«تیتر یک»
احیای شعری گمنام در مدح حضرت علی اکبر (ع)
امیررضا احمدی شاعر البرزی به احیاء و بررسی قصیده‌ای از «ناصرالدین شاه قاجار» در مدح حضرت علی اکبر (ع) پرداخت.
به گزارش گروه فرهنگی «تیتر یک»؛ امیررضا (بدرالدین) احمدی شاعر البرزی طی یادداشتی اختصاصی برای «تیتر یک» به احیاء و بررسی قصیده‌ای منتشر نشده و مهجور از ناصرالدین شاه قاجار پرداخت: یکی از موضوعات بسیار پرطرفدار بین شاعران قدمای ادبیات فارسی و معاصرین در شعر و ادبیات آئینی شبه پیغمبر و فرزند ارشد حضرت سیدالشهدا، حضرت علی اکبر (ع) است که اشعار ماندگاری در رثا و مدایح وی به یادگار مانده است.
ناصرالدین شاه قاجار غزلی ماندگار در مدایح و مناقب شاهزاده شاه شهیدان حضرت علی‌بن‌الحسین (ع) از خود به یادگار گذاشته که بر تارک ادبیات آئینی خوش می‌درخشد.
ناصرالدّین شاه قاجار فرزند محمدشاه فرزند عباس میرزا و فرزند فتحعلی شاه قاجار در روز یکشنبه ششم ماه صفر ۱۲۴۷ هجری قمری در تبریز دیده به جهان گشود.
وی چهارمین پادشاه قاجاری است که در سال ۱۲۶۷ به سلطنت رسید؛ ایشان بزرگ‌ترین و مشهورترین پادشاه سلسله قاجاریست که حدود ۵۰ سال سلطنت کرد و هیچ پادشاهی به اندازه وی در طول تاریخ ایران حکومت نکرده است و سرانجام در روز جمعه هفدهم ذی‌القعده‌الحرام این شاه هنرمند، هنردوست و شاعر در سال ۱۳۱۳هجری قمری در سن ۶۶ سالگی در حرم حضرت شاه عبدالعظیم حسنی به دست میرزا رضای کرمانی به ضرب گلوله‌ای به قتل رسید و در همان جا به خاک سپرده شد.
ناصرالدین شاه، طبع شعری قرا و لطیف داشته که اشعار نغز و ماندگاری از خود به یادگار گذاشته است. از ایشان دواوین و چاپ‌های بسیاری برجای مانده که منسوب به‌ایشان است که نگارنده این خطوط تمام این چاپ‌های مختلف دیوان را در کتابخانه شخصی خود داشته و بررسی کرده است که به دیوان واحدی رسیده‌ام که تام و تمام اشعار سروده شخص ناصرالدین شاه است نه اشعاری که ایشان از شاعران آئینی‌سرا خریداری می‌کرده است. این دیوان اشعار به کوشش حاج مهدی آصفی در ۱۷۴ صفحه توسط انتشارات منیر در سال ۱۳۹۱ به زیور طبع آراسته شده است.
در صفحه ۴۳ دیوان اشعار شاه شاعر قاجاری، غزلی ماندگار به یادگار مانده که چندسال پیش حاج محمود کریمی با نوای زیبایی آن را اجرا کرده و با استقبال خوبی رو به رو شد.
متن کامل آن به شرح ذیل است، باشد که قدمی مؤثر و گامی استوار در احیای آثار مهجور و گمنام ادبیات فارسی باشد.
یم فاطمی، دُر سرمدی، مه هاشمی، گل احمدی
ز سرادقات محمدی طلعت ظهور جلالتی
به سما قمر، به نبی پسر، به فاطمه دُر، به علی گهر
به حسن جگر، به حسین پسر، چه نجابتی، چه اصالتی
به ملک مطاع، به خدا مطیع، به مرض شفا، به جزا شفیع
چه مقام بندگیش منیع، به چه بندگی و اطاعتی
خم زلف او چه شکن شکن، به مثال نقرۀ خام تن
سپری به کتف و کفن به تن، به چه قامتی و قیامتی
ز جلو نظر سوی قبله گه، ز قفا نظر سوی خیمه گه
که نموده شد به قدش نگه به چه حسرتی و چه حالتی
ز قفا دو زن شده نوحه‌گر، یکی عمه گشت و یکی پسر
که نما به جانب ما نظر به اشارتی و نظارتی
الهه ملاحسینی _ تیتر یک
انتهای پیام/ل
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده
