صنعت موشکی گل سرسبد صنایع ایران

گروه سیاسی  «تیتریک»؛ شاید اگر از هر کارشناس سیاسی، نظامی، اقتصادی و... پرسیده شود، خواهند گفت عنوان گل سر سبد صنایع ایران اسلامی تنها برازنده صنعت موشکی ایران می باشد.

پس از انقلاب شکوهمند سال ۵۷ به بعد ساخت موشک وارد دوره جدیدی شد و ساخت و طراحی موشک ها به تعداد بالا و همزمان با شرایط خاص در دستور کار قرار گرفت. می توان عنوان کرد که دکترین دفاعی کشور با توجه به اینکه جمهوری اسلامی ایران در هنگام جنگ ۸ ساله تاثیر فناوری موشکی را، در جنگ و استراتژی دفاعی به خوبی درک کرد، بعد از جنگ تحمیلی به سمت استراتژی دفاع موشکی روی آورد.

بعد از پایان جنگ جمهوری اسلامی ایران کوشید که با کمک گرفتن از مهندسین خارجی برزگ که از کشور خود رانده شده و یا بیکار بودند به توسعه فناوری موشکی خود بپردازد. برنامه موشکی ایران به سرعت پیش رفت و باعث حیرت جهانیان گشت.

اما حکایات تامل برانگیزی دارد این صنعت موشکی که می تواند الگوی مناسبی باشد برای سایر صنایع ایران مگر تحریم های شدید و مشکلات فراوان در فراهم کردن نیروی انسانی متخصص، سخت افزار های لازم، مواد اولیه و... پیش روی صنعت موشکی نبوده است. پس چه شده که این صنعت به عنوان پیشانی صنایع ایران مایه فخر نه تنها ایرانیان، نه تنها شیعیان، نه تنها مسلمانان بلکه تمام ملت ها و دولت های آزاده شده؟ آیا جز با پایمردی در راه و امید به آینده محقق شده؟ آیا جز با هزینه کردن خون فرزندان این سرزمین، درخت تنومند صنعت موشکی ریشه دوانده؟

کلام نافذی دارد سردار حاجی زاده که رنج این سالها را تفسیر می کند: «روزگاری مجبور بودیم برای شروع کار، از لیبی موشک بخریم و در سوریه آموزش ببینیم، حالا حتی کارخانجات موشک ‌سازی ایران در سایر کشور ها توان بالای مهندسی فرزندان این ملت را به رخ دشمنان و بد خواهان این نظام مقدس می کشد.» در روزگاری که هر که خیر خواه این ملت باشد و به دیده انصاف به مذاکرات هسته ای نگاه کند خواهد دید که هر چه سربازان انقلاب که حالا در سنگر دیپلماسی نبرد می کنند، سعی در حل و فصل پرونده هسته ای دارند، غرب بهانه جویی می کند. گاهی حقوق بشر، گاهی برنامه موشکی و گاهی بهانه ساختگی دیگر. این که آمریکای جهانخوار و اسرائیل خبیث دشمنان قسم خورده این امت هستند، امروز بر هیچ کس پوشیده نیست اما امروز وظیفه ما نسبت به این مذاکرات و سنگر دیپلماسی کشور چیست؟

آیا منتقدان داخلی صنعت موشکی که در طول عمر خود جز سیاست بازی و تنش آفرینی در کشور و به طور مشخص در دانشگاه ها کار دیگری نکردند، نمی دانند که مذاکرات هسته ای وابستگی نزدیکی به قابلیت ها و ظرفیت های موجود داخلی دارد؟ آیا مثل دختر های ۱۸ ساله با تاکتیک لبخند و روی خوش دشمن فریفته گشته اند ؟

هنگامی که روند رشد صنعت موشکی مورد مطالعه قرار می گیرد، به وضوح می بینم لازمه رسیدن به هدف، ایثار و استقامت است. باید هزینه کرد و باید صبر کرد و با گام برداشتن در مسیر خودکفایی به سر منزل مقصود رسید.

صنایع کشتی سازی، خودروسازی، نظامی، ساختمان سازی، هواپیما سازی و فولاد شناسنامه صنعت یک کشور هستند که میزان توانایی صنعت یک کشور را معرفی می کنند. پس چرا سایر این صنایع راه صنعت نظامی و به خصوص صنعت موشکی را طی نکنند؟

ازجمله عواملی که در رشد صنعت موشکی تاثیرگذاری شگرفی دارد، سلامت نظام اقتصادی و اداری این صنعت می باشد. در این سال ها که خبر های سواستفاده های اقتصادی در حوزه های بیمه، بانکداری، واردات، ساختمان و... ذهن مردم را جریحه دار کرده است، صنایع نظامی همواره از این اتحامات مبرا بوده است. متخصصان صنایع نظامی همواره با سرلوحه قرار دادن رهنمود های مقام معظم رهبری همواره بیشترین بازده را داشته اند و بیشتر از سایر صنایع و البته بدون حاشیه به این کشور خدمت کرده اند.