شنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 20
یادداشت "تیتر۱":
نقش معلمان و مدرسان در نظام تربیتی و فکری بیشتر از والدین است/ تعلیم و تربیت؛ برتر از هر عبادت
«نقش معلمان و مدرسان» از «نقش والدین» بیشتر و مهمتر است، زیرا «نظام فکری و تربیتی » شاگردان خود را طراحی و سازمان می بخشند.
به گزارش گروه استانی "تیتریک"؛ علی جوادی مدرس دانشگاه آزاد اسلامی کرج در یادداشتی اختصاصی برای "تیتریک" به مناسبت فرا رسیدن ماه مهر نوشت: به راستی مدرسه و دانشگاه پس از کانون مقدس خانواده، در رشد و تحول افراد جامعه سهم بسزایی دارد، معلم و مدرس نیز یکی دیگر از ارکان اساسی این رشد و تحول در انسان و جامعه است.
مسئله، موضوع آموختن و کشف مجهولات در طول تاریخ به شدت مورد توجه و عنایت خاص انسان بوده است. چرا که کنجکاوی و تلاش در راه «کشف ناشناخته ها» و تبدیل «مجهولات به معلومات» برای بشر امری فطری بوده و هست و یکی از آرزوهای دیرینه او همین بوده که بتواند به «اسرار آفرینش»، و «رازهای طبیعت» و جهان «ماورای طبیعت» دست یابد.
همچنین یکی از مهمترین عوامل تسلط قدرت های شیطانی و ستمگر تاریخ بر ملت ها، استعمار و استثمار آنان «جهل» ملت ها بوده است، و به همین دلیل ستمگران همواره تلاش کرده اند که به هر شیوه ممکن مانع از «آگاهی» آنان شوند، و در اینجاست که ارزش و اهمیت «نقش معلم » و انتقال «علم و آگاهی» به سایر افراد جامعه مشخص و معین می شود.
آری، معلم باید به «علم و اطلاعات» لازم و کافی مجهز باشد، البته داشتن «علم» به تنهایی ارزش نیست، بلکه اولا: باید «علم الهی» داشته باشد و ثانیا: آن را «حساب شده و روشمند» و با نفوذ کلامش به دیگران منتقل کند.
معلم و مدرس امانتدار است و امانت او انسان ها هستند، که باید این امانت های الهی را از جهل و نادانی نجات داده و از آلودگی ها و تباهی ها حفظ کرده و زمینه رشد و کمالشان را فراهم آورد.
معلم و مدرس می تواند تأثیر «خوب یا بد»، مثبت یا منفی بر شاگردان خویش داشته باشد.
همچنین یکی از مهمترین عوامل تسلط قدرت های شیطانی و ستمگر تاریخ بر ملت ها، استعمار و استثمار آنان «جهل» ملت ها بوده است، و به همین دلیل ستمگران همواره تلاش کرده اند که به هر شیوه ممکن مانع از «آگاهی» آنان شوند، و در اینجاست که ارزش و اهمیت «نقش معلم » و انتقال «علم و آگاهی» به سایر افراد جامعه مشخص و معین می شود.
آری، معلم باید به «علم و اطلاعات» لازم و کافی مجهز باشد، البته داشتن «علم» به تنهایی ارزش نیست، بلکه اولا: باید «علم الهی» داشته باشد و ثانیا: آن را «حساب شده و روشمند» و با نفوذ کلامش به دیگران منتقل کند.
معلم و مدرس امانتدار است و امانت او انسان ها هستند، که باید این امانت های الهی را از جهل و نادانی نجات داده و از آلودگی ها و تباهی ها حفظ کرده و زمینه رشد و کمالشان را فراهم آورد.
معلم و مدرس می تواند تأثیر «خوب یا بد»، مثبت یا منفی بر شاگردان خویش داشته باشد.
انسان های موفق و خدمتگزار، بزرگان، مصلحان تاریخ و .... کامیابی خود را مدیون والدین دلسوز و معلمان و مدرسان « فهیم و آگاه» بوده اند.
همچنین ریشه علل و عوامل بدبختی و شقاوت انسان های جنایتکار و ستمگر را عمدتا باید در نادانی و خباثت والدین و معلمان و مدرسان بی تعهد آنان جستجو کرد.
همچنین ریشه علل و عوامل بدبختی و شقاوت انسان های جنایتکار و ستمگر را عمدتا باید در نادانی و خباثت والدین و معلمان و مدرسان بی تعهد آنان جستجو کرد.
در این میان شاید بتوان گفت، که «نقش معلمان و مدرسان» از «نقش والدین» بیشتر و مهمتر است، زیرا «نظام فکری و تربیتی» شاگردان خود را طراحی و سازمان می بخشند، و همه انسان ها تابع حکومت فکری و تربیتی خویش هستند و خارج از محدوده مقررات نظام فکری خود رفتار نمی کنند.
معلم و مدرس با قدرت بیانش، رسایی و نفوذ کلامش و زیبایی رفتارش می تواند نه تنها « افراد شایسته و صالح » را تحویل جامعه بدهد، بلکه حتی می تواند افراد « طالح » را «صالح » نماید و قوانین طبیعت و وراثت را تغییر و خنثی نماید.
براستی، آیا کاری دشوارتراز «تربیت انسان » وجود دارد ؟
معلم و مدرس تلاش می کند با تدبیر در «تعلیم و تربیت» و «آگاهی بخشی» به افراد، تمایل و گرایش به آگاهی فطری آنان را تقویت و از قوه به فعلیت در آورد، چرا که این آگاهی و گرایش می تواند همه روابط انسان را با همنوعان خود و جهان پیرامون به نحو احسن برقرار نموده و همه پندار، گفتار و کردار او را معنای الهی و عبادی ببخشد، دوام این «آگاهی» اساسی ترین عامل «کمال» آدمی است، خواه در محراب عبادت باشد، خواه در تفریح و خوشی های معقول، و خواه در ناگواری ها و یا تلاش برای زندگی بهتر.
نقش معلم و مدرس در جامعه «نقش انبیا» است. معلم و مدرس؛ «امانت دار» است و امانت او « انسان » است، و کارش «تعلیم و تعلم»، که از هر عبادتی بالاتر و از هر خدمتی افضل تر است.
نقش معلم و مدرس در جامعه «نقش انبیا» است. معلم و مدرس؛ «امانت دار» است و امانت او « انسان » است، و کارش «تعلیم و تعلم»، که از هر عبادتی بالاتر و از هر خدمتی افضل تر است.
الهه ملاحسینی - تیتریک
انتهای پیام/
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
