همه تصمیم‌های برانکو درست نبود/ سه‌گانه اشتباه مربی قرمزها
گروه ورزش «تیتریک»، در مدح برانکو ایوانکوویچ مطلب زیاد نوشته ایم به هر حال کارنامه برانکو مشخص می کند که او مربی موفقی بوده و هست کما اینکه همین امروز هم تیم او در صدر جدول رده بندی لیگ برتر است اما برانکو ضعف هایی دارد و اشتباهاتی هم داشته که حالا خودش می تواند آنها را بیابد و بر طرف کند:
انعطاف پذیری برانکو
اول: مسلما
انعطاف پذیری برانکو جز محاسن مربیان بزرگ محسوب نمی شود. در واقع همه
مربیان بزرگ قاطعیت بالایی دارند و به دلیل این قاطعیت تیمشان کمتر دچار
چالش و کشمکش و بحران و درعوا و درگیری و البته نافرمانی می شود.
برانکو اما نرم رفتار کرد، امسال او دو بازیکن اوکرایی را پذیرفت که اصلا به کارش نیامدند، در مورد رضائیان و طارمی هم در حالی که پس از سفر به ترکیه تاکید کرده بود آنها جایی در ترکیب تیمش ندارند و باز در حالی که جانشین هایی برای این دو گرفته بود و به اردو هم رفته بود اما کوتاه آمد و هنوز هم بابت آن کوتاه آمدن و بالانس نبودن تیمش که در برخی پستها کلی بازیکن دارد و در برخی پست ها کمبود بازیکن دارد، زجر می کشد.
این بازگشت موجب کج شدن ساختار پرسپولیسی شد که در راست سه بازیکن داشت و در چپ یکی! در دفاع وسط هم ذخیره نداشت ضمن اینکه ساسان انصاری را به اوج آمادگی رسانده بود و مجبور شد با بازگشت طارمی او را از دست بدهد در حالی که ساسان همین امروز با وجود آنکه در فولاد بازی می کند، در صدر جدول گلزنان است و در بهترین روزهای فوتبال خودش.
درگیری با کی روش به سود برانکو و شاید به ضرر پرسپولیس
دوم: درگیری برانکو
با کی روش دو وجهه مخالف هم داشت، برانکو را از همیشه به تیم ملی نزدیک تر
کرد و سایه او را با توجه به حمایت پرسپولیسی ها دقیقا روی نیمکت انداخت
اما برای پرسپولیس اصلا خوب نبود. پرسپولیسی ها از برانکو دفاع کردند چون
مربی تیمشان بود اما این کار مسئولان را به این فکر انداخت که برانکو چقدر
حمایت مردمی دارد و اگر به دلیل گرانی یا غیر قابل انعطاف بودن کی روش
بخواهند او را جانشین کارلوس کنند، این حمایت مرمی به کارشان می آید.
برای پرسپولیس اما بد بود، حاشیه ها و اختلاف ها در تیم به اوج رسید و همه چیز تحت تاثیر قرار گرفت. دعواها، دلخوری ها و ... تحت تاثیر این دعوا در پرسپولیس اختلاف ایجاد کرد و بین برخی بازیکنان تردید ایجاد کرد و ذهن برانکو را هم مغشوش کرد.
تمرکزی که برانکو لازم داشت حالا با او نیست و به این ترتیب برانکو با نزدیک شدن به نیمکت اتمی تیم ملی سود برد اما پرسپولیس ضرر کرد. این موضوع کاملا شخصی به نظر می رسد و در راستای منافع تیمی نمی توان آن را طبقه بندی کرد. البته از نظر فنی شاید بودن بازیکنان در اردوی ده روزه می توانست به پرسپولیس کمک کند اما این تیم به قدر کافی کنار هم بود و بازیکنانی هم که به تیم ملی می رفتند زیر نظر کارلوس کی روش تمرین می کردند و نتیجه این تمرینات صدارت پرسپولیس در لیگ برتر بود و ضرر آنچنانی نداشت. همین حالا که رضائیان و علیپور با برانکو و یک دیگر درگیر شده اند شاید دلیلش مدت ها در اردوی پرسپولیس بودن باشد و خستگی بازیکنان در سفر. به هر حال اگر هم نفع فنی داشت به نظر می رسد ضرر آن دعوا بیشتر بود.
دایره محدود
سوم: برانکو از قدیم
الایام عادت داشت خیلی سخت به ترکیب تیمش دست بزند، این کار سرعت هماهنگ
شدن تیم را بالا برد اما جانشین های خوبی نساخت. در واقع او یازده بازیکن
خوب دارد اما روی نیمکت جوان آماده و هماهنگ و میدان دیده با تیم ندارد و
همین موضوع را شاید امروزو باید به عنوان نقطه ضعف بررسی کرد.
انتهای پیام/
