چرا ترکیه وارد جنگ نمی‌شود؟
به ویژه اقدام اخیر ترکیه در به زمین نشاندن هواپیمای سوری که از مسکو عازم دمشق بود، تنش‌ها را تشدید کرد. ترکیه این هواپیما را به بهانه حمل تسلیحات نظامی متوقف و توقیف کرد. اقدامی که حتی به نارضایتی روسیه هم منجر شد و پوتین سفر خود به آنکارا را لغو کرد. هر چند اوغلو، اردوغان و دیگر سران حزب عدالت و توسعه هر روز خط و نشان جدیدی می‌کشند و از احتمال وقوع جنگ با دمشق دم می‌زنند اما ورود آنکارا به یک جنگ تمام‌عیار بسیار دور از ذهن است و بعید است ترکیه به حمله نظامی گسترده‌ای دست بزند. برای عدم ورود آنکارا به جنگ با دمشق دلایل مختلفی وجود دارد.
نخست آنکه ترکیه در داخل درگیری‌های پراکنده‌ای با حزب کارگران کردستان (پ‌ک‌ک) دارد. درگیری‌هایی که در مقاطعی شدت هم پیدا میکند و بویژه در استان‌های مرزی هکاری با شدت بیشتری دنبال می‌شود. پ‌ک‌ک که این روزها به نحوی محسوس تقویت شده، به چالشی مهم برای آنکارا بدل شده است و تا‌کنون تلفات سنگینی به نظامیان ترک وارد کرده است. نکته دیگر عدم اطمینان اردوغان و دولت وی به ارتش است. حزب عدالت و توسعه سال‌هاست با ارتش مشکل دارد و سران آن را به دلایل واهی دستگیر و زندانی کرده است. لذا ارتش از سقوط این حزب استقبال میکند. دولت اردوغان که از موقعیت خود در میان نظامیان باخبر است ریسک وارد شدن به جنگ با ارتشی را که به آن اطمینان صد‌در‌صد ندارد، نمی‌پذیرد.
کم‌کاری ارتش و شکست ترکیه در جنگ احتمالی به معنی سقوط اردوغان و حزب عدالت و توسعه است. سومین نکته‌ای که ترکیه را از وارد شدن به جنگ باز می‌دارد احتمال جهانی شدن این جنگ است. در صورتی‌که ترکیه با سوریه وارد جنگ شود و سوریه هم به شهرهای ترکیه حمله کند، با توجه به عضویت آنکارا در پیمان آتلانتیک شمالی، احتمال ورود ناتو به جنگ وجود دارد.
در صورت ورود ناتو، روسیه هم این شرایط را تحمل نمی‌‌کند و احتمال ورود مسکو به نفع دمشق به درگیری‌ها وجود دارد. بویژه که دولت ترکیه می‌داند سوریه از متحد استراتژیک و قدرتمندی در منطقه چون جمهوری اسلامی برخوردار است و تعدی به متحد استراتژیک تهران می‌تواند صدمات جبران‌ناپذیری را برای سران آنکارا به دنبال داشته باشد لذا به نظر می‌رسد مقامات ترکیه به تهدید کردن و خط و نشان کشیدن در برابر دمشق اکتفا کنند چرا که از اتخاذ هر‌گونه سیاست عمل‌گرایانه‌تری در قبال دمشق عاجز هستند.
