هفته وحدت یادآور اقتدار جهان اسلام است

گروه دین و اندیشه «تیتریک» ؛  بدون شک، نیاز مسلمین به اتحاد و اتفاق، از مبرم ترین نیازهاست، و درد اساسی جهان اسلام، همین کینه های کهنه میان مردم مسلمان است.
دشمن همواره از همین شکاف ها سود می جوید. البته مفهوم اتحاد اسلامی که در صد سال اخیر، میان علما و فضلای مؤمن و روشن فکر اسلامی مطرح است، این نیست که فرقه های اسلامی برای ایجاد اتحاد اسلامی از اصول اعتقادی و یا غیر اعتقادی خود صرف نظر کنند و به اصطلاح مشترکات همه فِرَق را بگیرند و مختصات همه را کنار بگذارند؛ زیرا این کار نه منطقی است و نه عملی. از اینرو فرقه های اسلامی، در عین اختلافاتی که در کلام و فقه و غیره با هم دارند، به واسطه مشترکات بیشتری که در میان آنها هست، می توانند در مقابل دشمنان خطرناک اسلام، دست برادری بدهند و جبهه واحدی تشکیل دهند.

یکی از زیباترین و والاترین واژه ها، واژه وحدت و برادری است. برادری و وحدتی که پیامبر رحمت در استمرار رسالت دیگر انبیای عظام برای جوامع بشری به ارمغان آورد. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم مهاجرین و انصار را به میثاق اخوت و عقد برادری فرا خواند و بدین سان گل بانگ وحدت برای نخستین بار در فضای مدینه طنین افکند و دل و جان قرون و اعصار را نوازش داد و عطر دل انگیز آن مسلمانان را مدهوش خویش ساخت. سنگ زیرین بنای اتحاد و همبستگی اسلامی نهاده شد و ارزش های متعالی اسلامی و برادری و اتحاد، جانشین ارزش های پوچ و خیالی جاهلی شد. آری پیامبر اسلام صلی الله علیه و آله وسلم با استناد به آیات قرآن، جوامع اسلامی رابه اعتصام به حبل متین الهی و پرهیز از تفرقه و تشکیل امت واحده در سایه عبودیت اللّه، دعوت کرد. مسلمانان نیز در پرتو عمل به این دعوت و حرکت در طریق وحدت، متحد شدند و بر دشمنان چیره شدند و دیری نپایید که شاهد فتح و پیروزی را در آغوش کشیدند.

به ماجراىِ وحدت از دو زاویه مى‏ توان نگریست. اول، یک زاویه بین المللى و دوم، یک زاویه بین المذاهبى. مابینِ ماجراىِ اول و دوم، فاصله‏اى بیشتر از زمین تا اورانوس وجود دارد. طبیعتا نتیجه‏گیریهاى ما هم نسبت به آن، متفاوت خواهد شد. اجازه بدهید به هر دو زاویه، نگاهِ دقیق‏ترى داشته باشیم.

نگاه بین المللى:

در دنیاىِ امروز که همه قدرتهاى شرقى و غربى، به دنبالِ تروریست نشان دادن و محورِ شیطانى بودنِ مسلمانان هستند، مهمترین مسئله، حفظِ وحدتِ مسلمانان است. طبقِ آن جمله معروفِ جناب ویل دورانت که مى‏ گفت هیچ تمدنى از بیرون نابود نشد، مگر آنکه قبلاً از درون نابود شده باشد، خودِ مسلمانان نباید تیشه به ریشه خودشان بزنند و با دامن زدن به مسائلى که در آن اختلاف دارند، باعثِ تفرقه بیشتر شوند. زیرا اگر مسلمانان درگیرِ یک جنگِ درونى شوند، دشمنانِ خارجى، خیلى راحت‏تر به مرزهاى آنان ضربه مى‏زنند و از این اختلاف، بیشترین استفاده را مى‏برند.

بنابراین در اینجا چون پاىِ دشمنِ مشترک در میان است، حتى کسانى که با هم اختلاف دارند هم به یکدیگر نزدیک مى‏شوند. در دنیا فقط دو چیز وجود دارد که مى‏تواند حتى دشمنانِ خونى را به هم نزدیک کند. اول پول و دوم دشمن مشترک. همانطور که در این ماجرا وجود دارد، اتحادِ مسلمانان هم به خاطرِ وجودِ دشمن مشترک است و هم اینکه این متحد بودن باعثِ قدرتِ بیشترِ اقتصادى خواهد شد که در سایه آن، امنیتِ پایدار به وجود مى‏آید. پس لازم است که همه مذاهبِ اسلامى، در حفظِ اتحاد، تا آنجا که مى‏توانند بکوشند.

نگاه بین المذاهبى: بیایید فرض کنیم که هیچ دشمنِ خارجى و غربى و شرقى وجود ندارد. بیایید فرض کنیم که اتحادِ مسلمانان باعث شد که دشمنانِ خارجى و غربى و شرقى، نابود شوند و یا همه به اسلام بپیوندند. بعدش چه مى‏شود؟

در اینجاست که کینه‏ها و عداوتهاىِ گذشته بیدار خواهد شد. حقیقت این است که میانِ بعضى از فِرَقِ اسلامى، اختلافاتى وجود دارد که حتى از اختلافِ با دنیاىِ شرق و غرب هم بیشتر است. به خاطرِ همین اختلافات است که بعضى از مذاهب، دستور به تکفیر و یا کشتنِ سایرِ مذاهب مى‏ دهند و آن را مجوزى براى ورودِ به بهشت تلقى مى‏کنند. یعنى به کینه و عداوتِ خودشان، جنبه دینى و مذهبى مى‏دهند و آن را حتى مهمتر از جنگ با دنیاىِ غرب و شرق مى‏دانند.

به نظر مى‏ رسد که اتحاد در این زاویه نگاه، کاملاً یک شوخىِ ترسناک است. شما قرار است با کسانى متحد باشید که به خونِ شما و فرزندانتان تشنه هستند.

نکته بعدى در موردِ ملیت و نژاد است. پیامبر اسلام فرمود که اگر اسلام بر عجم نازل شده بود، عرب به آن ایمان نمى‏آورد. در مقابلِ همه ملتهاى عربى که بیشترشان بر مذهبِ عامه هستند، تنها ملت و نژادى که حرمتِ رسول خدا و اهلِ بیتِ ایشان را نگه داشته است، ایرانیان و شیعیان بوده‏اند. ملت و نژاد و مذهبى که آن اکثریتِ عرب و عامه مذهب، در طولِ تاریخ نسبت به آن تا آنجا که مى‏توانسته، اذیت و آزار و شکنجه و کشتن را روا دانسته است.

کاملاً بدیهى است که هیچ اتحادى میانِ آنان به وجود نخواهد آمد، مگر براى از میان بردنِ ایرانیان و شیعیان.

این ماجرا وقتى جالبتر مى‏شود که شما به نفوذِ مسلمانان در دنیاىِ امروز هم توجه کنید. رسانه ‏هاى غرب و شرق چه نوع اسلامى را در برنامه‏هاى تلویزیونى تبلیغ مى‏کنند؟ کدام کشورها با استفاده از دلارهاى نفتى‏شان، مجامعِ اسلامىِ مربوط به خودشان را در غرب و شرق راه اندازى مى‏کنند؟

پاسخ بسیار ساده است. دلارهاى نفتىِ اعراب، هم باعثِ به وجود آمدنِ یک دشمنِ درجه یک براى شرق و غرب شده است که در حمایت از گروههاى تروریستى که با افتخار شیعیان را مى‏کُشند، جلوه گر مى‏شود و هم اینکه دنیاى رسانه‏اى غرب و شرق، این گرایش را به عنوان تنها گرایشِ اسلامى در دنیا نشان مى‏دهند.

اینجا به جز اینکه این مسئله را به ما گوشزد مى‏ کند که به جاى برگزار کردنِ همایشها و جشنواره‏هاى تکرارى و بى حاصلِ درونى، باید به فکرِ بیشترِ تبلیغِ تشیع و اسلامِ راستین در جهان باشیم، یک نکته دیگر را هم به ما نشان مى‏دهد.

نکته این است که ما تعریفِ دیگرى از وحدت را در نظر داشته باشیم. منظور از وحدت، یک نوع همزیستى مسالمت‏آمیز میانِ مذاهبِ اسلامى است و نه چیزِ دیگرى. در شرایطِ فعلى، لازم است که مسلمانان حواسِشان به دشمنانِ خارجى باشد، اما ما هرگز نباید چشمهایمان را حتى به بهانه وحدت، رو به کسانى ببندیم که از قاتلانِ اهلِ بیتِ رسول خدا، حمایت مى‏کنند و آنان را نماینده اسلام مى‏دانند و خودشان هم بر همان شیوه و سیره، عمل مى‏کنند.

اسلام دنیا را فتح خواهد کرد و آنگاه شاید این سؤالِ بسیار مهم پیش آید که حالا کدام مذهب باید بر بلادِ اسلامى، حکمرانى کند؟

اختلافی که بین روایات اهل سنت و شیعیان درباره روز میلاد پیامبر اکرم(ص) وارد می باشد، بهانه ای شد که حضرت امام خمینی(ره)، بنیانگذار فقید انقلاب اسلامی ایران، فاصله بین این دو تاریخ را بعنوان «هفته وحدت» اعلام کنند.

هفته وحدت، یادگار پیر فرزانه انقلاب، حضرت امام خمینی رحمه الله است. پیام هفته وحدت این است که مسلمانان همه با هم برادراند. پیام گران سنگ هفته وحدت این است که بدانیم پافشاری بر تاریخ، قشری گری است و بها دادن به اختلافات ظاهری، سطحی نگری.

باید میراث نبوت را پاس داریم تا به قهقرای جهل و ظلمت سقوط نکنیم. پیام هفته وحدت این است که با دست اتّحاد و ذهن هوشیار، در سایه دستورات پیامبر خدا(ص) و عترت پاک آن حضرت، مجال از تفرقه افکنیِ بیگانگان بگیریم. پیام هفته وحدت این است که در سایه قرآن و سنت و سیره رسول اکرم صلی الله علیه و آله، وحدت و یکرنگی خود را حفظ کنیم. در سایه امامت و ولایت، صراط مستقیم جمهوری اسلامی را بپیماییم و جز در مقابل خدا و رسولش(ص) برای کسی سر خَم نکنیم.

گفتنی است که طبق روایات اهل سنت، روز میلاد پیامبر اعظم ۱۲ ربیع الاول است، در حالی که شیعیان معتقدند ایشان در ۱۷ ربیع الاول پا به جهان گذارده اند که این هفت روز بعنوان هفته وحدت نامگذاری شده است.

نویسنده:الهه ملاحسینی