مصرف خارج از کنترل الکل و اعتیاد در انگلیس

پزشکان به بسیاری از افراد بسیار ناخوشایند کمک می کنند تا بیماری آنها بهبود یافته و زندگی آنها را نجات می دهند.

کووید19 نیازهای آنها و تقاضا از ما برای کمک را افزایش داده است، این یعنی بسیاری از افراد بدون حمایت مانده یا برای دریافت آن مدت طولانی در انتظار می مانند.

اما اغلب، دلسوزی برای بیماران نادیده گرفته می شود و همدردی اندکی با افراد زیادی که قادر به دریافت حمایت نیستند وجود دارد.

این بیماران به دلیل مصرف الکل یا سایر مواد مخدر از اعتیاد رنج می برند.

خوشبختانه لکه ننگِ اختلالات بهداشت روان در حال کاهش است، اما درباره افرادی که دارای اختلال مصرف الکل هستند نمی توان این حرف را زد.

افراد معتاد از شرایط خود احساس شرمندگی کرده و طوری رفتار می کنند که گویی به سادگی نمی توانند متوقف شوند. نگرش های کنونی به این معنا است که تعهد بهبود خدمات مربوط به آنها برنده رأی نیست و کسانی که برای کنار آمدن با آن تلاش می کنند فراموش می شوند.

انگلیس از زمان آغاز همه گیری در اوایل سال جاری (2020) تاکنون، واقعا نگران افزایش مصرف الکل بوده است. تنها نکته مثبت این ماجرا این است که تجربه حاصل از قرنطینه را به اشتراک بگذاریم و نهایتا تغییرات یک شبه و بدون فکر قبلی در سبک زندگی را به منظور به صدا درآوردن زنگ خطر برای مردم ارائه دهیم.

همانطور که هیچ کس تمایلی به ماه ها ماندن در محیط استرس زای خانه، تحمل سطوح بی سابقه ای از نگرانی های مالی و استرس ناشی از کار یا انزوا را ندارد، هیچ کس نیز اعتیاد را انتخاب نمی کند. این تقصیر آنها نیست.

بسیاری از افراد به دلیل ماه ها فشارهای ناشی از دوران کروناویروس و روزهای خسته کننده و یکنواخت به اعتیاد فکر می کنند.

بسیاری از ما طی چند ماه گذشته از تکانه های آسیب زا از بیکار شدن غیر منتظره گرفته تا محرومیت در سخت ترین شرایط که اغلب در تنهایی رخ می دهد رنج برده ایم. با توجه به گزینه های محدود برای گذراندن وقت با عزیزان برای حمایت، چه کسی شخصی که برای خود نوشیدنی می ریزد را مقصر می داند؟ با از بین رفتن برنامه های روزمره و فرسایش ساختارهای حمایتی، اتکا به الکل با سهولت بیشتری ایجاد می شود.

با توجه به زمستانِ آتی سرشار از اضطراب و عدم اطمینان از همه گیری و افزایش موج دوم آن، از دست دادن شغل و بی حوصلگی ناشی از تعاملات محدود اجتماعی، احساس همدلی با افرادی که از اعتیاد رنج می برند بسیار ضروری است.

نگرش کلیشه ای به بیماران این اجازه را می دهد تا منزوی شده، نادیده گرفته شوند و به ایجاد یک لکه ننگ که مانع دسترسی افراد به امداد می شود کمک کنند. افراد معتاد در کنار ما با بیماری زندگی می کنند و مستحق دسترسی به درمان و پشتیبانی هستند.

ارائه خدمات به معتادان با بودجه مناسب و ساختاری، امکان بهبود را به افراد می دهد، کیفیت زندگی آنها را اصلاح می کند، منافع اقتصادی – اجتماعی را برای جوامع آنها به همراه دارد و رفاه مالی را در سیستم مراقبت های بهداشتی ایجاد می کند.

دولت باید از بررسی جامع هزینه های آتی استفاده کند تا خدمات فرسایشی در این زمینه را معکوس نموده و به افراد آسیب دیده اجازه بازسازی زندگی خود را بدهد.

معصومه میرحسینی – تیتریک

انتهای پیام/