اعتراض های مردمی دستاویز لیبرال های داخلی برای ایجاد فتنه/ مذاکره و صلح ذلیلانه؛ نگاهی که مقاومت را به حاشیه می برد
به زعم مردم، این نوع رفتار در سیاست های اجتماعی و سیاسی و اقتصادی دولت، عمدی محسوب می شود، اگرچه دولت اصرار دارد که مساله تحریم را علت اصلی گرفتاری ها معرفی نماید.
کرونایی که به نظر می رسد صرفا یک حمله بیولوژیکی است، تبدیل به بحرانی شده که بیشتر امنیت و اقتصاد را مورد هدف قرار داده است و پوشش جهانی آن جهت رد گم کنی است تا پایگاه اصلی استکبارستیزی و مبارز با نظام سلطه را بزند.
بله ایران اسلامی که چهل و یک سال پرچمدار مقاومت و مبارزه با استکبار است و باعث بیداری اسلامی و بیداری ملت های تحت سلطه شده، هدف تیرهای تحریم و کرونا است.
در شرایط بحرانی، نفوذی ها با لباس خودی به جای مقاومت در برابر نظام استکباری، به دنبال سازش و مذاکره و صلح ذلیلانه هستند، نگاهی که کدخدا را مراعات می کند و منتظر گشایش از ناحیه دشمنان است، نگاهی است منافقانه که ادعای تدبیر آنان گوش عالم را پر کرده است.
مردم عزیز و مظلوم ایران اسلامی اکنون مبتلای به کسانی شده اند که عرضه فعالیت جهادی ندارند و از روحیه تنبلی و وابستگی برخورداند. در این شرایط حساس که لیبرال های داخلی به دنبال ایجاد فتنه آن هم با اعتراضات مردمی هستند، اقدام به هنگام چه می تواند باشد؟
اگرچه طبق قانون، مجلس شورای اسلامی بر حسن اجرای قوانین نظارت دارد و می تواند در صورت عدم صلاحیت رئیس دولت، کارت قرمز به او دهد، ولی این کار جز زنده نگه داشتن فکر پلید لیبرالی و اصلاحاتی و علم کردن پیراهن عثمانی ثمره دیگری ندارد. به این موارد اعتراضات عده ای که از فضای فتنه سوء استفاده می کنند را هم اضافه کنید مردمانی که منتظرند تا بریزند خیابان ها و شعار سردهند که : رایم را پس می گیرم...
بهترین رفتار به نظر صبر و شکیبایی تا پایان این دولت است تا هرگونه بهانه بعد از اتمام دوره لیبرال ها گرفته شود.
مسئول دولت باید پاسخگوی خیانت ها و بی تدبیری ها خود باشد و ان شاء الله فکر وابستگی از سر مسئولان بعدی خارج گردد و با تکیه بر ایمان انقلابی و روحیه جهادی و اقتصاد مقاومتی کشور را به سنت تعالی و رشد بکشانیم.
انتهای پیام/ م