کووید19 و انعطاف پذیری افراد بومی/ نیاز مبرم جامعه مدرن به دانش سنتی و خرد بومیان

به گزارش گروه بین الملل "تیتریک"؛ در حالی که ریشه های دقیق کووید19 تأیید نشده، ارتباط بین آسیب زیست محیطی و همه گیری ها برای سازمان های تحقیقاتی پیشرو به خوبی شناخته شده است.

اما هنوز گروه دیگری از متخصصان (مردم بومی) وجود دارند که حتی پیش از کووید19 نگران تهدید یک همه گیری بودند. آنها به لطف دانش سنتی و رابطه خود با جهان طبیعی مدتها است می دانند که تخریب محیط زیست احتمال بروز بیماری افسارگسیخته را دارد.

از آنجا که ما در حال مبارزه با شیوع همه گیری هستیم، محافظت از بومیان و دانش آنها مهمتر از همیشه است. قلمروهای آنها محل 80 درصد از تنوع زیستی جهان است و آنها می توانند چگونگی برقراری توازن مجدد رابطه ما با طبیعت و کاهش خطر همه گیری های آتی را به ما بیاموزند.

بومیان راه حل های خود را در این همه گیری جستجو می کنند. آنها دست به کار می شوند و از دانش و شیوه های سنتی خود مانند انزوای (قرنطینه) داوطلبانه و محصور کردن قلمروهای خود و همچنین اقدامات پیشگیرانه بهره می برند.

آنها بار دیگر توانایی خود در سازگاری را نشان داده اند. موضوع سال جاری، "کووید19 و انعطاف پذیری بومیان" است و یک رویداد مجازی درباره شیوه های نوآورانه بومیان که حاکی از انعطاف پذیری و استقامت آنها در مواجهه با همه گیری در کنار مقابله با تهدیدهای جدی برای بقا است را به نمایش خواهد گذاشت.

چالش های آنها مشکلات ما است

جوامع بومی همچنان با چالش های فراوانی مواجه هستند و واقعیت تأسف بار موجود این است که تأثیرات همه گیری کووید19 این چالش ها را وخیم تر می کند.

جوامع بومی در حال حاضر دسترسی اندک به بهداشت، میزان بالایی از بیماری ها، عدم دسترسی به خدمات اساسی، بهداشتی و دیگر اقدامات اصلی پیشگیرانه مانند؛ آب تمیز، صابون، ضد عفونی کننده و غیره را تحمل می کنند. به همین ترتیب، اغلب مراکز درمانی محلی نیز بدون تجهیزات و کارکنان هستند.

حتی وقتی افراد بومی می توانند به خدمات مراقبت های بهداشتی دسترسی داشته باشند با تبعیض مواجه می شوند. عامل اصلیِ اطمینان از ارائه خدمات و امکانات به گویش های بومی، متناسب با وضعیت خاص مردم بومی است.

سبک های زندگی سنتی بومیان منبعی از انعطاف پذیری آنها است و می تواند در این زمان، تهدیدی برای جلوگیری از شیوع ویروس باشد. به عنوان مثال، اکثر جوامع بومی به منظور یادآوری رویدادهای خاص مانند؛ برداشت ها، مراسم های عصر پیشِ رو و غیره به طور مرتب گردهمایی های بزرگ سنتی را برگزار می کنند.

برخی از جوامع بومی نیز در خانه های چند نسلی زندگی می کنند که افراد بومی و خانواده های آنها به ویژه سالمندان را در معرض خطر قرار می دهد.

علاوه بر این، مردم بومی به خاطر فقدان زمین ها و سرزمین های سنتی یا حتی تأثیرات آب و هوایی با نا امنی غذایی مواجه هستند. وضعیت زنان بومی که اغلب تأمین کنندگان اصلی غذا برای خانواده هستند وخیم تر است.

به دلیل افزایش آگاهی از نیازهای بومیان، 9 آگوست روز جهانی مردم بومی نامگذاری شده است. آنها در حال حاضر به طور خاص به ما نیاز دارند. ما نیز اکنون به طور ویژه به دانش سنتی و خرد آنها احتیاج داریم.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/