دوبلور «لوک خوش شانس»:عشق به رادیو، انگیزه من برای ادامه کار است

گروه فرهنگی تیتریک،منوچهر والی زاده گفت: روز صدا را باید به تمام کسانی که در این حرفه چه در دوبله و چه در رادیو فعالیت کرده و می کنند تبریک گفت چراکه به عقیده من کسانی که با عشق و علاقه وارد این حرفه شده اند در آینده جزو صداهای ماندگار خواهند شد. ظاهرا صدای ماندگار به صدایی گفته می شود که سالها در این حرفه فعالیت کرده اما من فکر می کنم اگر زمانی خدای ناکرده در این دنیا نبودیم و صدایمان شنیده شد؛ آن زمان صدا ماندگار خواهد شد.

او افزود: امیدوارم صدای همه فعالان این حوزه ماندگار و مانا باشد؛ در این سالها صدای ماندگار زیاد داشتیم از نصرالله محتشم که از پیشکسوت های این کار بوده تا هنرمندانی مانند سارنگ و بهرامی که وارد این عرصه صدا شده و ماندگار شدند. در دوبله شخصیت های زیادی بوده اند که از نصرالله محتشم تا هم دوره ای های ما نظیر منوچهر اسماعیلی، چنگیز جلیلوند، سعید مظفری و خسروشاهی ماندگار شدند.

والی زاده در پاسخ به این سوال که کدام یک از شخصیت هایی که جای آنها صحبت کرده را دوست دارد، گفت: جای شخصیت های زیادی صحبت کرده ام اما کسانی که به جای آنها صحبت کرده ام و بیشتر به دل نشسته اند، تام هنکس و تام کروز هستند.

پیشکسوت دوبله افزود: من از خبرنگاران تشکر می کنم که چهره فعالان عرصه صدا را در چند دهه گذشته به مردم معرفی کردند تا هم چهره و هم صدا ماندگار شود و خیلی از این اتفاق خوشحال هستم چراکه چند دهه قبل فقط صدا شناخته می شد و کسی چهره ها را نمی شناخت. البته مردم نباشند ما هم نیستیم؛ من قربان مردم بشوم.

والی زاده در مورد شروع کار خود در عرصه صدا گفت: علاقه من به این حرفه از دبستان بوده البته من فیلم و تئاتر هم کار کردم و اصلا از تئاتر به گویندگی کشیده شدم. اینطور است که کسانیکه از تئاتر وارد این عرصه شده اند موفق تر بوده اند. امروز هم مردم ما به گویندگان و گویندگی علاقه زیادی دارند و همواره وقتی سازمان فراخوان گویندگی می دهد تعداد زیادی مشتاق ثبت نام می کنند اما عده کثیری به دلیل پذیرش محدود، موفق به ورود برای کار در این عرصه نمی شوند.

پیشکشوت رادیو ادامه داد: انگیزه ادامه کار برای من فقط عشق است و خیلی از لحظه ها پول و هیچ چیز دیگری اصلا مطرح نیست و مهم عشق به این حرفه است.

والی زاده در پایان گفت: کار در رادیو جذاب بوده و رادیو عشق است. بیست سال از اولین حضورم در رادیو پیام می گذرد و همچنان آنجا هستم. روز اول گفتم محال است که برنامه زنده اجرا کنم اما مدیران وقت رادیو پیام دادند توانایی داری و می توانی؛ با اولین برنامه ای که پشت میکروفون رفتم از تلفن های مخاطبان انقدر انرژی گرفتم که تا الان بیست و یک سال است،  صبحها ساعت چهار صبح بیدار می شوم و شش صبح هم پشت میکروفون هستم که قطعا این اثرِ انرژی مخاطب و عشق به مردم است.

منبع:باشگاه خبرنگاران جوان

انتهای پیام/