته 86 درصد از افرادی که تصور می‌کردند حساسیت به گلوتن دارند (با علائم گوارشی چون نفخ و اسهال، درد مفاصل، هستگی و مه مغزی)، در واقع به گلوتن حساسیت نداشته‌اند. تنها حدودا 6 درصد از افراد نسبت به این پروتئین که در گندم و خیلی از غذاهای فرآوری شده وجود دارد حساسیت دارند و فقط یک درصد افراد دچار بیماری سلیاک هستند. بنابراین اگر مشکل گلوتن نیست، پس چیست؟ برخی احتمالات شامل عدم تحمل لاکتوز یا فروکتوز، رشد بیش از حد باکتریهایی در روده کوچک، فلج معده یا گاستروپارزی ناشی از دیابت، سندروم روده تحریک پذیر و یا مشکلی دیگر در سلامتی می‌شود.
آلرژی غذایی
طبق یافته‌ها، یک پنجم افراد تصور می‌کنند به غذایی حساسیت دارند اما در واقع، تنها یک دهم افراد دچار آلرژی غذایی هستند. علائم گوارشی شما ممکن است به دلیل عدم تحمل غذایی خاص باشد. شاید این دو مشکل به نظر شبیه هم باشند اما تفاوت مهمی دارند: عدم تحمل یک غذا می‌تواند موجب احساس ناراحتی و مشکلاتی چون اسهال و گرفتگی شود اما یک آلرژی غذایی می‌تواند منجر به کهیر، تورم زبان و حلق، مشکل در تنفس، استفراغ، درد در سینه و حتی مرگ شود. تست آلرژی می‌تواند تفاوت این دو را مشخص کند و راهکار درمانی لازم را در پیش بگیرید.
کمبود تستوسترون
سطح تستوسترون با بالا رفتن سن افت می‌کند و بعد از سی سالگی، هر سال یک درصد کاهش می‌یابد اما اگر خیلی پایین باشد، آقایان دچار افزایش وزن، خستگی، کاهش میل جنسی، اختلال تعوظ و نوسانات خلقی خواهند شد. البته خیلی از بیماریهای دیگر نیز می‌توانند همین علائم را داشته باشند. با فرض اینکه شما دارویی مصرف نمی‌کنید که کاهش تستوسترون از عوارض جانبی آن باشد، می‌توان افسردگی، دیابت و آپنه خواب را از دیگر عواملی دانست که علائمی مشابه دارند و یا سبب افت تستوسترون می‌شوند. افزودن تستوسترون به هر دلیلی می‌تواند علائم‌تان را بدتر کند، نه بهتر. مطالعات نشان می‌دهد مصرف تستوسترون می‌تواند ریسک حمله قلبی و لخته شدن خون را افزایش بدهد، بنابراین شما باید با احتیاط تصمیم بگیرید و پزشک مطمئن‌تان کند که این درمان واقعا لازم است.
میگرن
آیا سر درد خوشه‌ای شما واقعا میگرن است؟ احتمالا خیر! میگرن فقط در 12 درصد از افراد مشاهده می‌شود. میگرن معمولا همراه با تهوع و یا حساسیت به صدا یا نور است و فازهایی دارد. این فازها شامل حساسیت پذیری، افسردگی و یا یوفوریا (نشئگی) از 48 ساعت قبل از یک حمله میگرن، دیدن حلقه‌های نورانی یا نشیدن صدای زنگ مانند در گوشها، سر دردهای ضربان دار و احساس خستگی بعد از آن می‌شود. سر دردهای شما چه میگرن باشند و چه نه، باید علت آن را پیدا کنید مخصوصا اگر تکرار می‌شوند. بهتر است هر چیزی را که مربوط به سر دردهای‌تان می‌شود یادداشت کنید: چه زمانی روی می‌دهند، چه احساسی به شما می‌دهند، چه غذایی می‌خورید، عوامل انگیزه‌های احتمالی (استرس، صدای بلند، نور زیاد)، چقدر طول می‌کشند، دارو و درمانهایی که امتحان کرده‌اید و میزان تاثیر درمانها.
بیش فعالی (ADHD)
مطالعات نشان می‌دهند خیلی از مواردی که بیش فعالی در مورد کودکان تشخیص داده شده درست نمی‌باشند. بیش فعالی فقط مربوط به بچه‌ها نیست و بزرگسالان نیز می‌توانند دچارش شوند. بیش فعالی علائمی چون عدم دقت و تمرکز، فعالیت زیاد و رفتارهای تکانشی دارد. بیش فعالی واقعی بر کار و روابط اثر می‌گذارد و تشخیص آن نیازمند وجود علائم متعددی است. افسردگی در میان عموم شایع‌تر است و نشانه‌های آن در افراد بزرگسال شامل فراموشکاری مزمن، مشکل در تمرکز، کمبود انگیزه، نوسانات خلقی، ضعف اعتماد بنفس، تعلل کردن، اعتیاد به مواد و مشکلات در محل کار می‌شود. قبل از هر گونه نتیجه گیری به پزشک متخصص مراجعه کنید. سایر احتمالات برای رفتارهای مربوط به بیش فعالی می‌تواند شامل اضطراب، مشکلات تیروئید، مصرف مواد یا الکل، و حتی تغییرات ناگهانی در زندگی شود.
سندروم خستگی مزمن
اگر تمام مدت خسته‌اید شاید احساس کنید دچار سندروم خستگی مزمن هستید اما در واقع این طور نیست. سندروم خستگی مزمن که به آن آنسفالومیلیت میالژیک نیز می‌گویند، علاوه بر احساس خستگی به مدت دست کم 6 ماه، علائمی شبیه آنفلوآنزا نیز دارد مانند مه مغزی و درد عضلانی و مفصل درد بی‌دلیل. همچنین ممکن است فرد بعد از کمی فعالیت احساس کند حالش بدتر شده است. پس احساس خستگی مداوم شما که تشابه زیادی با این سندروم دارد چه علتی می‌تواند داشته باشد؟ کمبود خواب، استرس بیش از حد و چاقی و همچنین طیف وسیعی از بیماریها مانند اختلال خواب، مشکل قلبی یا ریوی، آنمی، لوپوس، یک مشکل روحی و یا مونو نوکلئوز عفونی می‌تواند علت علائمی که دارید باشد.
عفونت قارچی
اگر یک خانم هستید ممکن است تردید داشته باشید که علت خارش واژینال و ترشحات غیرعادی‌تان، عفونتی قارچی باشد اما لزوما به این معنی نیست. مطالعه‌ای که روی 150 بیماری که تصور می‌کردند عفونت قارچی دارند صورت گرفت نشان داد، تنها 26 درصد از آنها واقعا مبتلا به عفونت قارچی بوده‌اند. یک خود تشخیصی اشتباه می‌تواند باعث شود خود درمانی کنید و مشکل‌تان برطرف نشود. اگر علائم گفته شده را همراه با سوزش، قرمزی و التهاب دارید ممکن است دچار واژینوزیس باکتریایی، بیماری تناسلی شبیه سوزاک، خشکی پوست و یا آلرژی شده باشید. تنها راه تشخیص قطعی مشکل شما، مراجعه به پزشک متخصص است.
آرتریت روماتوئید
اگر جزو میلیونها نفری باشید که دچار آرتریت روماتوئید هستید، یعنی سیستم ایمنی‌تان اشتباها به سلول‌های سالم در مفاصل‌تان حمله ور شده و موجب التهاب و درد می‌شود. اما بیشتر احتمال دارد عامل مفصل دردتان، اوستئوآرتریت باشد که تنها در ایالات متحده آمریکا، 27 میلیون نفر مبتلا به آن هستند. چگونه می‌توانید این تفاوت را تشخیص دهید؟ آرتریت روماتوئید معمولا شامل مفاصل کوچک‌تر و به طور قرینه در راست و چپ بدن می‌شود و عضلات متعددی را همزمان تحت تاثیر قرار می‌دهد. اما اوستئوآرتریت که مربوط به فرسودگی مفاصل است، معمولا ابتدا مفصلی را تحت تاثیر قرار می‌دهد که بیشتر از آن استفاده می‌کنید. تشخیص دقیق و درست لازم است زیرا روش اولیه‌ی درمان آرتریت روماتوئید شامل دارودرمانی می‌شود. سایر بیماریهایی که ممکن است آنها را با آرتریت روماتوئید اشتباه بگیرید شامل لوپوس، نقرس و آرتریت پسوریاتیک می‌شود.
اختلال دو قطبی
آیا به دلیل نوسانات زیاد خلقی و انرژی که دارید پزشک‌تان تشخیص داده که دچار اختلال دوقطبی هستید؟ برخی از پژوهشگران عقیده دارند خیلی از پزشکان صرفا به این دلیل که اختلال دو قطبی دارودرمانی در دسترس دارد، چنین تشخیصی می‌دهند. مطالعه‌ای نشان داده کمتر از نیمی از مواردی که تشخیص اختلال دو قطبی در موردشان صادر شده واقعا درست هستند که این می‌تواند مسئله ساز باشد زیرا داروهایی که برای درمان اختلال دو قطبی به کار برده می‌شوند می‌توانند ریسک افزایش کلسترول و دیابت و سایر مشکلات را بالا ببرند. سایر بیماریهایی که علائمی مشابه اختلال دو قطبی دارند شامل افسردگی، اضطراب، بیش فعالی، اختلال شخصیت مرزی، اختلال متابولیکی یا مغزی و سوء مصرف مواد می‌شوند.
سینوزیت مزمن
اگر پزشک‌تان تشخیص سینوزیت مزمن داده است شاید بهتر باشد نظر یک پزشک متخصص دیگر را نیز جویا شوید. طبق مطالعه‌ای که توسط محققان دانشگاه میشیگان انجام شده، بیش از 99 درصد از بیمارانی که پزشک متخصص گوش و حلق و بینی، تشخیص سینوزیت مزمن در موردشان داده است، در واقع این مشکل را ندارند. سینوزیت مزمن علائمی چون ترشحات چسبناک زرد یا سبز رنگ، احساس فشار در صورت و گرفتگی در بینی دارد اما عفونت حاد سینوزیت نیز می‌تواند همین علائم را داشته باشد، ولی سینوزیت مزمن بیش از سه ماه طول می‌کشد و برای تشخیص دقیق نیاز به اندوسکوپی یا سی تی اسکن دارد و درمانش نیز متفاوت است که شامل دوره‌ی طولانی‌تری مصرف آنتی بیوتیک و احتمالا استروئید خوراکی دارد. شاید هم ممکن است اصلا مشکل شما سینوزیت نباشد: می‌تواند عفونت ویروسی، آلرژی و یا حتی میگرن یا سر درد تنشی باشد.
سینوزیت حاد باکتریایی
شاید دچار سینوزیت حاد باشید که هر سال یک نفر از هشت نفر را مبتلا می‌کند. اما این احتمال هم وجود دارد که بیماری شما از نوعی نباشد که نیاز به آنتی بیوتیک داشته باشید. اکثر سینوزیت‌ها، که التهاب سینوس‌ها بوده و منجر به ترشحات بینی و فشار و درد در ناحیه صورت می‌شوند، منشاء ویروسی دارند. اگر علائم بیش از دو روز طول کشیدند، عفونت می‌تواند منشاء باکتریایی داشته باشد. سینوزیت با منشاء ویروسی را می‌توان با اسپری آبنمک و شستشوی سینوس‌ها و داروهای ضد احتقان و دستگاه بخور درمان کرد. بنابراین پزشک‌تان را مجبور به تجویز آنتی بیوتیک نکنید. مصرف آنتی بیوتیک برای سینوزیت ویروسی هیچ کمکی به درمان نمی‌کند، بلکه می‌تواند موجب اسهال و عفونت ثانویه و یا مقاومت باکتریایی در آینده نسبت به آنتی بیوتیک‌ها شود.
بیماری مزمن کلیوی
هرچند بیماری مزمن کلیوی در ابتدا هیچ علامتی نداشته باشد، اما اگر دیابت دارید، فشار خون‌تان بالاست، بیماری قلبی و یا سابقه‌ی مشکل کلیوی در خانواده دارید، باید تست عملکرد کلیه بدهید. ممکن است علائمی چون تورم پاها، کف پاها و صورت، همراه با خشکی پوست، افزایش یا کاهش ادرار، تهوع و مشکل در تمرکز داشته باشید. مشکل اینجاست که درمورد تشحیص بیماری مزمن کلیوی اغلب اغراق می‌شود چون دستورالعمل‌های جدید مبنی بر درمان زودهنگام هستند. واقعیت این است که این بیماری در بسیاری از افراد هرگز به مرحله‌ی حاد پیشرفت نمی‌کند. البته دچار نارسایی کلیوی شدن اصلا خوب نیست، اما خود تشخیص بیماری می‌تواند موجب استرس بی‌مورد و آزمایش‌ها و درمان‌های غیرضروری شود.
آنفلوآنزا
شاید آنفلوآنزا گرفته باشید اما احتمال اینکه دچار بیماری شبه آنفلوآنزا شده باشید بیشتر است. علائمی که احتمالا دارید شامل تب بالای 38 درجه، سرفه و یا گلو درد می‌شود. بیماری شما چه واقعا آنفلوآنزا باشد و چه نه، پزشک‌تان باید تشخیص بدهد. اگر بیماری‌تان آنفلوآنزا نباشد ممکن است دچار پاراآنفلوآنزا، ويروس سين سيتيال تنفسی، و یا فقط سرماخوردگی معمولی اما شدید شده باشید.
