- کاریکاتور/ تاج شاهی بزرگتر از قد و قواره چارلز سوم و کامیلا
- کاریکاتور/ ترامپ خطرناکتر از همیشه!
- افزایش ۸۰ درصدی تلفات نوجوانان و جوانان آمریکایی/ قاتلانی از نوعِ سلاح گرم تا سرطان + فیلم
- ویتامینی که مغز را جوان می کند/ بهترین راه برای اصلاح خلق و خو
- وقتی تنش میان ابرقدرت ها تشدید می شود/ تبدیل کلمات به عمل؛ بدترین سناریوی جهان
انتظار طولانی مدت زنان آسیب دیده از خشونت جنسی برای اجرای عدالت در هندوستان
در سال 2014، راضیه 13 ساله که در روستای اترخند (Uttarakhand) در شمال هند زندگی می کند، از سوی مربی 17 ساله برادرش مورد تجاوز قرار گرفت. راضیه معلولیت ذهنی و مشکل تکلم دارد. با حمایت بنیاد لاتیکا روی (Latika Roy)، سازمانی که برای کودکان و بزرگسالان معلول فعالیت می کند، راضیه و خانواده وی از طریق دادگاه ها عدالت را دنبال کردند و برنده شدند. مهاجم راضیه در ژانویه سال 2016 محکوم به زندان و پرداخت 200000 روپیه (3100 دلار) شد.
در آوریل سال 2018، راضیه و خانواده اش همچنان در انتظار پرداخت غرامت بودند.
ما در گزارش و ویدئوی خود مبنی بر دسترسی به عدالت در هند، در میان انبوهی از موانع پیش رویِ زنان و دختران معلول به داستان راضیه پرداختیم.
کارکنان "بنیاد لاتیکا روی" مجدد پرونده ی راضیه را با مقامات مطرح کردند و نهایتا پول پرداخت شد. موردِ راضیه برای 22 تن دیگر از بازماندگان خشونت جنسی در شرایط وی برای جبران خسارت رخ داده بود که برخی از آنها بدون هیچ دلیلی پرداخت نشده بود.
در بسیاری موارد، مانند این مورد، مداخله سازمان های جامعه مدنی برای کمک به بازماندگان و احقاق حق آنها حیاتی است. غرامتی که پرداخت می شود هرگز زیان پیش آمده را رفع نمی کند، اما می تواند به بازماندگان برای دستیابی به حمایت های مورد نیاز آنها و زندگی بهتر کمک کند.
اما راضیه همچنان جزء استثنایی قانون است.
همانطور که ما روز جهانی زن (8 مارس) را جشن می گیریم، بسیاری از بازماندگان خشونت جنسی با یا بدون معلولیت، در هند و نقاط دیگر با موانع دستیابی به عدالت دست و پنجه نرم می کنند.
برچسب جنسیت و معلولیت به معنای دسترسی به عدالت منحصرا دشوار است. زنان و دختران معلول نیز در بالاترین میزان خطر وقوع خشونت جنسی هستند. فرار از موقعیت های خشونت آمیز، کمک خواستن و گفتگو در مورد سوء استفاده برای آنها دشوارتر است. ممکن است برخی از آنها اقدامات جنسی بدون رضایت را جرم ندانند.
سازمان دیدهبان حقوق بشر گفت که دستیابی و اجرای عدالت نباید منوط به شانس، صبر یا اعمال فشار سازمان های جامعه مدنی باشد. حکومت های سراسر جهان باید به تمام بازماندگان خشونت جنسی از جمله زنان و دختران معلول در مورد اجرای عدالت اطمینان خاطر بدهند. عدالت نمی تواند صبر کند.
معصومه میرحسینی – تیتریک
انتهای پیام/