آیا انتخاب نام امام حسن و امام حسین(ع) از طرف خدا بوده است؟
آیا انتخاب نام امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) از طرف خدا بوده است؟
آیا انتخاب نام امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) از طرف خدا بوده است؟
پاسخ : بین شیعه و سنی مشهور است که انتخاب نام امام حسن و امام حسین(علیهما السلام) به امر خدا، بوده است.
ابن اثیر در کتاب اسدالغابه می نویسد: «مردم پیش از ولادت امام حسن و امام حسین(ع) با این نام آشنا نبودند تا فرزندان خود را به این دو نامگذارى کنند چرا که این دو اسم در زمان ولادت حسنین، از جانب خداوند بر پیامبر( صلى الله علیه و آله) وحى شد، تا آن حضرت بر فرزندان على(علیه السلام) و فاطمه (علیها السلام) این نامها را بگذارد»(1).
همپنین جلال الدّین سیوطى (از علماى معروف اهل سنّت) نقل کرده است که: «حسن و حسین دو نام از نامهاى اهل بهشت؛ برای حسنین (علیهماالسلام) است چرا که مردم عرب پیش از این، این دو نام را بر فرزندان خویش نام نمىنهادند»(2).
در کتاب عبقات الانوار آمده است: آن روز که امام حسن(علیه السّلام) متولد شد حضرت جبرئیل(علیه السّلام) بر حضرت رسول( صلّى اللَّه علیه و آله و سلم) فرود آمد و گفت: «ای محمد! پروردگار عالم به تو سلام رساند و مىفرمود که على(ع) برای تو به منزله هارون برای موسى است لیکن بعد تو نبی نیست پس مسمى کن این پسر خود را بنام پسر هارون، که فرزندان هارون: شبّر و شبّیر یعنی حسن وحسین نام داشتند.(3)
هم چنین قندوزی می نویسد: آنگاه که حسین(ع) به دنیا آمد. پیامبر(ص) او را- به امر خدا- حسین نام نهاد و او را به ام الفضل همسر عباس بن عبدالمطلب سپرد تا او از شیر فرزندش به نام قثم، او را شیر دهد.(4)
و در اعیان الشیعه آمده است: آنگاه که امام حسن(ع) متولد شد حضرت فاطمه به امام علی (ع) عرض کرد که نام او را بگذار امام فرمود من در نامگذاری او بر پیامبر(ص) سبقت نمی گیرم... آنگاه پیامبر(ص) او را حسن نام نهاد و این نام در عصر جاهلیت شناخته شده و معروف نبود(5).
[1] - اسد الغابة: ج 2، ص 9.
[2] - تاریخ الخلفاء، ص 209.
[3] - عبقات الأنوار فی إمامة الأئمة الأطهار، ج11، ص:734. الاستیعاب، ج1، ص:384.
[4] - ینابیع الموده، 221، 318؛ تهذیب تاریخ دمشق، 4/ 316؛ تاریخ الخمیس، 1/ 418- 419؛ تذکرة الخواص، 232؛ سنن ابن ماجه، 2/ 1293؛ کفایة الطالب، 419؛ ذخائر العقبى، 121؛ مستدرک حاکم، 3/ 180؛ مسند احمد، 6/ 339؛ الاصابه، 4/ 484؛ عمدة الطالب، 191.
[5] - اعیان الشیعه جلد 1 صفحه 562.
منبع: سایت آیت الله مکارم شیرازی
خبرهای مرتبط
ارسال نظر
اخبار برگزیده