شنبه ۰۱ ارديبهشت ۱۴۰۳ - 2024 April 20
"تیتر۱"/ تفسیر دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان؛
رحمت با اطاعت محض از باری تعالی حاصل می شود
تهمت بدتر از گناه است، زیرا مجموع دروغ و غیبت می باشد؛ این گناه برای نابودی تمام سرمایه های روزه دار کافی است.
گروه فرهنگی "تیتریک"؛ حجت الاسلام محمدعلی فتحی کارشناس مذهبی در یادداشتی اختصاصی به تفسیر دعای روز بیست و نهم ماه مبارک رمضان پرداخت: «اللهمّ غَشّنی بالرّحْمَهِ وارْزُقْنی فیهِ التّوفیقِ والعِصْمَهِ وطَهّرْ قلْبی من غَیاهِبِ التُّهْمَهِ یا رحیماً بِعبادِهِ المؤمِنین» ▫️«خدایا بپوشان در آن با مهر و رحمت و روزى کن مرا در آن توفیق و خوددارى و پاک کن دلم را از تیرگیها و گرفتگى‌هاى تهمت اى مهربان به بندگان با ایمان خود»
پوشش رحمت الهی به ظرفیت افراد بستگی دارد. رحمت الهی حد ندارد و دائما به سمت بنده اش سرازیر است، بنابراین اگر عبد ظرفیت نداشته باشد، نمی تواند قابل رحمت باشد. رحمت با اطاعت محض نه با نافرمانی از باری تعالی حاصل می شود.
با توجه به اینکه عبد در طی ماه رمضان عبادت و بندگی کرده، ظرفیت پذیرش رحمت را دارد که در روز عید خدای عزوجل به او مرحمت می کند.
در خواست توفیق هم به این جهت است که عبد استقلالی در عبودیت و بندگی نکند بلکه در این امور خود را حذف و خدا را در نظر بگیرد.
در خواست عصمت به خاطر احتمال خطای فاحش در روز پایانی ماه است. برای جلوگیری از محرومیت در این روز از ذات باری تعالی کمک می گیریم.
تهمت بدتر از گناه است، زیرا مجموع دروغ و غیبت می باشد. این گناه برای نابودی تمام سرمایه های روزه دار کافی است. برای ابتلا نشدن به این گناه از ذات اقدس الهی درخواست پاکی قلب از این آلودگی می شود.
قلب مومن، پاک ترین و والاترین جایگاه هاست. نخستین مکانی که گناه و آلودگی به آن نفوذ می کند، همین قلب است. بارها در دعاهای گذشته از خداوند خواسته ایم که قلب ما را از گناه و آلودگی های آن پاک کند.
«رحمت» الهی، گاهی به صورت عام است که شامل دوست و دشمن، مومن و کافر و نیکوکار و بدکار می باشد؛ زیرا باران رحمت بی حسابش به همه جا رسیده و خوان نعمت بی دریغش به همه جا گسترده است.
در سایه این رحمت همه بندگان از مواهب گوناگون حیات بهره مندند و روزی خویش را از سفره گسترده نعمت های بی پایانش بر می گیرند. این همان رحمت عام اوست که پهنه هستی را در بر گرفته و همگان در دریای بی کران آن غوطه ورند.
امّا «رحمت خاص» پروردگار، ویژه بندگان مطیع، صالح و فرمانبردار است؛ زیرا آنان به حکم ایمان و عمل صالح، این شایستگی را یافته اند که از رحمت، بخشش و احسان خاصی که آلودگان و تبهکاران از آن سهمی ندارند، بهره مند شوند.
هرچند رحمت خداوند شامل همه بندگان می شود، اما نسبت به مؤمنان عنایت خاصی شده است.
الهه ملاحسینی - تیتریک
انتهای پیام/م
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
