فیلم سازان البرز، شهره در دنیا؛ مسئولین غیر بومی غرق در خواب!/ کرونا و کمدی های سخیف رمق سینمای ایران را گرفت

به گزارش گروه استانی "تیتریک"؛ یک سال دیگر از عمر سینما گذشت. سینمایی که طی این چند سال دچار بحران هایی متفاوت شد و در این یکسال چه هنرمندان عزیزی را از دست داد.

در سال گذشته سینمای ایران چه افتخاراتی کسب کرد؟

سینمای غریب ایران سینمایی که هرچه از عمر او می گذرد مثل آدمی است که به روز های آخرعمرش نزدیک می شود.

اگر به دقت به سینما از چهل و پنجاه سال پیش تا به حال نگاه کرده باشیم روند پیری را خواهیم دید و سینما دیگر آن حس و نشاط را به تماشاچی نمی دهد.تماشاچی که سالها در صف گرفتن بلیط فیلم می ایستاد تا بتواند یک سانس از فیلمی را داخل سینما ببیند.

دیگر سینما آن بو، حس و حال خوب را نمی دهد، سینما با آدمها غریبه است ، سینما هم مثل آدمها عوض شده ، ما آدمهایی که عشق و دوستی را با تجملات دنیایی عوض کرده ایم، سینما هم اینگونه شده؛ انگار دیگر عشق و دوستی جایگاهی ندارد، سینما هم به دنبال زَرق و برق و تجملات رفته است!

سینما ابزاری شده برای پر کردن جیب آدم های به ظاهر هنرمند، سینما دیگر آن سینمایی نیست که حامی آدمها و واقعیت هایش باشد آدمهایی که وجودشان به سینما هویت می بخشد و با عشق شان به آدمها عشق می دهند ولی با رفتنشان عشق سینما هم از دلها رفت.

کرونا زخمی بود که درد های سینما را نمایان کرد و سینمای ایران که سالها به دلیل پایین بودن کیفیت آثارش از ذهن ها پاک شده بود را به کلی از یاد برد.

اکران آنلاین، سینما ماشین و باز شدن سینماها با ظرفیت محدود هم نتوانست تعطیلی 6 ماهه سینماها را احیا کند و امروز سینماگران هراس از دست دادن مخاطب را برای همیشه دارند.

آیا اثر خوب هیچ گاه بدون مخاطب می شود؟ پس این هراس نشان می دهد آثار تولید شده سینمای ایران پاسخگوی نیاز مخاطب نیست و کرونا این مشکل و ضعف سینما را نمایان کرد.

کیفیت فیلم ها فدای پول تهیه کنندگان آثار در سینمای کشور شده است و این به قدری مخرب است که شاید در آینده سینما را به ورطه نابودی بکشد لذا اگر کرونا سینماها را تعطیل کرد اما ضعف کیفیت و نبود آثار فاخر در سینمای کشور را که سالها پشت آثار سخیف و بی ارزش پنهان شده بود نمایان کرد.

سینماهای البرز حتی با ظرفیت محدود به دلیل شرایط کرونا هم تعطیل است و سینماگران امروز به فکر تغییر کاربری افتاده اند.

چه کسی باید این بی رمقی را احیا کند؟ آیا کرونا مقصر اصلی این بی رونقی است؟ پاسخ همه این سوالها گویای این است که البرز که پایتخت فیلمسازان کشور است نباید سینماهایش دچار رکود شود و وقتی از فیلمسازان البرزی دلیل را جویا شدیم بی مهری و عدم حمایت از هنرمند را دلیل اصلی این بی رونقی سینماهای استان دانستند وقتی آثار هنرمندان البرزی در سینماهای استان جایگاهی ندارد و هنرمندان استانی آثارشان را جشنواره های خارجی اکران می کنند و بعضا مخاطب خارجی به شدت از آثار فیلمسازان استانی حمایت می کنند.

استان البرز اعم از بازیگر و تدوینگر، کارگردان، مستندساز و ... توانمند کشوری زیادی در دل خود دارد ولی وقتی پای درد دل این هنرمندان می نشینیم متوجه می شویم که بی مهری ها و نزدیکی به پایتخت باعث شده هنرمند در البرزی جایگاهی برای بروز و ظهور نداشته باشند و لذا از پایتخت و جشنواره های بین المللی برای دیده شدن استفاده می کنند و این در یک جمله خلاصه می شود: فیلمسازان البرزی، شهره در دنیا؛ مسئولین البرزی غرق در خواب!

سینما دیگر سینما نیست و اینک در سالروز روز سینما از خداوند می خواهم که دوباره سینما با آثار فاخر زنده و پویا شود و بعضا فیلمسازان و کارگردان برجسته کشور که فیلم هایشان سالها به دلیل بودجه روی زمین مانده است و مهمترین دلیل عدم ساخت آثارشان این است که تهیه کنندگان از این آثار حمایت نمی کنند زیرا ممکن سرمایه شان چندین برابر نشود، ساخته شده و سینما رونق گذشته خود را به دست آورد.

کمدی های سخیف سلیقه مخاطب را نیز پایین آورده است و این آسیبی است که پول فدای ارزش شد و این تهیه کنندگان بودند که به آن دامن زدند.

در روز سینما زنگ خطر سینماهای کشور به صدا درآمده است ولی این خطر از کرونا نیست بلکه بی کیفیتی آثار و بی مهری ها و رسیدن بودجه های فرهنگی به هنرمندنماها باعث این وضعیت شده است لذا مسئولین و متولیانی که طلایه دار فرهنگ کشور هستند در قبال کشور مسئولند باید بودجه های هرچند اندک به دست هنرمند واقعی برسد و مسئولین استانی هم از خواب غفلت بیدار شوند تا بتوان رونق را به سینمای بی رونق امروز برگرداند.  

الهه ملاحسینی-تیتریک

انتهای پیام/