نگاهی بر رفتار شناسی اعتدالیون و فقر گفتمانی دولت یازدهم!
گروه دین و اندیشه «تیتریک» ؛ انقلاب اسلامی ایران در میان دیگر انقلاب های منطقه و دیگر جنبش های آزادی خواه به عنوان گفتمان عدالت محور و استکبار ستیز و در واقع به عنوان انقلاب برآمده از تئوری مستقل منطبق با آموزه های تشیع و دارای گفتمان موثر مطرح می باشد،لذا ضرورت ترویج گفتمان منطبق با اصول و ارزش های نظام اسلامی در میان مسئولان اجرائی کشور به عنوان پیش نیاز مولفۀ صدور انقلاب مطرح می باشد.
با آغاز فعالیت های دولت تدبیر و امید و طرح شعار اعتدال زمزمه هائی مبنی بر گفتمانی بودن دولت جدیدی در تحت لوای شعار اعتدال و تدبیر مطرح گردید لیکن بعد از ظهور فعالیت های چند ماهۀ اخیر دولت یازدهم و با تعمق در رفتار شناسی دولت تدبیر و امید، سرگردانی،آشفتگی و ابهام فراوان در چیستی مبانی تئوری و نظریه پردازی در شعار اعتدالیون به منصۀ ظهور رسید.
هم چنین با مراجعه به اجماع نخبگان جامعۀ اسلامی و حتی حامیان این دولت می توان نارضایتی آنها را از عدم ارائه گفتمان اعتدال در سخن و عمل و فقر گفتمانی و خلأ تئوری این دولت به شدت احساس کرد.
بدیهی است جهان معاصرتحت سلطۀ مبانی نظریات و گفتمان غالب لیبرالیسم غربی به شدت مورد تهدید قرار گرفته است، لیکن در سالیان اخیر مردم جهان شاهد افول و تنزل تئوری لیبرالیسم غربی در جوامع بشری می باشند، از این رو قدرت های غربی با تحریک ملت ها و ایجاد تفرقه و اختلاف در راستای جبران خلأ تئوری خود برآمدند و به نوعی کمبود و تهدید موجود را با برخی تئوری های جایگزین های جنگ طلبانه به فرصت تبدیل نمودند و در راستای اهداف تجاوز کارانۀ خود به گونه ای دیگر برآمدند.
آنچه باید برای دولت یازدهم و همۀ مسئولان مورد تدقیق قرار گیرد افول نظریه پردازی در غرب و خلأ تئوری در جوامع غربی است که این امر می تواند به عنوان فرصت کلیدی برای تفکر شیعی محسوب گردد و افق های جدید برای جوامع اسلام بالأخص نظام کامل و جامع شیعی در اثر گذاری بر دیگر ملت ها را به ارمغان داشته باشد، از این رولزوم ورود گفتمان انقلاب اسلامی در جهان معاصر امر ی انکار ناپذیر می باشد امری که در وهلۀ نخست باید توسط دولتمردان در عرصه های بین المللی صورت پذیرد و متأسفانه تاکگنون اقدام موثری در جایگزینی گفتمان تشیع با برخی گفتمان های رو به افول گذاشته انجام نگردید ، در وهلۀ دوم و با نقد درون گفتمانی پرسش اساسی این است که گفتمان دولت یازدهم چیست؟آیا دولت تدبیر و امید دارای شعار و تئوری منحصر به فرد و منطبق با اصول و آرمان های نظام اسلامی برای تأثیر گذاری بر جوامع بشری برخوردار است؟ و یا ملغمه ای از تئوری دولت های پیشین را با خود به همراه دارد؟برای پاسخ به پرسش های مذکور می توان با تأمّل در رفتار شناسی چند ماه اخیر دولت یازدهم به برخی از ابعاد و واقعیات تلخ مبنی بر فقر گفتمانی در دولت یازدهم دست یافت.
باید اذعان نمود سکوت نخبگان در مواجهه با شعارهای دولت تدبیر و امید بر مبنای حب و بغض های سیاسی و گروهی نیست بلکه وجود واقعیات تلخ در دولت اعتدال و ابهامات فراوان در فقر گفتمانی و محافظه کاری دولتمردان در اظهار واقعیات افکار و تئوری دولت یازدهم و حتی ابهامات فراوان در نوع مواضع شخص رئیس محترم جمهور فضای تحلیلی و واکاوی گفتمان این دولت به عنوان گفتمانی مستقل و قابل توجه را با دشواری های فراوان مواجه ساخته است،زیرا در عمل هیچ طرح و برنامه مدون و تئوری و نظریه پردازی جدید و موثر در رفع مشکلات جامعۀ اسلامی و عرصه های بین المللی از مدعیان اعتدال برای تبیین گفتمان دولت یازدهم ارائه نشده است از این رو نمی توان نخبگان جامعۀ اسلامی را در عدم ورود منسجم برای تحلیل و بررسی چیستی گفتمان نداشتۀ دولت سرزنش نمود زیرا وجود ملغمه ای از تئوری تکنوکراتها در عرصه اقتصادی و تداوم رویکردهای تئوری اصلاح طلبان در عرصه های سیاسی و فرهنگی،واقعیات شعار اعتدال را برای همگان آشکار ساخت، لذا گفتمان اعتدال را باید گفتمانی با رویکرد بازگشت به عقب بر مبنای سیاست های تعدیل اقتصادی کارگزاران و حتی بازتعریف کهنه و فرسوده از سیستم کوپنیسم و ادامه مسیر نادرست تنش زدائی اصلاح طلبان با قدرت های استکباری دانست که همۀ این امور بیانگر فقر مفرط مدعیان اعتدال در بعد نظریه پردازی است، از این رو سکوت نخبگان جامعۀ اسلامی ناشی از شناسائی آسیب مذکور . واقعیت موجود در دولت یازدهم در فقر این دولت در عرصه های نظریه پردازی است اما جای تعجب است که در پاره ای از موارد این سکوت نخبگان با سرزنش رئیس محترم جمهور واقع گردید! آیا رواست جناب رئیس جمهور سکوت نخبگان را برای عدم وجود گفتمان مستقل و بازگشت به عقب دولت در بعد گفتمانی مورد توبیخ و سرزنش قرار دهد؟!!
در خاتمه باید گفت تداوم روند موجود و فقر گفتمانی دولت یازدهم قطعاً در داخل کشور وعرصه های بین المللی خسارات فراوانی را به همراه خواهد داشت که در چند ماه اخیر بسیاری از حاشیه های برآمده از دولت یازدهم را می توان از بی تدبیری و فقر این دولت در نظریه پردازی دانست که استمرار این نقیصه صدور گفتمانی انقلاب اسلامی را کند تر از وضع سابق قرار خواهد داد و خسارات فراوانی را برای اقتدار نظام اسلامی در عرصه های بین المللی به ویژه در میان کشورهای اسلامی به همراه خواهد داشت.
