"تیتر۱"/ بهاریه ای به قلم سردبیر؛
بهار فصلی برای مرور آرمانها و میثاق مجدد/ نوروز هنگامه تغییر و دگرگونی به سنت الهی
نوروز و بهار تلنگری برای همه ماست تا با دیدن تغییر طبیعت، زنگارهای حاصل از روزمرگی را زدوده، در خود حرکت و دگرگونی ایجاد کرده و بار دیگر با خود و خدا تجدید میثاق کنیم.
به گزارش گروه استانی تیتریک،
در برخی سنت های دیرین مناطقی از ایران "بهار" را باد گرمی میدانستند که
وقتی به تن و شاخه های درختان می خورد، باعث حرکت خون در رگ گیاهان می شد و
آنها را زنده می کرد؛ با همین پیش فرض مردمان آن مناطق با فرارسیدن بهار
حجم جامه و لباس خود را کم می کردند تا باد بهاری همان تغییری که در درختان
بوجود می آورد در بدن آنها ایجاد کرده و خون و جوشش تازه ای حاصل کند.
استعاره
فوق می تواند بهانه ای برای همه جوانب و حوزه های زیست انسانی باشد؛ بهار و
روز نو هنگامه تغییر و دگرگونی آن هم به سنت الهی و جبر طبیعی است.
در
نشریات و رسانه های مکتوب معمولاً در اولین شماره سال سرمقاله و یادداشتی
با عنوان بهاریه منتشر می شد، این سنت زیبا و پسندیده بهانه ای بود تا با
درس گرفتن از تجربه گذشته، مرور آرمانها و اهداف یک طرح ریزی برای آینده
بهتر ارائه شود.
سال
گذشته تجربه ای بر سرمایه ها افزوده کرده و بار علم و دانش ما را اندکی
افزون تر ساخته است؛ ۱۲ ماه برای انجام کارهایی بزرگ و اساسی مدت کمی نیست،
اما شاید مقدار زیادی از آن به روزمره گی گذشت. سال گذشته سختی ها و
دشواره هایی در زندگی مردم داشت، اما از موفقیت ها و پیروزی نیز خالی نبود.
خبر
و رسانه رسالت و روشی پیامبر گونه دارد؛ همان طور که انبیاء و رسل پیام
الهی را از منبع وحی دریافت و به بشریت انتقال دادند، رسانه نیز تلویحاً
اخبار و واقعیت های زمان را جمع آوری و به مردم منتقل می سازد، گاهی با نقل
خبر، گاهی گزارش حوادث و گاهی هم نقد؛ تقریباً همه فعالین رسانه ای می
دانند که سخت ترین حوزه های خبری مربوط به نقد و انواع ارزیابی ها از رفتار
مسئولیت است.
عموم
مردم و به خصوص مسئولیت نقد را پدیده ای منفی و مخرب می دانند که باعث سنگ
اندازی در مسیر حرکت خواهد شد. اما به راستی هم بر اساس تجربه بشری و هم
منطقاً دنیای بدون نقد بی تردید راکد و پوسیده است، جامعه ای که نخبگان و
مسئولین خود را نقد نکند در دراز مدت از حرکت ایستاده و خمیدگی و سکون بر
آن غالب خواهد شد.
این
نقد است که می تواند به مثابه یک چراغ پُر نور راه تاریک را روشن کند و
افرادی که در مسیر اجرا اسیر روزمرگی و لایه های پیچیده اداری شده اند را
نسبت به حوزه های جدید و مغفول مانده بیدار کند؛ بسیار دیده شده است که
افراد آنقدر درگیر امور اجرایی و حجم گسترده کار شده اند که از برخی واجبات
و مسائل بدیهی غافل مانده اند، این وضعیت نیازمند یک چشم تیزبین و دقیق
است تا فارغ از حاشیه ها و وابستگی ها بتواند هم ببیند و هم آنچه دیده است
را بگوید.
همچنین
عده ای معتقداند رسانه باید مانند یک قاضی عادل و بیطرف در مواجه با امور
رفتار کند، این نیز از گزاره های غیر صحیح عرصه اطلاع رسانی است، بی طرفی
برای رسانه ها معنای دقیقی ندارد، چرا که رسانه ای که بخواهد همواره جانب
طرفین را نگه دارد قطعاً در عمل خنثی و بی اثر خواهد شد.
رسانه
باید در نزاع ظالم و مظلوم بی طرفی را کنار گذارد؛ رسانه باید هنگامی که
کم کاری ها، سهل انگاری ها، تخلف ها، فساد و قانون گریزی ها، تبعیض و ویژه
خواری ها، قدرت طلبی و... را مشاهده کرد سریع و فوری، داد مردم ستم دید و
حق جامعه را فریاد بزند. رسانه ها سرمایه اجتماعی یک کشوراند و زمانی که
وظیفه خود را انجام دهند جامعه به سوی اصلاح پیش خوهد رفت.
ما
عمیقاً معتقدیم که مردم خود بهتر از هر نهادی میتوانند اصلاح و تغییر را
رقم زنند و در صورتی که آگاه سازی مناسب انجام شود تغییرات بدیهی و بسیار
آسان انجام خواهد شد. در این سالها هر زمان که رسانه با جرات و شجاعانه در
موضوعی ورود کرده مشاهده کردیم که مسئولین مجبور به ترمیم و اصلاح شده اند و
این هنر کار رسانه است. از طرفی آفت کار رسانه انفعال و سستی در برابر
نیازمندی های جامعه است؛ رسانه ای که در برابر صاحبشان قدرت و ثروت مستقل
نباشد و احیاناً وابستگی هایی نیز داشته باشد، قطعاً نمی تواند رسالت
راستین خود را انجام دهد.
نوروز
و بهار تلنگری برای همه ماست تا بار دیگر وظایف خود را مرور کرده و با
دیدن تغییر طبیعت زنگارهای حاصل از روزمرگی را زدوده، اندکی حرکت و دگرگونی
در خود ایجاد کرده و بار دیگر با خود و خدا تجدید میثاق کنیم.
برآنیم
تا در همین روزها ابتدایی سال جدید عهد گذشته خود در پشتیبانی از مردم و
خواست عمومی را بار دیگر محکم تر تجدید کنیم و با تاکید بر همه آرمان ها و
اهدافی که این مردم در چهل و دو سال گذشته برای آن ایثار کرده اند، دوش به
دوش مسئولین خدوم و فداکار در برابر دشمنان و خائنین همت و تلاش خود را به
کار بندیم.
همه
ما برای زندگی و کارتابع برنامه های نوشته و یا نانوشته هستیم، باشد تا در
این انقلاب طبیعت ما هم طراوت تازه ای پیدا کنیم و تن و روح خود را در
برابر باد گرم بهار گذارده تا با جوشش خون تازه گشایشی در رگ هایمان برقرار
کرده و آینده را با نشاط بهتر از گذشته بسازیم.
نو بهار است در آن کوش که خوش دل باشی...
نو بهار است در آن کوش که خوش دل باشی...
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده