تاب آوری؛ مدیریت بحرانی که کمترین آسیب و بهترین نتیجه را دارد/ صعه صدر عاشقانه و عاقلانه؛ نیاز خانواده های البرزی

به گزارش گروه استانی"تیتریک"؛ احمد رحیمی روانشناس، مدد کار و مشاوره در یادداشت اختصاصی برای "تیتریک" در خصوص اهمیت موضوع تاب آوری در زندگی برای مخاطبان نوشت:  حدود ۱۰ سالی است که در علم روانشناسی به تاب آوری اشاره شده است در واقع تاب آوری حفظ ارامش در هنگام فشار و تحمل مشکلات، دوباره بلند شدن پس از زمین خوردن و پایداری کردن و به خود آمدن و حفظ کارایی شغلی در هنگام فشار و کاهش عوارض منفی ناشی از استرس به خود و دیگران است در واقع تاب آوری نوعی مدیریت بحران به نحوی که کمترین آسیب و بهترین نتیجه حاصل شود تا اینکه وضعیت بحالت عادی بازگردد.

نکته جالب توجه اینکه این تاب آوری به شکل های مختلف در انسان و در وجود او از ازل بوده و تا ابد  نیز خواهد بود فقط علم بتازگی برای این تکنیکهای فردی و تاکتیک های گروهی نامی نهاده است.

به عقیده من تاب آوری می تواند از روی عشق و احساس باشد که تاب آوری عاشقانه ، از روی عقل و منطق که تاب آوری عاقلانه و یا از روی عجز و ناتوانی باشد که تاب آوری عاجزانه نام دارد. برای ملموس بودن مطلب مثالهایی در غالب واحد خانواده می زنم که قابل درک باشد.

بطور مثال زمانی که یک خانم باردار می شود کل سیستم هورمونی و جسمی او به هم می ریزد و استرس و اضطراب حاصل  از مسئولیتی بزرگ را که همان مادر شدن است را بدوش می کشد و هنگامی که فرزندش به دنیا می اید از خواب شیرین خود بیدار می شود که تا فرزندش را سیر کند و بسیاری مواقع از تفریح، استراحت و بسیاری از نیازهای خود چشم پوشی می کند در واقع نوعی تاب آوری است ولی از انجایی که با عشق اینکار را انجام می دهد تاب آوری عاشقانه است و تحمل آن برایش شیرین است.

اما زمانی که خانمی پس از ازدواج متوجه می شود انتخاب اشتباهی داشته و از نظر روحی، اخلاقی و بسیاری مسائل با همسرش هیچگونه همسویی و تفاهم ندارد اما بخاطر فرزندانش به زندگی ادامه می دهد و از خود گذشتگی می کند که به آنها آسیبی نرسد و آنها را تربیت می کند تا موفق شده و وارد اجتماع شوند این زن بخاطر احساس مسئولیت نسبت به زندگی فرزندانش و عقل و منطق تصمیم به ادامه زندگی می گیرد،در واقع تاب آوری عاقلانه و عاشقانه ای داشته است.

اما وقتیکه زنی با فردی معتاد و لا ابالی،بد اخلاق و حتی خلافکار به زندگی ادامه می دهد از انجایی که جایی برای رفتن ندارد و پشت و پناهی نیست که به او تکیه کند وحتی مجبور است خودش خرج و مخارج زندگی را تامین کند و بدون عشق به همسر و با عجز و زجر ادامه دهد تاب آوری عاجزانه ای دارد.البته نا گفته نماند که تاب آوری مخصوص بانوان نیست بسیاری از مردان هم برای حفظ کیان خانواده از خود گذشتگی می کنند از خواسته ها و نیازهای خود می گذرند و به تنهایی وظیفه فرزند پروری بچه ها را به عهده می گیرند که مبادا آسیبی به آنها وارد نشود چرا که شاید مادر شایستگی های لازم برای تربیت فرزندان را نداشته باشد.

زمانی که مردی با کارگری و تحمل مشاغل سخت از جسم خود کار فراوان می کشد که امرار معاش کند در واقع نوعی تاب آوری عاشقانه به خرج داده است یا زمانی که مردی با داشتن زن و فرزند هم کار می کند و هم به تحصیل خود ادامه می دهد که مدارج بالای علمی را طی کند و از تفریح و استراحت خود می گذرد درواقع تاب آوری عاقلانه و عاشقانه نموده است که در نهایت زندگی بهتری را داشته باشد.

تاب آوری می تواند بطور فردی باشد که در خانواده یک نفر مسئولیت حل مشکل را به عهده بگیرد و یا گروهی باشد که در یک خانواده چند نفر به حل مشکلات بپردازند و یا اجتماعی باشد که تمام آحاد جامعه موظف به حل بحران هستند و تلاش و همراهی گروهی نیاز است و در نهایت تاب آوری جهانی که زمانی که مشکل جهانی پیش روست و همه مردم جهان به نوعی درگیرند و باید دست بدست هم داده و فکر چاره باشند مانند سال ۲۰۲۰ که همه جهان درگیر حل مشکل کرونا است و تمام دانشمندان جهان برای کشف واکسن کرونا در تلاش پیگیر هستند چرا که بشریت در خطر است.

برای بهتر نتیجه گرفتن از تاب اوری باید مراحلی طی شود:

۱-بررسی بحران از جوانب مختلف و تحقیق در مورد ان

۲-کمک گرفتن از افراد با توجه به توانمندیهای هر شخص یا افراد جامعه

۳-اولویت بندی و طبقه بندی کارها و مشکلات

۴-بررسی زندگی افراد موفق و کمک گرفتن از تجارب دیگران

۵-توجه به حالات روحی و روانی افراد و امید دادن و تقویت روحیه افراد ضعیفتر

۶-توجه به طبیعت و الهام گرفتن از نوع زندگی جانداران

۷-پذیرش تغییر بطور مثال اگر به یک افتاب پرست توجه کنیم هنگامی که احساس خطر می کند تغییر رنگ می دهد که در امان باشد

ما انسانها هم زمانهای بسیاری نیاز به تغییر داریم تغییر مسیر،رفتار، محل زندگی ، شغل، اخلاق، تغییروتغییر فکری.....بدهیم که بتوانیم در مقابل مشکلات و چالشهای زندگی مقاومت کنیم و تاب آوری مثبتی داشته باشیم که این تاب آوری سخترین نوع تاب آوری است ترک عادت مانند شنا کردن در خلاف  جهت رود است تغییر رویه زندگی در زمان قرنطینه از این نوع تاب اوری است.

در نهایتآرزو می کنم که تاب آوری همه ما از روی عشق و عقل باشد و نه از روی تحمل و اجبار؛ که در اینصورت آسیب کمتری می بینیم و در انتها از نتیجه کار خودمان احساس خوشایندی خواهیم داشت و زمانیکه به بازنگری زندگی خود می پردازیم از اینکه تاب آوری کرده ایم پشیمان نیستیم.

انتهای پیام/ م