حیوانات مهاجم غیر بومی به جای جانوران بومی در پارک های ملی آمریکا!

هر ساله میلیون ها نفر از پارک های ملی آمریکا بازدید می کنند. بسیاری از آنها امیدوارند تا حیواناتی مانند؛ بوفالوی آمریکایی، بز کوهی و تمساح ببینند.

آنچه آنها انتظارش را ندارند، دیدنِ موش ها، گربه های اهلی، گرازهای وحشی و بسیاری دیگر از حیوانات غیر بومی است که در آنجا بزرگ شده اند.

شمار گونه های حیوانات تهاجمی در پارک های ملی آمریکا، زمین های محافظت شده را مورد تهدیدی عمیق و فوری قرار داده است.

به گفته اتحادیه ملی حیات وحش (NWF)، گونه تهاجمی از هر ارگانیسمی که در اکوسیستم زندگی می کند، بومی نبوده و باعث آسیب می شود. گونه های تهاجمی بزرگترین تهدید برای حیات وحش بومی هستند.

NWF گفت که گونه های غیر بومی هیچگونه درندگی ذاتی ندارند. این امر به آنها اجازه می دهد تا به سرعت پرورش یابند و تکثیر شوند و برای منابع غذایی با ارزش و زیستگاه ها با جمعیت بومی رقابت کنند.

برخی از اینها حتی قادر به تغییر شرایط محیط جدید خود مانند تغییر شیمیایی خاک یا ایجاد بیماری های جدید هستند.

گزارشی که از سوی کارشناسان وزارت حفاظت از ماهی و حیات وحش آمریکا، خدمات پارک ملی آمریکا و بخش های دانشگاهی تهیه شده بود، میزانِ بزرگیِ تهدید گونه های تهاجمی در پارک های ملی را مورد بررسی و تحقیق قرار داد. از 1،409 جمعیتِ گونه های تهاجمیِ گزارش شده در پارک های ملی تنها 11 درصد تحت کنترل هستند.

همکاری در حل مسئله گونه های تهاجمی بسیار مهم است، زیرا بسیاری از پارک ها کارمندان آموزش دیده برای مقابله با گونه های تهاجمی را ندارند و همین امر، مدیریت ناشی از مهاجمان را برای آنها دشوار می سازد.

در این گزارش، همکاری با جوامع و سازمان های خارج از پارک ها نیز ضروری اعلام شده است.

نمایش گونه های غیر بومی از سال 1968 در پارک های ملی ممنوع شده است، اما هنوز حیوانات مناطق اطراف راهِ خود را به داخل زمین های حفاظت شده پیدا می کنند.

"دیوید هالاک" سرپرست پارک های ملی کارولینای شمالی و نویسنده این گزارش به cnn گفت که ارتباط با گروه های خارج از پارک ها بسیار مهم است. بی هیچ تردیدی، در وهله اول بهترین راه ممکن برای مدیریت حیوانات تهاجمی جلوگیری از حمله آنها به اکوسیستم است. این اقدام به ندرت توسط یک پارک به تنهایی انجام می شود، برای همین مدیران پارک ها باید با جوامع و مدیران زمین های همجوار همکاری داشته باشند."

بر طبق این گزارش، فناوری های جدید قادر به ارائه راه حل های مبتکرانه هستند و خدمات پارک های ملی به منظور تشخیص و پیشگیریِ تهاجم ها باید استفاده از این فناوری ها را شروع کنند.

برخی از پارک ها مانند پارک ملی یِلواِستون آمریکا از این تکنولوژی برای مدیریت گونه های غیر بومی استفاده می کنند.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/