نابودی صلح به دستِ حافظانِ صلح سازمان ملل!/ سوء استفاده های جنسی نیروهای سازمان ملل از زنان و دختران فقیر

به گفته "اسکای ویلِر" پژوهشگر ارشد سازمان دیده بان حقوق بشر (hrw)، یک حافظ صلح سازمان ملل با لباس فرم سفید، زن اهل هائیتی که در حاشیه شهر کوچک خود زغال سنگ می فروخت را با خودروی خود به سرقت برد و زمان کوتاهی پس از دزدی به وی تجاوز کرد.

این زن با نام مستعار "ماری بادو" طی مصاحبه ای در سال 2016 و بیش از 4 سال پس از آن تجاوز گفت: "نمی توانستم با او مقابله کنم."

او با معرفی دختربچه 4 ساله رنگ پریده با موهای کم پشت که حاصل این سوء استفاده جنسی است، گفت: "وقتی مردم به این دختر به طرز مضحکی نگاه می کنند، فقط به آنها می گویم که به شما ربطی ندارد."

بادو عاشق این دختر نامشروع است، هنگامی که او از گرسنگی شکایت می کند افسردگی مادر جوان بیشتر می شود.

مقاله دانشگاهی که در ماه دسامبر از سوی مجله بین المللی حافظ صلح منتشر شد نشان می دهد که بادو یکی از چندین زنِ فقیر هائیتی است که با پیامدهای روزافزونِ عاطفی و مالی طولانی مدتِ ناشی از تولد یک کودک از پدری که حافظ صلح است دست و پنجه نرم می کنند. آنها از ابتدا فقیر بودند و اکنون بدتر شده اند.

10 درصد از 2500 فردی که با محققان درباره زندگی در شهرها با حضور نیروهای حافظ صلح مصاحبه کردند از سربازان حافظ صلح صاحب فرزند شده اند. نام هایی که بر روی این کودکان گذاشته می شود حاکی از بدنامی آنها است.

سالها است که اسوشیتدپرس و سایر رسانه ها گزارش های معتبری از سوء استفاده و استثمار جنسی از سوی نیروهای حافظ صلح سازمان ملل متحد در هائیتی منتشر کرده اند. جزئیات تکان دهنده است.

استثمار و سوء استفاده جنسی اصطلاح گسترده ای است که شامل جنایاتی مانند تجاوز جنسی بلکه نقض ممنوعیت سازمان ملل از هرگونه رابطه جنسی است که شامل سوء استفاده از موقعیتِ آسیب پذیریِ افراد در مناطقی که توسط حافظان صلح سازمان ملل پوشش داده می شود، است.

فقر، درگیری و هرج و مرج تمام زن ها و دختران را در برابر سوء استفاده سربازان سازمان ملل به شدت آسیب پذیر می سازد. لکه ننگ به همراه موانع شدید پیشگیری از بارداری و سقط جنین بی خطر (سقط جنین در هائیتی کاملا ممنوع است) حتی روابط مورد رضایت طرفین را نیز خطرناک تر می کند.

هائیتی تنها یکی از کشورهای زیادی است که حافظان صلح به زنان و دختران آن تجاوز کرده و یا در ازای غذا یا حمایت، آنها را به استثمار درآورده اند.

ویلر گفت که همکاران من از تجاوز توسط نیروهای اتحادیه آفریقا در سومالی، حافظان صلح فرانسوی و سازمان ملل در جمهوری آفریقای مرکزی و سربازان سازمان ملل متحد در جمهوری دموکراتیک گنگو نیز خبر داده اند. مادامی که سازمان ملل می تواند ادعاهای سوء استفاده و تجاوز جنسی را بررسی کند، باید مسئولِ حافظ صلحی که به آن کشور اعزام می کند باشد. پیگردهای قانونی حتی پس از پوشش و خشم رسانه ای بسیار اندک بوده است.

سازمان ملل متحد طی سال های اخیر تلاش هایی برای مبارزه با این مسئله انجام داده و به منظور همکاری با کشورها به سربازان فشار می آورد. این سازمان در سال 2015، شروع به انتشار ملیت سربازانی که متهم به استثمار و سوء استفاده جنسی از زنان و دختران بودند، کرد.

این سازمان همچنین یک صندوق اعتماد و برنامه هایی برای مراقبت روانشناختی، آموزش شغلی و سایر خدمات برای قربانیان از جمله کودکانی که پدران آنها از حافظان صلح سازمان ملل هستند تأسیس کرد.

بادو گفت که از گزارش اوضاع خود بسیار شرمنده بود و نمی دانست که چگونه قادر به انجام آن است. او به دلایلی مشابه به دنبال مراقبت های پس از تجاوز نبود.

ممکن است منابع جدید سازمان ملل متحد به خاطر بازماندگان افزایش گزارش ها از جمله موارد قدیمی را توضیح دهد. مساعدت های حقوقی مقرون به صرفه یا رایگان در برخی از مناطق بهبود یافته اما اندک است. فرزندانِ پدرانِ حافظ صلح باید این فرصت را داشته باشند تا تابعیت والدین بیولوژیکی خود را به دست آورند. این اتفاق نادری است که حداقل یک بار در اروگوئه رخ داده است.

کشورها باید در این خصوص اقدامات بیشتری انجام دهند. سربازان اعزامی باید پاسخگوی رفتار خود باشند. در این میان، بسیار مهم است که سازمان ملل، رسانه ها و گروه های جامعه مدنی همچنان بر اعمال فشار بر کشورهایی که در پاسخگویی به اتهامات سوء استفاده جدی تر و شفاف تر با حافظان صلح همکاری می کنند، ادامه دهند.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/