شرایط بازگشت برای مردم روهینگیا ایمن نیست/ حذف سوابق اداری و لغو حق شهروندی مسلمانان در میانمار

"یانگ هی لی" طی گزارشی به مجمع عمومی سازمان ملل گفت که شرایط زندگی برای بقیه مردم روهینگیا که در ایالت شمالی راخین مانده اند نیز وحشتناک است.

وی افزود: "مسلمانان روهینگیا نمی توانند روستاهای خود را ترک کرده و کسب درآمد کنند. آنها وابسته به کمک های بشردوستانه هستند. دسترسی های آنها به حدی کاهش یافته که وسایل اساسی برای زنده ماندن را تحت تأثیر قرار داده است."

گزارشگر ویژه سازمان ملل که از سوی شورای حقوق بشر مستقر در ژنو منصوب شده گفت: "مادامی که این وضعیت ادامه داشته باشد، بازگشت پناهندگان امن یا پایدار نیست."

لی همچنین در مورد پاک کردن اسامی مردم روهینگیا از سوابق اداری ابراز نگرانی کرد و گفت که این امر احتمال بازگرداندن آنها را کمتر می کند.

وی گفت: "الزام دولت به صدور کارت شناسایی ملی برای هر پناهنده ای که بازمی گردد، راه حل شهروندی مردم روهینگیا نیست."

مسلمانان روهینگیا تقاضا دارند که میانمار حق شهروندی، امنیت، زمین ها و خانه های آنها را بازگرداند. این کشور با اکثریت بودایی از به رسمیت شناختن مردم روهینگیا به عنوان شهروند یا حتی یکی از گروه های قومی خود امتناع ورزیده و آنها را بدون تابعیت تفسیر می کند.

پس از آغاز عملیات ضد شورش خشونت آمیز ارتش میانمار علیه مسلمانان روهینگیا در آگوست سال 2017، بیش از 700000 روهینگیایی به مرز بنگلادش فرار کردند. این عملیات که پاکسازی نژادی نامیده شده شامل تجاوزهای گسترده، قتل و سوزاندن خانه های مردم روهینگیا بود.

لی گفت: "حدود 913000 پناهنده روهینگیایی از جمله؛ هزاران نفری که پیش از سال 2017 فرار کرده بودند و حدود 1100 نفری که بین ماه های ژانویه و جولای رسیده اند، در بازار کاکس (منطقه مسکونی در بنگلادش) نزدیک به مرز میانمار مستقر هستند."

وی اظهار داشت که همچنان گزارش های مربوط به ضرب و شتم، کشتار و به آتش کشیدن خانه ها و فروشگاه های برنج را دریافت می کند.

دولت و ارتش میانمار مرتبا نقض حقوق بشر را انکار کرده اند. آنها اینگونه توجیه می کنند که عملیات های نظامی در ایالت راخین میانمار در پاسخ به حملات شورشیان روهینگیا بوده است.

لی ادامه داد: "در ماه آوریل، ده ها نفر از روهینگیایی ها که در حال جمع کردن هیزم در جنوب بوتیدانگ بودند، بر اثر بمباران هلی کوپترهای دولت میانمار کشته شدند."

به گفته سازمان ملل متحد، 128000 روهینگیایی در اردوگاه های شمال راخین که دولت میانمار قصد بستن آنها را دارد با بیماری و افسردگی زندگی می کنند.

لی گفت از اینکه خانواده های ساکن در این اردوگاه ها قادر به ثبت نام برای دریافت غذا نیستند، ناراحت است. دولت بدون لغو محدودیت ها در آزادی عمل مردم روهینگیا در حال ساختن مسکن برای آوارگان داخلی و این بدان معنی است که روهینگیا همچنان در بازداشت باقی خواهد ماند.

لی از کشورهای عضو سازمان ملل متحد خواست تا تحریم هایی بر شرکت های متعلق به ارتش میانمار و 6 فرمانده ارشد نظامی و اعضای خانواده آنها که از سوی هیئت مستقل بین المللی حقیقت یاب در میانمار به عنوان بیشترین مسئول نقض جدی حقوق بشر که از سال 2011 تاکنون رخ داده شناسایی شدند، تحمیل کنند.

این گزارشگر ویژه، سؤالات جدی را در مورد موضوعات دیگر مانند ساخت پروژه های بزرگ نیروگاه برق در ایالت های چین (Chin) و راخین و تأثیر سدها بر روستاها با اقلیت قومی و نژادی مطرح کرد.

لی همچنین با انتقاد شدید از توقف خدمات اینترنت تلفن همراه از سوی دولت در 21 ژوئن در بخش هایی از راخین و چین برای بیش از یک میلیون نفر گفت که دولت در توجیه ضرورت این اقدام ناموفق بوده است. این اقدام، حقوق جمعیت عظیمی از مردم را در زمینه مواد غذایی، امنیت، بهداشت، آموزش، سرپناه و معیشت تحت تأثیر قرار می دهد و نوعی مجازات جمعی است که منجر به نقض حقوق بین الملل می شود.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/