لقب «معصومه» را امام رضا(علیه السلام) به خواهر خود عطا فرمود
آن حضرت در روايتى فرمود:
مَنْ زَارَ الْمَعصُومَةَ بِقُمْ كَمَنْ زَارَنى(1)
هركس معصومه را در قم زيارت كند،مانند كسى است كه مرا زيارت كرده است.
اين لقب، كه از سوى امام معصوم به اين بانوى بزرگوار داده شده، گوياى جايگاه والاى ايشان است.
امام رضا(علیه السلام) در روايتى ديگر مى فرمايد:
هركس نتواند به زيارت من بيايد، برادرم را در رى يا خواهرم را در «قم» زيارت كند كه ثواب زيارت مرا در مى يابد.
لقب ديگر حضرت معصومه(سلام الله) «كريمه اهل بيت» است. اين لقب نيز بر اساس رؤياى صادقانه يكى از بزرگان، از سوى اهل بيت به اين بانوى گرانقدر داده شده است. ماجراى اين رؤياى صادقانه بدين شرح است :
مرحوم آيت اللّه سيّد محمود مرعشى نجفى، پدر بزرگوار آيت اللّه سيد شهاب الدين مرعشى (ره) بسيار علاقه مند بود كه محل قبر شريف حضرت صدّيقه طاهره (سلام الله علیها) را به دست آورد. ختم مجرّبى انتخاب كرد و چهل شب به آن پرداخت. شب چهلم پس از به پايان رساندن ختم و توسّل بسيار، استراحت كرد. در عالم رؤيا به محضر مقدّس حضرت باقر(علیه السلام) و يا امام صادق(علیه السلام) مشرّف شد.
امام به ايشان فرمودند:
عَلَيْكَ بِكَرِيمَةِ اَهْل ِ الْبَيت ِ.
يعنى به دامان كريمه اهل بيت چنگ بزن .
ايشان به گمان اينكه منظور امام (علیه السلام) حضرت زهرا(سلام الله علیها) است، عرض كرد: «قربانت گردم، من اين ختم قرآن را براى دانستن محل دقيق قبر شريف آن حضرت گرفتم تا بهتر به زيارتش مشرّف شوم.»امام فرمود: «منظور من، قبر شريف حضرت معصومه در قم است.» سپس افزود:«به دليل مصالحى خداوند مى خواهد محل قبر شريف حضرت زهرا(س) پنهان بماند; از اين رو قبر حضرت معصومه(سلام الله علیها) را تجلّى گاه قبر شريف حضرت زهرا(سلام الله علیها) قرار داده است. اگر قرار بود قبر آن حضرت ظاهر باشد و جلال و جبروتى براى آن مقدّر بود، خداوند همان جلال و جبروت را به قبر مطهّر حضرت معصومه(سلام الله علیها) داده است.»مرحوم مرعشى نجفى هنگامى كه از خواب برخاست، تصميم گرفت رخت سفر بر بندد و به قصد زيارت حضرت معصومه (سلام الله علیها) رهسپار ايران شود. وى بى درنگ آماده سفر شدو همراه خانواده اش نجف اشرف را به قصد زيارت كريمه اهل بيت ترك كرد(2)
--------------------------------------------------------------------------------
1- ناسخ التواريخ، ج ٣، ص ٦٨، به نقل از كريمه اهل بيت، ص ٣٢
-2 زبدة التصانيف، ج ٦، ص ١٥٩، به نقل از كريمه اهل بيت، ص ٣
كوچه پس كوچه هاى قم به یمن حضورت نورانى مىشوند.شماكه همانند زینب كه براى قیام قربانى داد و خورشید عاشورا رابا صبرش تعریف كرد، با قدم هاى پرحیاتت ، به سرزمیـن كویـرى قم حیـات بخشیـدی و در رگ ایرانیان خون حمایت از ولایت راجارى ساختی...
برایتان ازبانویى سخن می گویم كه بارگاه زیبایش، پناهگاه دل هاى عاشقى است كه شبهاى چهارشنبه درجمكران بیتوته می كنند و براى ظهورگل نرگس دعامى كنند واز بانوى كرامت، براى شكوفه دادن درخت اجابت استمداد مى طلبنـد!
معصومه ... معصومه تفسیر معصومیت است كه روزگارى در مدینه طلـوع كرد، معصومه اقامت غربت است در روزگار غربت نگاه ها،معصومه تفسیر بلند تبعیت است از ولایت. معصومه ترجـمان بلند عاشوراست و قصــه با زینب هم سفرشدن. معصومه نگین ایران است كه درقم، شهر اقامه، می درخشد. معصومه ضریب بالاى ارادت به ولایت است، معصومه، قصه بلند مدینه تا مشهد است. معصومه فانى فى الله است...
به جان پاک تو ای دختر امام، سلام
به هر زمان و مکان و به هر مقام، سلام
تویی که شاه خراسان بود برادر تو
بر آن مقام رفیع و بر این مقام، سلام ...