شنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 20
"تیتر۱"/ خصوصی سازی به روش شوک درمانی؛
وقتی تئوری های سکولار گفتمانِ اقتصاد مقاومتیِ قوه مجریه است/ روی کار آمدن نئولیبرال ها؛ هدف سوء مدیریت سیستم اقتصادی
خروج دولت از مدیریت سیستم اقتصادی و دست کشیدن آن از کنترل قیمت ها، حذف کمک های دولتی در قالب یارانه به مردم، آزاد سازی بی قید و شرط تجارت با غرب و واگذاری های بی ضابطه روی کار آمدن نئولیبرال ها پس از کودتاهای رنگی است.
به گزارش گروه اقتصادی تیتریک، خروج دولت از مدیریت سیستم اقتصادی و دست کشیدن آن از کنترل قیمت ها، حذف کمک های دولتی در قالب یارانه به مردم، آزاد سازی بی قید و شرط تجارت با غرب و واگذاری های بی ضابطه و خصوصی سازی های گسترده دارایی های ملی آن هم بدون فوت وقت و ...نسخه ای است آشنا به نام شوک درمانی که یک هدف نهایی دارد و آن روی کار آمدن نئولیبرال ها پس از کودتاهای رنگی است.
مکتبی که شاگرد و مشاور ویژه پدر انقلاب های رنگی (#جورس_سوروس)، تئوریسین آن بوده و در فروپاشی شوروی و بر هم زدن سیستم اقتصادی کشورهای آرژانتین و بولیوی و ... نقشی تعیین کننده داشته است.آقای #جفری_ساکس همان کسی است که با این ترفند ها، سابقه تاریکی در به یغما بردن سرمایه های ملی کشورها و لِه کردن مردم در زیر چرخ های توسعه دارد.
او از طریق همین مشهورات سکولار و غالبا لیبرال و البته همراهی مکمل استراتژیک خود یعنی طبقه طبقه سرمایه دار است که در بستر سازی برای کودتاهای رنگیِ نئولیبرال ها نقش مهمی داشته است. قصه زمانی جالب تر می شود که بدانیم این آقا، خرداد ماه سال ۹۵ تحت عنوان یکی از اعضای سازمان ملل متحد به ایران می آید و ضمن دیدار با بعضی مسئولین دولتی(خانم ابتکار و عراقچی و...) در چند مراسم هم سخنرانی می کند.
جدای از این که این فرد تحت چه اسم و عنوانی وارد کشور شده است، شناخت جریان تحریف در مسئله مهمی چون خصوصی سازی بسیار پر اهمیت است. جریانی که هر زمان در مسند قدرت بوده است موجب انحراف در ریل گذاری های اقتصادی کشور شده و موجب آن گشته که جهت دهی اقتصادی کشور مثلا در مسئله خصوصی سازی به جای آنکه ذیل گفتمان اقتصاد مقاومتی و با هدف مردمی کردن اقتصاد، مطرح شود، در چارچوب تئوری های غیرِ دینی و سکولار اجرا گردد.
جریانی که با واگذاری بخش های سودآور دولتی به نور چشمی های ناکارآمد آن هم به ثمن بخس و حتی به صورت نسیه و با دادن وام دولتی و سپس کم شدن تولید وبازدهی و سرآخر اعلام ورشکستگی، اخراج کارمندان و فروش اصل ملک، زمینه را برای شروع اعتراض های مردمی و سپس هدایت آن به سمت کودتاهای رنگی فراهم کرده است و در سرآخر هم موجب بیشتر شدن شکاف اقتصادی و رشد یک ابر طبقه ثروتمند و نفوذی گشته است.
جریانی که پیش از انقلاب اسلامی نیز قدرت داشت و پس آن هم خودش را در بدنه سیستم اقتصادی کشور حفظ کرد و توانست وقیحانه سیاست های نئولیبرالیسم، از جمله شوک درمانی را مو به مو پیاده کرده و تمام زیر ساخت ها را به مرور زمان تحت خطر قرار دهد. حالا پس از معرفی این مکتب بهتر است، اجمالا به معرفی سه موج خطرناکِ خصوصی سازی به روش شوک درمانی بپردازیم؛
موج اول
دولت سازندگی:
وقتی بنا نبود اقتصاد عقلانی و اسلامی مدیریت شود و در عین حال با وقاحت تمام مسابقه اشرافیگری بین مدیران کشور راه بیفتد و از طرفی با مشت آهنین پاسخ کسانی که مخالف حرکت اَرابه خصوصی سازی غلط در کشور بودند، گرفته شود، می شود دقیقا حکایت یک ژنرال سرخ پوش و امیر کبیر مغروق و دروغین آن زمان که از سال ۶۸ و به اسم توسعه، هم سرمایه های عمومی مردم را به تاراج گذاشته می گذارد و هم زمینه را برای اعتراض های مردم شیراز و اراک و اسلامشهر فراهم می کند.
موج دوم
دولت اصلاحات
نئولیبرال ها در اجرای سیاست های اقتصادی خود اعتقاد خاصی به اعمال سیاست های پولی و مالی دارند. دولت سکولارها پس از کسب قدرت نقش مهمی در بستر سازی برای فساد اقتصادی ایفا کردند. یکی از این بستر سازی ها، تشکیل بانک های خصوصی و اعطای قدرت خلق نقدینگی بی حساب به آن ها بود. آن ها با همین روش توانستند وارد سرمایه گذاری های سوداگرانه شده و با ثروت هنگفت خود یک گزینه جدی برای خرید دارایی های عمومی کشور باشند.
موج سوم
دولت تدبیر و امید
موج جدید و خطرناکِ انحراف در فرآیند خصوصی سازی های کشور از سال ۹۲ آغاز شد. بگذارید خیانت های نئولیبرال ها در این برهه زمانی را با یک مثال خدمت محضر شریفتان عرض کنم. پیرمردی را تصور کنید با سواد پنجم ابتدایی که نامش مش قربون علی است و از سال ۹۳ تا ۹۷، توانسته ۴۵۶ میلیارد دلار ارز دولتی بگیرد تا ورقه استیل و ... وارد کند. او زرنگی کرده و آن دلار ها را در بازار آزاد به فروش میرساند و سود هنگفتی هم به جیب میزند.
داشتن رانت و تبعیض باعث می شود او در فرآیند مزایده خرید کارخانه استراتژیک و پر بازده ماشین سازی تبریز با رقمی معادل ۶۱۱ میلیارد تومان برنده شود تا هم سرریز مفاسد خود را صرف خرید یک دارایی ملی آن هم به پایین ترین قیمت ممکن کرده باشد و هم سهم نئولیبرال ها را برای کمک در این مسیر پرداخت کند و زمینه نارضایتی عمومی فراهم گردد. از این مثال ها در قاموس نئولیبرال ها، حتما کم نیست.
انتهای پیام/ س
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
