فاجعه وحشتناک فوتبال انگلیس چه بود؟

همان زمانی که تازه هوادار منچستریونایند شده بودم و نام‌هایی مثل لی شارپ و دنیس اروین، اسیتو بروس، لی مارتین، گری پالیستر و پل اینس به گوشم می‌خورد، فاجعه‌ای در فوتبال انگلیس رخ داد.

گروه بین‌الملل «تیتر یک»؛ فاجعه هیلزبورو حادثه غم‌انگیزی بود که در ۱۵ آوریل ۱۹۸۹ در جریان بازی نیمه نهایی جام حذفی بین لیورپول و ناتینگهام فارست در ورزشگاه هیلزبورو در شفیلد انگلستان رخ داد.

این فاجعه منجر به کشته شدن ۹۶ نفر که اکثراً هواداران لیورپول بودند، شد و بیش از ۷۰۰ نفر دیگر مجروح شدند. این فاجعه زمانی رخ داد که در بخش ایستاده ورزشگاه، تعداد زیادی از هواداران سعی کردند وارد بخش شلوغ شوند که منجر به له شدن مرگبارشان شد.

این فاجعه منجر به خشم گسترده عمومی و یک کارزار طولانی مدت برای عدالت برای قربانیان و خانواده‌های آنها شد. تحقیقات اولیه و تحقیقات بعدی با جنجال و ادعاهایی مبنی بر پنهان کاری توسط مقامات همراه بود.

در سال ۲۰۱۶، هیئت منصفه بازجویی حکم داد که ۹۶ قربانی در نتیجه تخلف و اهمال کشته شده‌اند و اقدامات پلیس در فاجعه نقش داشته است. این حکم منجر به تحقیقات جدید و اتهامات جنایی علیه چندین نفر از جمله افسران ارشد پلیس به دلیل نقش آنها در این فاجعه شد.

فاجعه هیلزبورو یکی از بدترین تراژدی های تاریخ ورزش بریتانیا بود و تأثیر عمیقی بر فرهنگ فوتبال (فوتبال) در بریتانیا داشت. این ماجرا، کاستی‌های جدی در ایمنی ورزشگاه و اقدامات کنترل جمعیت را برجسته کرد، که منجر به بازنگری اساسی در زمین‌های فوتبال در کشور شد، و از ان به بعد همه قسمت‌های استادیوم‌های ملزم به نصب صندلی شدند.

این فاجعه همچنین تأثیر قابل توجهی بر خانواده های قربانیان و جامعه گسترده‌تر داشت. خانواده‌های داغ‌دیده سال‌ها برای عدالت و گرفتن پاسخ تلاش کردند و برای تحقیق جدیدی در مورد وقایع آن روز تلاش کردند. در سال ۲۰۱۲، هیئت مستقل هیلزبورو برای انجام تحقیقات جدید در مورد فاجعه و پیامدهای آن تأسیس شد.

گزارش پانل، که در سال ۲۰۱۲ منتشر شد، به این نتیجه رسید که توسط پلیس و سایر مقامات، که به دنبال مقصر دانستن هواداران لیورپول در این فاجعه بودند، پنهان کاری صورت گرفته . این گزارش طیفی از نارسایی‌های جدی را در واکنش پلیس نشان می‌دهد، از جمله اشتباهات در مدیریت جمعیت، اختلال در ارتباطات و عدم هماهنگی بین خدمات اورژانس.

این گزارش همچنین بر نقش رسانه‌ها در تداوم روایت های نادرست درباره این فاجعه و رفتار هواداران تاکید کرد. روزنامه سان، به ویژه، به دلیل پوشش خبری خود از این رویداد مورد انتقادات گسترده ای قرار گرفت که شامل یک خبر در صفحه اول بود که به دروغ ادعا می کرد هواداران لیورپول به افسران پلیس ادرار کرده و به آنها حمله کرده‌اند.

کمپین جاری برای عدالت برای قربانیان و خانواده های آنها منجر به تحولات مهمی در سال های اخیر شده است. در سال ۲۰۱۶، اتهامات جنایی علیه چندین نفر از جمله دو افسر ارشد پلیس به دلیل نقش آنها در این فاجعه مطرح شد. این محاکمه منجر به تبرئه همه متهمان شد، اما سرویس دادستانی سلطنتی در سال ۲۰۲۱ اعلام کرد که به دنبال لغو برخی از احکام است.

این فاجعه در دوره ای رخ داد که هولیگانیسم یک مشکل مهم در فوتبال بریتانیا بود و این فاجعه نیاز به محیط خانواده دوستانه و ام‌ تر برای هواداران را برجسته کرد.

فاجعه هیلزبورو همچنین تأثیر قابل توجهی بر فرهنگ عامه داشت، آهنگ‌ها، کتاب‌ها و مستندهای الهام بخش که به دنبال ثبت وقایع آن روز و عواقب آن هستند. به عنوان مثال، آهنگ "عدالت برای سال ۹۶” توسط گروه Farm به سرود کمپین عدالت تبدیل شد،

مستند "هیلزبورو” ساخته جیمی مک گاورن، فیلمساز، به دلیل به تصویر کشیدن این تراژدی و تأثیر آن بر جامعه مورد تحسین قرار گرفت.

این فاجعه همچنین حس اجتماعی را در لیورپول تقویت کرد و روحیه همبستگی و حمایت متقابل را القا کرد که تا به امروز ادامه دارد. بنای یادبود هیلزبورو که به یاد قربانیان برپا شده است، به نمادی برای یادآوری و زیارتگاه هواداران فوتبال از سراسر جهان تبدیل شده است.

فاجعه هیلزبورو همچنین بر اهمیت برنامه ریزی واکنش در بلایا و نیاز به ارتباط و هماهنگی موثر بین امدادگران اضطراری تاکید کرد. پاسخ اولیه به فاجعه به دلیل عدم آمادگی، اختلال در ارتباطات و عدم درک کامل شدت وضعیت با مشکل مواجه شد. در پاسخ، دولت بریتانیا تغییراتی را در برنامه‌ریزی واکنش در برابر بلایا و آمادگی اضطراری، اعمال کرد.

فاجعه هیلزبورو یک رویداد مهم در تاریخ بریتانیا است و یادآوری قدرتمند از اهمیت ایمنی، مسئولیت‌پذیری و عدالت است. کمپین جاری برای عدالت برای قربانیان و خانواده‌های آنها گواهی بر انعطاف و عزم مردم لیورپول و تعهد آنها برای دستیابی به پاسخگویی است.