روایتی از 1400 عمود تا لحظه وصال/خلوت کردن در عین شلوغی

گروه فرهنگ «تیتریک»، آرمین سلیمانی از فعالان رسانه ای، با اشاره به نزدیکی زمان "اربعین حسینی"، در خصوص مراسم "پیاده روی اربعین" گفت: از سقوط حکومت "صدام" به بعد، خوشبختانه تجربه پنج بار حضور در "پیاده روی اربعین" را دارم.

وی ادامه داد: این رسم از سالیان دور در میان مردمان اتفاق می افتاد، منتها در زمان حضور صدام این مراسم مذهبی کمرنگ شده بود ولی پس از سقوط او دوباره جان تازه ای گرفت و مردم از همان سال اول به شکلی پرشور این مراسم را برپا می کنند. تجربه حضور در این مراسم برای من اتفاقی عجیب و بسیار شورآفرین بود. علاوه بر ایران از نقاط مختلف جهان و شهرهای جنوبی عراق در این مراسم حضور گسترده ای پیدا می کنند.

وی دلیل اصلی حضور در این مراسم را ارادت ویژه شیعیان به اما حسین (ع) دانست و افزود: سر منشاء پیاده روی اربعین و حضور چند باره من در آن زیارت اباعبدالله (ع) بوده و هست. جدای از این مساله، همواره در احادیث و روایات داشته ایم که برای زیارت محل، بهتر است مسیری طی شود تا تغییر و تحولی در زائر صورت گیرد. وقتی این پیاده روی را تجربه کردم به درستی تفاوت سفر مستقیم به حرم "سید الشهدا (ع)" را با پیاده روی متوجه شدم.

این فعال رسانه تجربه شخصی خود از این سفر را اینگونه توصیف کرد: از همان ابتدا که در این مسیر پای می گذاریم از تمامی تعلقات و دلبستگی ها جدا می شویم و این یکی از بهترین تجربیات این مراسم برای هر شخص است. وجه دوم این مساله زمانی است که در این مسیر همراه هم داشته باشی، آن هم همراهانی که اکثراً هیچ گونه ارتباط خاصی با آنها نداریم.


وی افزود: این همراهی شاید در کنار هزاران نفر رخ دهد و انسان بدون ارتباط معنوی و حسی به نوعی از ارتباط روحی و معنوی با همسفرانش خواهد رسید. همچنین این مسیر به فرد اجازه می دهد در طی این مسیر و قبل از رسیدن به حرمین، کمی در خودش فرو رفته و سره را ناسره جدا کند. این فرصت مغتنمی است تا انسان بتواند کمی با خود خلوت کند و از نظر روحی تصفیه شده و آلودگی های روحی خود را برطرف کند.

سلیمانی درخصوص مسیر اصلی پیاده روی اربعین تصریح کرد: پیاده روی اربعین هرساله از نجف و حرم "امام علی (ع)" به سمت کربلا و حرم "امام حسین (ع)" ادامه دارد. این راه از سالیان دور به همین پیاده روی اختصاص داشته و به زبان عربی به "طریق الحسین" معروف است. "طریق الحسین" از نجف تا حرم "حضرت ابوالفضل (ع)" توسط میله هایی که به "عمود" معروف هستند نشانه گذاری شده و این مسیر حدوداً 1400 عمود با فاصله 50 متر به طول می انجامد.


وی با اشاره به سختی های ممکن در این مسیر ادامه داد: کل این اتفاق خواستنی دِلی است. این مسیر مسیر عجیبی است. انسان در ابتدا باید دلش بخواهد و قسمتش باشد تا در این مسیر پا بگذارد چون این مسیر متفاوت با تمامی مسیر های زندگی هر فرد است و حتی هربار با دفعه قبل متفاوت است.

این فعال رسانه مسیر پیاده روی اربعین را مسیری پر شور و عشق خواند و بیان کرد: در این مسیر اتفاقاتی می افتد که در زندگی معمول به هیچ وجه قابل لمس نیست. تعداد زیادی انسان در این مسیر پای می نهند که هیچکدام از آنها یکدیگر را نمی شناسند اما با شور و عشقی مثال زدنی به یکدیگر کمک می کنند و به زائرانی که در راه هستند خدمات می دهند.


وی ادامه داد: از نکات عجیب این مسیر دیدن برخی افراد است که از لحاظ مالی بسیار در تنگنا هستند اما هرچه در توان دارند را برای زائران انجام می دهند. برخی موکب های بزرگی دارند که در آن همه نوع مواد غذایی و پوشاک و وسایل خواب موجود است. برخی حتی با یک سینی خرما که تمام دارایی اشان است در مسیر به پیاده روان خرما می دهند و برخی حتی این را هم ندارند و زیراندازی روی زمین انداخته و برای استراحت در اختیار مسافران قرار می دهند و آنها را ماساژ هم می دهند.


سلیمانی اخلاص حاضران در پیاده وری اربعین را مثال زدنی خواند و گفت: همین مساله و شور و عشقی که در این مسیر وجود دارد روحیه ای را به انسان تزریق می کند که قابل مقایسه با هیچ قسمتی از زندگی نیست. در این مسیر افرادی می بینید که به مسافران روحیه می دهند و من وقتی اخلاص آنها را می دیدم بسیار شرمنده می شدم.

وی لحظه دیدار حرم "حضرت ابوالفضل (ع)" را بدین شرح توصیف کرد: تجربه شخصی من از لحظه دیدن حرم سقای کربلا تجربه زیبایی است. شما مسیری طولانی را طی می کنید و روزها در خودتان فرو رفته و به کارهایی که کرده اید فکر می کنید. لحظه آخر و با دیدار حرم، انسان از زمین کنده می شود و انگار که سبک شده اید.

سلیمانی همچنین خاطرنشان کرد: مسیر پیاده روی اربعین با وجود اینکه بسیار شلوغ است اما خلوت عجیبی درون انسان به وجود می آورد. همین خلوت کردن در عین شلوغی بزرگترین تجربه من از مسیر پیاده روی اربعین است.


منبع: میزان
انتهای پیام/