سه‌شنبه ۰۴ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 23
"تیتر1" گزارش می دهد؛
وقتی بافنده های اشتهاردی دست به دامن بازار فروش تهران می شوند!/تیشه فقدان نمایشگاه صنایع دستی، وام 24 درصدی و نبود بیمه بر ریشه هنر قالیبافی
متاسفانه این روزها غالب وام هایی که برای هنرمندان در نظر گرفته می شود با سود 24 درصد است در حالی که برای صنایع دستی وام های با سود پائین می تواند جوابگوی کار تولید باشد.
به گزارش گروه استانی تیتریک، صنعت فرش ایران قدمتی هزاران ساله دارد به طوری که از پارت ها و مادها گرفته تا هخامنشیان؛ همواره خود دستی بر خلق این هنر ایرانی داشته اند، هنری که زیبایی چرخش نخ ها و شهرآشوبی رنگ ها در آن متبلور است.
هنری که به واسطه سرپنجه هنرمندان این خطه از میلیون‌ها گره و با صبر و آرامش، میلیمتر به میلیمتر بافته شده نفس ها آخرش به شماره افتاده است اما آن قدر ظرفیت های این صنعت بالا است که افق های روشن برای بازگشت به قله برایش وجود دارد.
این روزها آموزشگاه پازیریک در اشتهارد با مدیریت هنرمندی اداره می شود که به واسطه علاقه شخصی اش به این صنعت روی آورده و سال های عمرش از بچگی تا کنون به تار و پود فرش دار قالی گره خورده است، فاطمه هادی در گفتگو با خبرنگار تیتریک، می گوید: مادرم بافنده فرش بود و من هم به واسطه علاقه ای که داشتم، دوره های فرش بافی را طی کردم و پس از کسب مهارت های آن مجوز راه اندازی آموزشگاه را در اخذ کردم.
سال 1387 با سرمایه 10 میلیون تومان که با فروختن خودروی شخصی ام به دست آورده بودم، کارم را آغازکردم و از زمان تاسیس آموزشگاه، این هنر را حرفه ای دنبال کردم، البته پیش از آن به مدت 2 سال کارگاه خانگی داشتم، خوشبختانه تا کنون 20 الی 30 نفر از کارآموزنم به درآمد ماهیانه رسیده اند اما قریب به 300 خانمی که رشته خیاطی، فروش و گلیم آموزش داده ام نیاز مالی خود را با این هنرها تامین می کنند.
با آموزش های داده شده، خانم ها به جای آنکه تابلوهای وارداتی خریداری کنند نقشه آن را خریداری کرده و در منزل می بافند یا هنرآموزان خیاطی به جای خریداری لباس های آماده، پوشاک مورد نیاز خود را می دوزند و نیاز خانواده هایشان را هم تامین می کنند.
تعدادی از کارآموزهایم به واسطه فعالیت های خوبی که دارند، امروز به عنوان بافنده های آموزشگاه سفارش هایی که دریافت می کنم را می بافند، 90 درصد مشتری های ما ساکن اشتهارد هستند اما از بویین زهرا هم کار اموز و خریدار نخ و نقشه دارم، البته در حال حاضر بازار فروش فرش حال و روز خوبی ندارد.
فرشی که قیمت خرید آن در بازار 5 میلیون تومان است توسط یک تولید کننده فرش با 2 میلیون تومان بافته می شود، روی بازار فروش محصولات مانور نمی دهیم، چون مجوز کارگاه دارم، سفارش میگیریم و به بافنده ها تحویل می دهیم، از طرفی بافنده ها درآمدی به دست می آورند و در مقابل هم مشتری که خریدار فرش یا تابلو است، نیاز خود را در شهرش تامین می کند.
اگر چه بارها به دنبال برپایی یک نمایشگاه محصولا صنایع دستی اشتهارد بودیم اما به واسطه هزینه های بالای آن و عدم حمایت از این هنر، موفق نشدیم، لذا ناچار بودیم از طریق گروه های مجازی فرش و تابلوی بافنده ها را به فروش برسانیم. اگر چه 95 درصد بافنده ها با این هنر نیاز خود را برطرف می کنند و روی قسمت فروش فکر نمی کنند.
برخی اوقات اهداف قابل دستیابی است و بعضا هم دست نیافتنی بوده و به آرزو مبدل می شود، لذا بهتر است سراغ آرزوها نرویم و به مواردی فکر کنیم که می توانیم به آنها برسیم، متاسفانه شاهدیم بسیاری از اشتهاردی ها به بازارهای کرج و تهران مراجعه کرده و فرش یا تابلو را با قیمت بالایی خریداری می کنند در حالی که همان کار را ما تولید می کنیم.
اگر ما در اشتهارد نمایشگاه دائمی یا فصلی داشته باشیم، مردم نیازشان را از شهر خودشان تامین می کنند و از طرفی ضمانت رفع ایرادات اقلام خریداری شده برای آنها وجود دارد اما با خرید فرش از تهران و دیگر مناطق کشور این امکان را از دست می دهند. مهم ترین هدف ما دایر شدن یک فروشگاه در اشتهارد است تا صنایع دستی این شهرستان به مصرف افراد بومی برسد.
متاسفانه در حال حاضر بافنده های ما مرتبا کار می کنند اما برای فروش هنر خود باید دست به دامن بازار تهران و کرج شوند یا تولیدات را به دوست و آشنا بفروشند، امیدوارم به هدفمان برسیم اما نمی دانم چه زمانی! چرا که کار ما سراسر چالش است. بارها برای دریافت وام به نهادهای مختلف مراجعه کرده ام اما می گویند باید سرپرست خانوار باشید یا وام به آقایان تعلق می گیرد.
هنرمندان سایر شهرها بیمه دارند اما هنرمندان اشتهاردی از این امتیاز بی بهره اند، بارها به تامین اجتماعی مراجعه کردم اما اعلام کنند ردیف بیمه ای به نام هنرمندان وجود ندارد در حالی که غالب دوستانم در تهران، قزوین و سایر شهرها از بیمه هنرمندان استفاده می کنند، اگر چه مشکلات این چنینی برای همه وجود دارد.
من طی سال ها فعالیتی که داشته ام به دنبال نشان دادن خودم به مسئولین نبوده ام، اگرچه از فرماندار، استانداری البرز و ... تقدیرنامه هایی دارم و بنا به دلایلی مایل به شرکت در برخی محافل مرتبط با فرش نیستم. درخواستم از مسئولین این است که خانم ها هم دیده شوند و آنها هم از بودجه هابب که در نظر گرفته می شود سهمی داشته باشند، شاید 300 الی 400 خانمی که آموزش داده ام در حال فعالیت بوده و توقعی نداشته باشند اما بنده به عنوان آموزش دهنده آنها انتظار حمایت دارم.
بیشتر از 12 سال در رشته فرش بافی فعالیت دارم اما تا کنون موفق به دریافت یک ریال وام نشده ام، وام هایی که در نظر دارند با سود 24 درصد است در حالی که برای صنایع دستی وام های با سود پائین می تواند جوابگوی کار تولید باشد و سود بالا برای بافنده مقرون به صرفه نیست.
به شخصه فکر می کنم اگه میخواییم یک جامعه خوب داشته باشیم و بچه های خوبی تربیت شوند باید مادران قوی داشته باشند، تحصیلات عالیه خیلی خوب است اما با توجه به اینکه برای همه ممکن نیست، همین که یک مادر بتواند در منزل فعالیت های هنری انجام دهد اعتماد به نفس بالایی برای تربیت فرزندانش خواهد داشت و این مهم به کودکان وی هم منتقل می شود.
ختم کلام فاطمه هادی در سال جهش تولید این است که ...
توقع دارم به عنوان کسی که بانی یه کار هنری در اشتهارد بوده و زمینه اشتغال و اعتماد به نفس بسیاری از مادران این شهرستان را با روی آوردن به قالیبافی فراهم کرده است مورد حمایت مسئولین واقع شوم اگر چه متاسفانه تا کنون این مسئله در حد یک مطالبه باقی مانده است.
گزارش: فاطمه نمکی - تیتریک
انتهای پیام/ س
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
