نگاه کردن به صفحه گوشیِ ديگران مانند دست‌خورده کردن غذای آنها است/ رژیم مصرف رسانه ای؛ حلقه مفقوده فضای مجازی امروز
به گزارش گروه گوناگون "تیتریک"؛ کارشناس رسانه و عضو اندیشکده فضای مجازی "ژرفا"در گفتگو با خبرنگار "تیتریک" گفت: در مترو هر کس ميز غذاي ذهني خود را در صفحه موبايلش مي چيند که گاه ذائقه ما را تحريک مي کند اما بايد مراقب باشيم که هر غذايي را نخوريم چرا که معده ما نمي تواند هضم کند و اصلا براي ما نيست. مثلا فيلم هايی که داراي صحنه هاي غير اخلاقي است فردي در حال تماشاي آن هست آيا براي ما خوب است؟ اين فرد مي خواهد ميز غذاي ذهن خود را با لجن هاي فاضلاب بچيند و متوجه نيست چه آسيبي به روح و ذهن خود وارد مي کند.
سید محمد جواد شیخ الاسلامی ادامه داد: "مراقبت ذهن" خيلي سخت شده و ميز ولع آور که در دست مردم است شما را به اشتها مي آورد که با بزاق آويزان و تحريک شده به سراغ ميز اين فرد برويد يا براي ميز خود از غذاي او سفارشي به موتور جستجو بدهيد، اما غافل از اينکه غذاهاي ناسالم ذهن ها را بيمار مي کند.
وی افزود: در اینجا داشتن سواد رسانه و دانش کافي نيست بايد جلوي خود را بگيريم يعني باید تقوا داشته باشيم. و الا در مقابل هجوم غذاهاي ناسالم طراحي شده ما نمي توانيم تجويز رژيم سالم کنيم اول نياز به پاک سازي و نگهداري است بعد رژيم درماني.
این
کارشناس تصریح کرد: شايد در شرايط کنوني بتوانيم فضاي مجازي را به کرونا تشبيه کنيم. کرونايي که همه جا هست و جزئی از زندگي ما شده است، کرونايي که ديده نمي شود اما
هست و ماسک زدن ديگر نشانه حساسيت بالاي افراد نيست بلکه نشانه خطرناک بودن تيم ويروس
است. حالا سوال اين است که آيا در مدل مواجهه با کرونا مي شود رژيم مصرف طراحي نمود؟ به نظرم که حرف بسيار مسخره ای است و همه مي دانند که راه مقابله با ويروس محدود کردن بعضي
از کارها است يا به عبارتي ديگر فيلترينگ بايد انجام دهيم تازه ماسک مان نيز بايد
فيلتر داشته باشد تا ما را حفظ کند اما در مقابل اين فضا ما خود را ايمن مي دانيم
نمي دانم اين اطمينان را از کجا آورده ايم؟!
شیخ الاسلامی گفت: راستي محدوديت هم مرز دارد فکر نکنيم بدون مرز است، مرز آن نیز حفظ سلامتي است بقيه همه چيز آزاد است. در مواجهه با فضاي مجازي حفظ سلامت قلب و ذهن بسيار مهم است. حفظ باورها و هويت بسيار مهم است، لذا محدوديت يا فيلتر کردن را هر چند به اندازه دست دادن و بوسيدن عزيزان مان باشد مي پذيريم و از دوست داشتن هاي خودمان مي گذريم و اگر دستمان به سطوح خورد که نمي خواستيم سريعا ضد عفوني مي کنيم و همه اينها براي سلامت جسم مان است اما براي روح و ذهنمان فکر کرده ايم تازه اين اول کار براي شروع بندگي تا رسيدن به مقام بندگي است.
وی ادامه داد: خدا کار خاصي جز محافظت از خودمان از ما نمي خواهد، اما خلاف خواسته هاي خدا به دنبال دوست داشتي هاي کوچک حرکت مي کنيم و از حرکت و رسيدن به مقام شرافت بر همه موجودات باز مي مانيم. در اين روش جديد و فضاي مجازي ما حتي به دنيا هم نمي رسيم به چيزي که مجهول است مي پردازيم و برايش همه کار مي کنيم.
این کارشناس افزود: آيا بچه ها و جوان هايي را ديده ايد که براي بازی خود در شب ساعت کوک مي کنند تا از بازي عقب نمانند انتهاي اين بازي چيست؟ به کجا مي رسند؟
شیخ الاسلامی بیان کرد: اين دنيايي است که اگر همين فرد در دل همان شب فقط براي خدا و فهميدن حيات بيدار شود مطمئن باشيد به آن دست پيدا مي کند اما اين دنياي جديدمعلوم نيست ما را به کجا مي رساند.
وی در خاتمه خاطر نشان کرد: پيشنهاد مي کنم براي غذاهاي ذهني خودمان فکر کنيم، تبليغات و غذاهاي دیگران ما را اغفال نکند، مراقب باشيم که در کجا هستيم؟ دنيا کجا است؟ فضاي ديجيتال کجا است و قرار است ما به کجا برسيم؟ براي آنچه خلق شده ايم تلاش کنيم تا موقع مرگ پشيمان نشويم.
الهه ملاحسینی – تیتریک
انتهای پیام/
