ایجاد تریبون برای ضد انقلاب از سوی وزارت ارشاد/مجوز به تحریف تاریخ "تاریخ معاصر ایران"

گروه کتب « تیتریک »؛ این روزها شاید بتوان بحث ممیزی کتاب را یکی از پرحاشیه ترین بخش های منتسب به وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی نامید. بخشی که از روز اول با پخش شایعاتی مبنی بر حذف ممیزی پیش از چاپ حاشیه ساز شد و تا امروز نیز ادامه دارد. اما قاعدتا چاپ هر کتاب در جمهوری اسلامی ایران، همانند همه کشورهای جهان باید تابع قوانین و مقررات این حوزه باشد. قوانینی که به مراجع ذیربط این امکان را می دهد تا هر کتاب را مورد ارزیابی قرار داده و در خصوص انتشار یا عدم انتشار آن اظهار نظر کنند. در این قانون که باید ملاک عمل اداره کتاب معاونت فرهنگی وزارت فرهنگ و ارشاد جمهوری اسلامی ایران باشد، مصوب ۶۶۰  جلسه ۲۴ فروردین ماه ۱۳۸۹  شورای عالی انقلاب فرهنگی فرهنگی است که در تاریخ ۳۰ اردیبهشت همان سال با شماره"۱۷۸۸/۸۹/دش” ابلاغ و لازم الاجرا شد و می توان هر کتاب را با توجه به بندها و مواد آن مصوبه، مورد سنجش قرار داد.

 کتاب «ایران در گذر زمان» که پس از سال ها نتوانسته بود مجوز انتشار بگیرد، در حالی که دولت یازدهم از سوی اداره کتاب وزارت ارشاد مجوز نشر گرفته است که در بند 4 قانون فوق الذکر صراحتا قید شده که "ترویج گروه‌های محارب و عناصر ضد انقلاب” در کتاب ها از جمله مواردی است که وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی موظف به جلوگیری از آن است اما در همان ابتدای کار بررسی این کتاب می بینیم که "ایران در گذر روزگاران” شامل مصاحبه با افرادی است که حداقل سه نفر آنان، یعنی "عباس میلانی”، "ماشاالله آجودانی” و "علی میرفطروس” به صراحت ضد انقلاب بوده و به معارضه با جمهوری اسلامی دست زده اند و یکی از آنان رسما علیه دین مبین اسلام به فعالیت تبلیغی مشغول است.

«ایران در گذر روزگاران» اثر مسعود لقمان با سیاهه‌ای از سوابق عجیب و غریب که مقدمه‌اش در سال 88 نوشته شده اما در بهار 93 اول بار به ویترین کتاب‌فروشی‌ها راه پیدا کرده است یکی از نقاط تاریک پرونده وزارت ارشاد است، در این کتاب گفتگوهای لقمان با 7 نویسنده که در پیشینه آنها، کارنامه‌های سیاه از سابقه صدور اعلامیه علیه نظام جمهوری اسلامی تا چاپ کتاب علیه اعتقادات صریح و منصوص دینی در آن دیده می‌شود.

نویسنده هتاک به امام خمینی و انقلاب اسلامی منبع تاریخی «ایران در گذر زمان»!

برای بررسی صحت منابع «ایران در گذر زمان» بهتر است نگاهی گذرا به برخی افراد مورد مصاحبه قرار گرفته شده در این کتاب بیاندازیم. عباس میلانی یکی از افرادی است که در این کتاب مورد مصاحبه واقع شده است. وی نویسنده ساکن امریکا و  یکی از سرپرستان پروژه دموکراسی ایران در مؤسسه هوور است.

شاید عجیب باشد فردی مانند میلانی که محور تاریخ نگاریش در سال های طولانی علیه جریان مذهبی، شخص امام خمینی(ره) و نهضت اسلامی ایشان است هنوز در سال 93 از امریکا درباره تاریخ ایران مجوز وزارت ارشاد جمهوری اسلامی می‌گیرد. 

وی در سخنرانی که به مناسبت رونمایی آخرین کتابش «درباره شاه» با وارونه کردن تاریخ با  اشاره به اینکه «گمان شاه این بود که خطر عمده در وهله اول کمونیست‌ها و در وهله دوم ناسیونالیست‌ها هستند» در توهینی آشکار به امام(ره) می گوید: «(شاه) فکر می‌کرد اسلام پادزهری است برای کمونیست‌ها، غافل از آنکه در اسلام کسانی هستند که خلافت می‌خواهند.»

قلب واقعیت های تاریخی متعدد در واقع تخصص میلانی است، شاید برای همین است که میلانی در دانشگاه‌های امریکا با امکانات کامل در حال تاریخ نگاری معاصر ایران است؛ برای اینکه بگوید: «اگر من درست بگویم ریشه‌های انقلاب اسلامی را شاه ریخت.»، «پیش از آنکه رضا شاه دستور بدهد، کشف حجاب از پایین شروع شده بود.»، «در خانواده پهلوی تنها کسی که در تمام ۳۵ سال اخیر به خدمتگزاران گذشته‌اش کمک کرده، اشرف پهلوی است.» و...

اما نکته قابل توجه در مورد اظهارات میلانی، اظهاراتی است که در همین کتاب «ایران در گذر روزگاران» به چاپ رسیده است. اظهاراتی که مشخص نیست بر اساس کدام بند از قانون فوق الذکر مجوز چاپ گرفته است.

میلانی در این کتاب بی سابقه ترین دفاعیات تاریخ را از «رضا شاه» دیکتاتور انجام می‌دهد تاجایی که در ادعایی می گوید: «بر خلاف تصور عامه‌ی مردم، انگلستان نظر خوشایندی به رضاخان نداشت...» جالب این است میلانی از شدت علاقه به رضاخان و پهلوی ها و برای اینکه این رژیم فاسد را از هرگونه انتقادی نه مخالفت هم مبرا کند اظهارات تندی علیه مصدق انجام می‌دهد.

دفاع جانانه میلانی از فروغی تا جایی که در تمجیدی وی را یک "وطن پرست واقعی" می‌نامد و دست آخر هم می‌گوید: «فروغی و حسین علا دو نفری اند که نقش کلیدی برای حفظ سلطنت برای محمدرضا شاه ایفا کردند.»

البته اظهارات عجیب میلانی به همین جا ختم نمی شود. وی ضمن تعریف از رویه فرهنگی فروغی، وی را در پی تجدد و هویتی خردورز، فردگرا و قانونمند می‌نامد و به روی کار آمدن رضاشاه را در همین راستا ارزبانی می‌کند، اما تاسف برانگیزترین بخش اظهاراتش آنجاست که شهید بزرگوار «شیخ فضل الله نوری» را «معاند» این تجدد می‎نامد.

میلانی در اظهارات سخیف دیگری تاکید می‌کند: «قرابت و شباهت فرهنگی و نظری اساسی ای بین روایت استالینیست‌ها و ارکان یک نوع تفکر مذهبی در ایران(در ادامه توضیح می دهد منظورش تشیع است) وجود دارد.»

نویسنده ضداسلام دومین مرجع «ایران در گذر زمان»

علی میر فطروس نویسنده کتاب موهن «مقدمه‌ای بر اسلام شناسی»، یکی دیگر از افرادی است که در این کتاب تاریخ تجدد ایران را بررسی کرده است. این فردی در کتاب «مقدمه‌ای بر اسلام شناسی» رسما می‌نویسد: «حضرت محمد همانگونه که خود تاکید کرده انسانی بود مثل دیگر انسان‌ها با ضعف‌ها، بلندپروازی‌ها، خشم‌ها، علایق، آرزوها و هوس‌ها و کمبودهای یک انسان، بنابراین در تحلیل شخصیت پیغمبر اسلام باید از افسانه‌سازی‌ها و اغراق‌پردازی‌های رایج پرهیز کرد و...»

وی در بخش‌های مختلف کتاب موهنش انواع و اقسام توهین‌ها و جسارت های غیرقابل ذکر را علیه اصل دین مبین اسلام، قرآن کریم و پیامبر گرامی اسلام(ص) و ائمه هدی(ع) روا می‌دارد تا آنجا که مدعی «دستور قرآن برای همخوابی مسلمانان با زنان شوهردار»، «نفاق پیامبر» و.... می‌شود.

گروه فرهنگی سراج24 برای جلوگیری از ترویج اظهارات سخیف و شرم آور این نویسنده در کتاب «مقدمه‌ای بر اسلام شناسی»، از بیان مابقی این توهین ها خودداری می کند.

عاشق سینه چاک «رضا شاه» سومین مرجع یک کتاب تحریفی

ماشالله آجودانی نویسنده عاشق «رضا شاه» یکی دیگر از افرادی است که در این کتاب به تحلیل تاریخ معاصر ایران پرداخته است. وی در یکی از کتاب های خود ضمن تمجید از شخصیت رضا شاه و با بیان اینکه وی قهرمان انقلاب مشروطه است، می نویسد: «رضاشاه دو خواست مهم مشروطیّت ایران، یعنی ایجاد حکومت مقتدر مرکزی و مدرن ساختن جامعه سنّتی عقب مانده را با همه تناقضاتی که در مدرنیسم و تجدّد ایرانی وجود داشت در برنامه کار خود قرار داد و در ظرف ۲۰ سال چهره جامعه ایران را دگرگون ساخت »

ماشالله آجودانی در این کتاب با تجلیل از رضا میرپنج، وی را قهرمان انقلاب مشروطه می نامد و می گوید: "برخلاف آنانی که می گویند،رضا شاه ضد قهرمان انقلاب مشروطه است، من بر این باور که رضا شاه، قهرمان انقلاب مشروطه است....سردار سپه، زمانی از راه رسید که ایران، خسته از همه افت و خیزها، تشنه امنیت و آرزومند یک حکومت مقتدر مرکزی بود .او قهرمان توانمند و مقتدر مشروطیتی بود که دموکراسی در آن، در پای درخت استقلال و اقتدار ایران قربانی شده بود."

وی در بخش دیگری از «ایران در گذر زمان» اظهار می دارد که "مدرنیته نتوانست اندیشه عقلانی، خردگرا و قانون مدار را در جامعه ایران به صورت یک تفکر اساسی رشد دهد" و عاملی هم که در برابر این عقلانیت و خردگرایی ایستاده است را "سد سکندر دینی" عنوان می کند.

زرشناس: "ایران در گذر روزگاران"، تحریف آشکار تاریخ است

شهریار زرشناس کارشناس علوم انسانی درباره کتاب «ایران در گذر روزگاران» گفت: این کتاب در اصل به بحث درباره دوره های مختلف تاریخ ایران می پردازد و این کار از طریق مصاحبه با افراد مختلف صورت گرفته است؛ البته 2 ایراد اساسی دارد که شخصیت های مورد مصاحبه قرار گرفته و محتوا را شامل می شود.

وی درباره شخصیت هایی که در این کتاب با آنها مصاحبه شده است، اظهار داشت: متاسفانه در این کتاب به افرادی تربیون داده شده که دشمنان انقلاب اسلامی و دین اسلام هستند؛ به گونه ای که حتی در ماه های اخیر علیه نظام جمهوری اسلامی ایران هتاکی کرده اند؛ با این حال «ایران در گذر روزگاران» به چنین افرادی تربیون داده است تا از طریق آنها تاریخ را تحریف کند.

این کارشناس علوم انسانی با بیان اینکه عدم برخورد با اینگونه کتب، باعث گستاخ‌تر شدن ضدانقلاب می‌شود، خاطرنشان می کند: «میرفطروس از فتنه 88 حمایت گسترده ای کرد و حتی از آمریکا درخواست حمله نظامی به ایران را داشت؛ با این حال شاهدیم که در کتاب «ایران در گذر روزگاران» به علی میرفطروس، فردی که هنوز از مواضع ضداسلامی اش کوتاه نیامده، تربیون داده شده است.»

اکنون و در پایان این گزارش سوال اینجاست که براستی چه تغییر و تحولی در وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی رخ داده است که چنین کتابی با مشخصات مذکور موفق به اخذ مجوز انتشار و چاپ می شود. سوالی که طی ماه های اخیر بارها و بارها از مسئولان ارشاد پرسیده اما بی جواب باقی مانده است!

کتاب «ایران در گذر روزگاران» با تاریخ باستان ایران آغاز می‌شود، با شاهنامه، تاریخ میانه را پشت سر می‌نهد و با بررسی مشروطه و عصر رضاشاهی و در فرجام، ملی‌شدن صنعت نفت، اقدام به تحریف علنی تاریخ معاصر ایران می کند. «ایران در گذر روزگاران» را نشر شورآفرین در 292 صفحه وزیری و به بهای 19 هزار تومان عرضه می کند.