عزاداری سلبریتی ها برای آبادان؛ از حضور در عروسی خواننده لس آنجلسی تا اپوزیسیون نمایی در فستیوال ضد ایرانی

از نخستین لحظات وقوع حادثه تلخ متروپل اما نیروهای آتش‌نشانی، هلال‌احمر، سپاه، ارتش، بسیج، نیروی انتظامی، اورژانس و سایر گروه‌های امداد و نجات و انتظامی و نظامی و پزشکی به‌صورت شبانه‌روز مشغول تلاش بوده و بی‌وقفه در حال خدمت‌رسانی هستند.

نکته تأمل‌برانگیز اما اینجاست که برخی سلبریتی ها و چهره‌های سیاسی اصلاح‌طلب در چنین مواقعی به‌جای همدردی هم‌صدا با رسانه‌های معاند و دشمنان ملت ایران، بر زخم مردم نمک پاشیده و این حوادث تلخ را دستمایه ماهیگیری سیاسی خود قرار می‌دهند.

بهره‌برداری سیاسی از چنین وقایع تلخی در هیچ کجای دنیا مسبوق به سابقه نیست جز در ایران که عده‌ای اپوزیسیون مسلک نان شان را در خون جان‌باختگان متروپل و اندوه مردم عزیز آبادان می‌زنند و از سوگ زنان و مردان داغ‌دیده این دیار کاسبی می‌کنند.

احسان کرمی از این دست سلبریتی هاست که پس از برگزاری همایش «سلام فرمانده» در تهران پستی در اینستاگرام خود علیه این اجتماع مردمی منتشر کرد که در بخشی از آن نوشته بود: «این اجتماع خانوادگى حتماً بیانگر جهت‌گیری بخشى از جامعه ایران است اما یک سؤال بنیادین ذهن مرا مشغول کرده! کدام بخش و کدام جهت؟ برگزارکنندگان و شرکت‌کنندگان محترم در این همایش اگر از معتقدان به دین مبین اسلام و مذهب تشیع هستند چرا در شب شهادت امام جعفر صادق (ع) رئیس مذهب جعفرى این گردهمایى را ترتیب دادند و مرد و زن در کنار هم ایستادند و سرود خواندند؟ اگر هم داراى عرق ملى و تعصب میهنى هستند چرا در روزهایى که مردم آبادان و به‌تبع آن بسیارى از مردم ایران عزا دارند این همایش را سامان دادند؟»

این درحالی است که دقیقاً در روزی که برای همدردی با مردم عزیز آبادان در سراسر کشور عزای عمومی اعلام می‌شود، تصاویری در فضای مجازی منتشرشده که از پایکوبی او در مراسم ازدواج یکی از عناصر ضد فرهنگ و مروج محتوای مستهجن در خارج از کشور که اتفاقاً در آثارش نسل کودک و نوجوان را نشانه گرفته، حکایت دارد. آن‌هم در روزهایى که به تعبیر خودش مردم آبادان و به‌تبع آن بسیارى از مردم ایران عزا دارند!

در همین ایام اما هفتادوپنجمین دوره جشنواره فیلم کن در فرانسه برگزار شد، جشنواره‌ای که در این دوره نیز مانند دوره‌های اخیر آن، بیش از هنر و سینما تبلیغات سیاسی و ایدئولوژیک ارجحیت داشت.

در قسمت دیگری از نمایش ضد ایرانی کن عوامل یکی دیگر از فیلم‌های فارسی‌زبان برای هر چه بدبخت‌تر نشان دادن ایران و ایرانی گوی سبقت را در دروغ‌گویی از یکدیگر می‌ربایند.

سینمای ایران در جشنواره‌های بین‌المللی فیلم معمولاً حضور متفاوتی داشته است و با فیلم‌های در این محافل هنری حضور می‌یابد که اکثراً معرف جامعه ایران و حال و هوای ایرانیان نیستند. این فیلم‌ها که اصطلاحاً «فیلم‌های جشنواره‌ای» نامیده می‌شوند، معمولاً با مقادیری روشنفکری، سیاه نمایی یا زیر سؤال بردن قوانین اسلامی همراه هستند و به همین دلیل، از سوی جشنواره‌ها با اقبال مواجه می‌شوند.

جشنواره کن ۲۰۲۲ نیز با همین رویکرد سیاست زده و ضد نژادی اقدام به انتخاب فیلم‌ها و سینماگران ایرانی زد. به‌این‌ترتیب که آثاری توهین‌آمیز علیه ایرانیان و دین اسلام را به‌عنوان نماینده سینمای ایران انتخاب کرد.

وجه دیگر حضور فیلم‌های ایرانی در جشنواره‌های غربی، الصاق‌شدن کارگردان و بازیگران به فیلم برای وارونه نمایی و تکمیل پازل ضد ایرانی است.

سلبریتی‌ها با علم به اینکه پس از گسترش شبکه‌های اجتماعی، سخنانشان در رسانه‌های خارجی در رسانه‌های رسمی و غیررسمی داخلی هم بازنشر می‌شود، بازهم از بیان اظهارات غیرواقعشان ابایی ندارند، این خوش‌خدمتی و خوش‌رقصی معمولاً دلایل پشت‌پرده‌ای دارد که دریافت حمایت مالی، تمدید پاسپورت آمریکایی و ... ازجمله آن‌هاست.

ترانه علیدوستی اما اولین سخنان چالشی را درباره ایران در جشنواره کن ۲۰۲۲ مطرح کرد. او در اظهاراتی خلاف واقع و کاملا جهت دار گفت: «وقتی در کشوری همه‌چیز ممنوع باشد، پس شما از صبح که بیدار می‌شوید تا شب، مشغول جنگیدن خواهید بود!»  ترانه علیدوستی همچنین در مصاحبه‌ای اختصاصی با بی‌بی‌سی فارسی گفته است: «ما در ایران رسانه‌ای برای زدنِ حرف‌هایمان نداریم و سرکوب می‌شویم!»

در عین حال پیمان معادی دیگر بازیگر حاضر در این جشنواره نیز گفت: «تورم و تأثیراتش در ایران از جنگ ویران‌گرتر است. شما برای اینکه هزینه خانواده‌ات را تأمین کنی هر روز باید ببینی رئیس‌جمهور آمریکا چه گفته است.»

اما تلخ‌ترین پرده نمایش ضد ایرانی کن وقتی اتفاق افتاد که بازیگران این نمایش حتی برای یک‌بار حاضر نشدند با هم‌زبانان ایرانی‌شان همدردی کنند و زبان به شکایت از اروپا و آمریکا به دلیل عدم پایبندی به تعهدات‌شان در قبال ایران و اعمال تحریم‌های غیرقانونی بگشایند.

آن‌ها حتی به‌اندازه نماینده ویژه سازمان ملل در امور تحریم‌های یکجانبه، شرافت نداشتند تا در میان بدبخت‌نمایی‌های‌شان از مردم ایران فقط برای یک‌بار هم که شده انگشت اتهام را به سمت غرب بگیرند و از آثار ضد حقوق بشری تحریم ها بگویند، آن‌ها نشان دادند که بیگانه از ایران و ایرانی اند.

اما همین قماش‌اند یک روز برای نجات یک تروریست و یا جاسوس سینه‌چاک می‌کنند ولی در برابر ریخته شدن خون دانشمندان بی‌گناه این مرز و بوم به دست تروریست‌ها مهر سکوت به لب زده‌اند. نمی‌دانیم شاید اینجا قرار نیست حرفی زده شود! حرف‌ها را قرار است در جشنواره‌های خارجی بگویند!

سلبریتی هایی که با پست ها و هشتگ های اینستاگرامی در پس از هر واقعه ای فقط خوب در مقام مدعی العموم بر می آیند یا در همین حادثه ی اخیر در آبادان با یک پست به بهانه تسلیت سر و ته قضیه را به هم می آروند و به دلایلی واهی به نظام می تازند اما در عمل با قهقهه هایشان روی فرش قرمز فستیوال سیاست زده کن برای عکسان ژست می گیرند.

در هر صورت بهترین راه برای اینکه این قبیل سلبریتی‌ها بیش از این رسوا نشوند این است که بازیگری را به همان لوکیشن فیلم‌های خود محدود کنند. فضای حقیقی، فضای واقعیت‌ها و اهل عمل بودن است نه فضای هشتگ های اینستاگرامی و ژست اپوزیسیون گرفتن پشت تریبون جشنواره‌های ضد ایرانی!

انتهای پیام/س