دانشگاه ، جامعه و چالشهای آینده

تربیت بدنی و ورزش به عنوان بخش بزرگی از تعلیم و تربیت جامعه که به نوعی تمام اقشار جامعه با آن در ارتباط هستند و به عقیده بسیاری از صاحب نظران جنبه عملی تعلیم و تربیت است ، می تواند در ایفای این رسالت بزرگ نقش مهمی را بر عهده بگیرد . در حال حاضر در بسیاری از بخش های تربیت بدنی کشور بویژه با تغییر ساختار سازمان تربیت بدنی و ارتقاء آن به وزارت ورزش و جوانان که هدف اصلی از این تغییر ساختار ، توجه ویژه به امر تربیت جوانان و در راس آن فعالیت های ورزشی و جسمانی که بستر ساز تربیت عقلانی ، اخلاقی ، روانی و عاطفی انسان ها است. اما با نگاهی به ساختار سازمانی دستگاه هایی که متولی امر ورزش در کشور هستند ، اساتید دانشگاهها با تکیه به منابع اسلامی و ارزش های والای انسانی می توانند در ترسیم نقشه راهبردی توسعه ورزش کشور کمک بزرگی برای مدیرانی باشند که می خواهند این رسالت را به منصه ظهور برسانند، باشند.متاسفانه با نگاهی به سازمان هایی که این امر خطیر بر عهده آن ها گذاشته شده است، حضور این فرهیختگان کم و یا اصلا وجود ندارد. جامعه ورزش کشور تا کی باید چوب جدایی علم از عمل را بخورد، مدیران تصمیم ساز و حتی مدیران اجرایی تا چه زمان می خواهند تجربه را فراتر از علم و آگاهی بدانند.در عصری که به عصر فرا اطلاعاتی مشهور است ، ما هنوز اعتقادی به افرادی که می توانند با برنامه ریزی و انجام کارهای علمی عمیق و بنیادی زمینه ساز پیشرفت جامعه باشند ، نداشته باشیم.تا کی باید چوب نداشتن همدلی و نفی توانمندی های یکدیگر را بخوریم. عدم حضور اندیشمندان دانشگاهی در مجامع تصمیم ساز ورزش کشور از جمله وزارت ورزش و جوانان ،، کمیته ملی المپیک ، فدراسیون های ورزشی که بازوان اصلی دو سازمان بزرگ ورزشی کشور هستند، مجلس شورای اسلامی ، شورای اسلامی شهرها ، شورای انقلاب فرهنگی و حتی رسانه های جمعی می توانند ضربه بزرگی به پیشرفت ورزش کشور بزند.

دغدغه های تحصیل کردگان نه شهرت است و نه نام ، سی سال حاصل عمر تحصیل و تجربه ثروت بزرگی است که هزینه آن را مردم این کشور برای این فرهیختگان پرداخته اند ، عدم حضور این افراد نادیده گرفتن این ثروت عظیم است . از طرفی در رسالتی که در دانشگاهها در تربیت دانشجویان و دانش پژوهان و مدیران آینده دارند نیز باید بازنگری شود ، شاید سال هاست که رابطه دانشگاه با جامعه و نیازمندی های آن به روز نشده است . دانشکده های تربیت بدنی ما دیگر نباید فقط معلم تربیت بدنی برای آموزش و پرورش تربیت کنند. زمینه های شغلی و رسالت های متنوعی امروزه در حوزه تربیت بدنی مطرح است ،، برنامه ریزی اوقات فراغت جوانان ، مدیریت دانشگاهها و سازمان های ورزشی بویژه فدراسیون ها و باشگاه های حرفه ای ، رساناهای نوشتاری و تصویری ، صنایع ورزشی و … از جمله حوزه هایی است که بایستی به آن توجه جدی داشت. تربیت چند بعدی دانشجویان ، ورزشکاران در ابعاد اجتماعی ، فرهنگی ، سیاسی ، علمی و ورزشی می تواند به تربیت مدیران لایق که آینده ورزش کشور را تضمین خواهند کرد، منجر شود.حضور افراد تحصیل کرده ، متعهد و آگاه به مسائل سیاسی ، فرهنگی ، اجتماعی روز جامعه در عرصه مدیریت اجرایی کشور می تواند در توسعه و پیشرفت کشور اسلامی ایرانی تاثیر شگرفی داشته باشد ، به امید آن روز.