خشونت و آدم خواری در ایران باستان
گروه وبگردی «تیتریک»؛ به نقل از "هادیان البزر"، دیده میشود که باستان گرایان، دیگر اقوام و ملل را به بیفرهنگی و خشونت متهم میکنند، و بسیار دیده میشود که با وقاحت تمام، رفتار زشت عدهای را به پای همگان مینویسند. لیکن حقیقت این است که حکومتهای باستانی ایران در کنار رهبران مذهبیِ مجوسیگری در بسیاری از زمینهها بیش از همگان خشونت به خرج دادند. به گونهای که متأسفانه بسیاری از تاریخنگارانِ اروپایی، ایرانیان را به خاطر همان رفتارهای دیرین باستانی جزو اقوام وحشی و بربر به شمار میآورند. یکی از این مسائل تأسف برانگیز، آدمخواری است که برخی از افراد در ایران باستان به آن دچار بودند.
در فقره بیست و پنجم از کتاب سوم تاریخ هرودوت (Herodotus) درباره ی تازش هخامنشیان به حبشه آمده است که کمبوجیه (Cambyses) بدون آماده سازی نظامیان و بدون توجه به میزان آذوقه دستور داد که به سمت حبشه حمله کنند. وقتی به شهر تب رسیدند فرمان داد تا معبد را آتش زده و اهالی را به زور مطیع خود سازند. سپس به قصد جنگ با حبشيان به حركت ادامه داد. هنگامی که یک پنجم راه را پیمودند آذوقه به اتمام رسید. سربازان برای نجات از گرسنگی و مرگ، از هر ده نفر يكى را به قرعه از بين خود انتخاب كردند و خوردند. وقتى كبوجيه از اين ماجرا باخبر شد انديشيد كه مبادا لشکر از بین برود. پس از ادامه لشكركشى به حبشه منصرف شد و مراجعت كرد و پس از آنكه قسمت بزرگى از سپاه خود را از دست داد، به شهر تب بازگشت و سپس به ممفيس رفت.
در اوستا هم نکته ای بیان شده است که نشان میدهد آدمخواری جزوی از فرهنگ "بخشی از جامعه ایران باستان" و مسئله ای مورد ابتلاء بود. در اوستا، وندیداد، فرگرد هشتم، بند ۷۳ و ۷۴ آمده است که زرتشت پرسید: «ای آفریننده جهان جسمانی و ای مقدس بگو بدانم، هر گاه مزدا پرستان به حالت رفتن یا دویدن، سوار اسب یا ارابه با آتشی برخورد نمایند که جسد مرده را می سوزانند و مردم برای سوختن جسد یا پختن آن ایستاده باشند مزداپرستان چه وظیفه ای خواهند داشت؟ اهورامزدا پاسخ داد و گفت مردی که جسد مرده را طبخ میکند باید کشته شود بلی او را بکشند و دیگ را سرنگون سازند و اجاق را نیز سرنگون سازند».