وقتی حکم دادستانی کرج «چمن» می شود!/ چهارباندی مهرشهرکرج، تابلویی از فرهنگ شکم پرستی

گروه استانی «تیتریک»،به نقل از «کمال مهر»؛مهرشهر کرج منطقه ای از استان البرز که می توان به جرأت گفت که آوازه آن در گوش مردم ایران پیچیده است، منطقه ای خوش آب و هوا و در بخش شرقی آن منطقه مرفه نشین که در برخی از اوقات سال سوژه های خبری را رقم میزند.

صبح روز دوشنبه ۱۱ خرداد ۱۳۹۴در طرح ضربتی برخورد با متخلفان و زمین خواری، در منطقه چمن۳ مهرشهر به دستور دادستان کرج، زمینهایی که بصورت غیر مجاز به تالار،رستوران و قلیان سرا تغییر کاربری داده بودند، تخریب گردید.

این درحالی است که پس از گذشت سه ماه، تعدادی از مالکان این اماکن ، محلهای تخریب شده را مرمت و بازسازی کرده و فعالیت خود را مجدداً آغاز کردند.

 برخی شنیده ها حاکی است مالکان این باغ رستورانها با پرداخت مبالغی مجوز ادامه فعالیت دریافت کرده و اقدام به بازگشایی مجدد نموده اند. این درحالی است که دادستان کرج بدلیل"تغییرکاربری" دستور تخریب را صادر کرده بود؛ اما معلوم نیست این مجوز  از طرف کدامیک از دستگاه ها برای ادامه فعالیت این مجموعه ها صادر شده است و یا اصلاً مجوزی دریافت کرده اند.

گفتنی است در سالهای اخیر منطقه مهرشهر در محدوده چهاربانده  و چمن  شاهد رشد قارچ گونه باغ تالار، رستوران و قلیان سرا هایی هستیم که بعضاً با تغییر کاربری منازل مسکونی شکل گرفته‌اند و در عمل هیچ دستگاه نظارتی بر این امر نگاه ویژه ای ندارد ودر برخی موارد فقط و فقط دریافت پول برای صدور مجوز ملاک اصلی دستگاه های متولی بوده و متاسفانه پیوست فرهنگی در نگاه این مسئولین حائز اهمیت  نمی باشد.

با نگاهی گذرا به خیابانها و بلوار و حتی کوچه های بلوار شهرداری منطقه چهارمهرشهر کرج، شاهد تابلویی از فرهنگ شکم پرستی هستیم، تا جایی که این اثر چشمان هر بیننده ای را سیر میکند.

این در حالی است که در ادامه بی توجهی مسئولین، این معقوله جدای از اینکه بُعد اجتماعی و فرهنگی مناسبی ندارد، رشد این اماکن بعضاً محلی امن برای برخی بی‌اخلاقی‌ نیز می باشد،  و با ایجاد قطب رستورانها و کافی شاپ‌های کرج در این منطقه هیچ نظارتی بر ناهنجاریهای غیر اخلاقی در این محل‌ها وجود ندارد، کما اینکه این امر باعث بدنامی این منطقه از مهرشهر در اذهان عمومی نیز گردیده است.

حال جای سوال دارد، چرا مسئولین یا همان گلوگاه هایی که می توانند جلوی رشد این رستورانها و کافی شاپ ها(قلیانسرا) را بگیرند و یا حدالمقدور با یک پیوست فرهنگی مجوز های لازم و محدود را صادر کنند؛ چطور حاضر هستند فقط به ازای دریافت "پول" چهره شهر را در انظار و افکار عمومی زشت جلوه بدهند و مجوزصادر کنند!؟

آیا متولیان شهر و دستگاه های نظارتی و مسئولین فرهنگی نباید در عمل هیچ انسجام فکری و اجرایی داشته باشند و در نهایت، امور فقط باید به دستان ماموران انتظامی،امنیتی و قضایی، و با برخورد  اصلاح شود!؟ سرنوشت ما در محدوده محل زندگی و شهرمان در دستان کیست؟

انتهای پیام/