PMD یعنی ایران قابل اعتماد نیست و باید با یک چوب بالای سر ایران بود

آمانو گزارشی را درباره ی PMD و ابعاد احتمالی هسته ای نظامی  ایران به شورای حکام ارسال کرده است که شورای حکام آن را به عنوان یک سند بین المللی پذیرفته است.

در سال ۱۳۸۱ با توجه به کارشکنی طرف های غربی تصویب شد که ایران به سمت مسائل هسته ای نظامی پیش رفته است آل اومبی در کتاب امنیت ملی و دیپلماسی هسته ای اعلام می کند که در سال ۸۳ به نظامی نبودن مسئله هسته ای ایران پی برده واز شورای حکام آژانس بین المللی اتمی  قطعنامه گرفتیم که ایران به سمت مسائل هسته ای نظامی پیش نمی رود.

از سال ۸۳ تا ۹۴ مدیر کل آژانس بین المللی  انرژی اتمی قطع نامه ای صادر می کند که ایران  ۱۲ سال است که به دنیا دروغ می گوید در صورتی که ما از نظر شرعی فتوای رهبری را مبنی بر عدم استفاده نظامی از انرژی هسته ای داریم البته با کش و قوس های طرف های غربی و البته خوش خدمتی دولت وقت منجر به این می شود که بگویند  جمهوری اسلامی ایران انرژی صلح آمیز هسته ای نداشته و مقاصد نظامی را دنبال می کند به چند بند از این اتهامات علیه ایران اشاره می کنم:

چنان که در بند ۲، ۳ و ۱۴ این گزارش آمده است که ایران از سال ۲۰۰۲ میلادی یعنی از سال ۱۳۸۱ شمسی  فعالیت های نظامی هسته ای از جمله  در تولید کلاهک هسته ای وفعالیت های در توسعه یک وسیله انفجاری هسته ای داشته است .

در بند ۲۲این  گزارش آمده است فعالیت های ایران در سال ۲۰۰۰ میلادی یعنی در سال ۱۳۷۹ شمسی با هدایت موسسه ارکیده بوده که در سال ۲۰۰۲ تجهیزات و اماکن آن پاکسازی شده است .

دربند ۲۳ و ۲۴  آمده است ،ایران پیش از سال ۲۰۰۲یعنی قبل از سال ۸۲ یک ساختار هماهنگی برای فعالیت هایی مرتبط با انفجار هسته ای داشته است که آن را رد می کند ولی اطلاعات آژانس آن را تایید می کند .

بند ۲۵ و ۲۶ گزارش آمده است ایران تا قبل از سال ۲۰۰۷ یعنی قبل از سال ۸۶ اقلامی خریداری کرده که برای تولید ابزارانفجار هسته ای به کار می رود و قبل از سال ۲۰۱۱ یعنی سال  ۹۰ایران مصرف  نهایی خریدهای خود را پنهان می کرد.

بند ۳۳ گزارش آمده است ایران در اوایل سال ۱۹۹۰ یعنی سال ۷۸ اطلاعاتی در مورد ابزار هسته ای دریافت کرده است.

بند ۶۴ گزارش آمده است برخلاف ادعای ایران این کشور قبل از سال ۲۰۰۴ یعنی سال ۸۳ و شاید بعد از آن فعالیت علمی  ونظری مربوط به  منابع نوترونی ناشی از شوک را انجام داده است.

بند ۶۶ گزارش آمده است، ایران در سال ۲۰۰۲یعنی در سال ۸۱ کارهای مقدماتی مربوط به یک وسیله انفجاری برنامه ریزی وانجام داده است .

آژانس بین المللی انرژی اتمی که قرار بر بی طرف بودن دارد گزارشی را منتشر کرده که ایران راهم متهم به استفاده نظامی هسته ای و هم پنهانکاری کرده است.

تمام این بندهای به صراحت در قطعنامه جدید مطرح شده است قرار بر این بود پرونده pmdایران بسته شود اما پرونده ی دیگر باز شده است و آن پرونده ی دروغگویی ایران است.

بند ۸۰ گزارش آمده است ایران در سال ۲۰۰۰ یعنی در سال ۷۹ در پارچین یک اتاقک بزرگ آتش انفجاری ساخته و بعدها آن ار از بین برده است .

نام pmd دلالت بر برنامه های احتمالی نظامی هسته ای دارد در صورتی که در این گزارش از قطعی بودن مستندات آژانس بین المللی انرژی اتمی دارد.

دربند ۹ همین گزارش آمده همه ی فعالیت ها در نقشه ی راه برای روشن ساختن موضوعات باقیمانده ، گذشته و حال مرتبط با برنامه ی هسته ای ایران طبق برنامه ی زمانی توافق شده انجام گردیده وعلاوه بر این ملحوظ می دارد که این امر رسیدگی به (موضوعات باقیمانده ، گذشته و حال) توسط شورای حکام را خاتمه می دهد.

حال سوال اینجاست با توجه به بندهای این گزارش آیا شورای حکام ما را از اتهامات احتمالی و مستندات ارائه شده توسط منافقین و برخی جهت گیریهای سیاسی در داخل تبرئه کرده است و موضوع را خاتمه داده  یا بعد از قطعی دانستن همه ی احتمالات گذشته موضوع را خاتمه داده است؟؟؟

موضوعی که در این جا مطرح می شود این است که قرار بر این بود که پرونده هسته ای ایران بسته شود نه این که ایران متهم به دروغگویی شود!!!

۱۲ سال است که ما مدعی هستیم که به سمت مسائل نظامی پیش نمی رویم نه به خاطرترس از تحریم ها بلکه به علت فتوای رهبری مبنی بر حرام بودن استفاده نظامی از انرژی هسته ای،حال با پذیرفتن این موضوع اسرائیل که ادعا می کرد ایران درحال ساخت بمب هسته ای است راستگو شناخته شد وایران با وجود تمام اعتماد سازی در عرصه ی بین المللی دروغگو شناخته شد.

جای تعجب دارد کسانی که در طول ۱۲ سال حاضر به قبول این اتهام از سوی کشورهایی که خود سلاح هسته ای دارند نشده چگونه با وجود قطعی دانستن تمام اتهامات از سوی آژانس به یکدیگر تبریک و شادباش می گویند؟؟؟

متاسفانه  بسیاری از افراد بعد از اعلام بسته شدن پرونده ی PMDندای شادی در ایران سر میدهند و این سیگنال هایی رابه کشورهای غربی مخابره می کند که بر مبنای آن برای آینده ی ایران برنامه ریزی کنند.

در واقع با بسته شدن پرونده ی PMD پرونده ی دروغگویی ایران باز شد و به دنیا اعلام کرد که ایران ۱۲ سال است که دروغ می گوید آیا به راستی این گزارش از سوی آژانس بین المللی بی طرفانه است؟؟؟

از سوی دیگر طبق گزارش آژانس تمام فعالیت های  نظامی هسته ای ایران که موجب تحریم های ظالمانه علیه ایران شد مربوط به سال های ۲۰۰۰ تا ۲۰۰۵ یعنی از سال ۷۹ تا ۸۴  می شود درست در مقطعی که خاتمی رئیس جمهور و روحانی دبیر شورای عالی امنیت ملی و البته آقای رفسنجانی مدافع عملکرد آن ها بوده است هرچند ما این اتهامات را وارد نمی دانیم اما دلیل ذوق زدگی این جماعت را هم نمی فهمیم…

در حقیقت تمام تحریم های اعمال شده در دوره ی مدیریت این افراد بوده است آیا این آقایان می پذیرند که خوشحال باشند و اگر می پذیرند پس چرا دولت آقای احمدی نژاد را مسبب تمام مشکلات مردم و کشور معرفی میکنند اتفاقا طبق گزارش آژانس در دولت نهم و دهم هیچ اتهامی  در خصوص فعالیت های هسته ای متوجه مسئولین دولت وقت نبوده است هرچند ما این اتهام را قبول نداریم حتی اگردر دولت اقای خاتمی یا روحانی بوده باشد .

جای تعجب دارد که آقای رفسنجانی رسیدن به این دستاورد را تبریک می گوید و آن را پایان اتهامات واهی ۱۳ ساله در پرونده فعالیت های هسته ای ایران می داند درصورتی که آن اتهامات از نظر آژانس بین المللی انرژی اتمی واهی نیست بلکه حقیقی و قطعی است .

باید از غصه دق کرد وقتی آقای روحانی در روز روشن می گوید: بسته شدن پرونده ی pmd تنها یک موفقیت فنی و حقوقی نبوده بلکه این موفقیت یک پیروزی اخلاقی ، سیاسی  و حقوقی بوده که آژانس اعتراف کرد که ایران در طول سالهای گذشته از مسیر صلح آمیز انحراف پیدا نکرده و مشغول ساخت بمب هسته ای نبوده است.

تنها آقای نوبخت بود که بعد از دروغ هایی که تریبون های دولت به مردم تحویل دادند این بار در قامت سخنگوی دولت صادقانه گفت:اجرایی شدن برجام سالها طول می کشد و نباید توقع مردم را بالا برد.

با توجه به این که آژانس باید به عنوان  یک سازمان بی طرف مابین ایران و ۵+۱ باشد نتوانست توقعات ایران در این باب بر آورده کند دوم این که  به نظر می رسد آ ژانس دراین گزارش خواسته تا طرف های غربی را یاری کند سوم این که آژانس مدعی است ایران  ز پنهان کاری در برنامه ی هسته ای خود که شائبه ی نظامی دارد استفاده می کند این در حالی است که ایران به صورت داوطلبانه پروتکل الحاقی و اجازه بازدید را به آژانس داده است .

به نظر می رسد این گزارش دارای دوبخش سیاه و سفید است که ایران را در بخش سیاه آن قرار داده است اگرچه این گزارش می گوید  پرونده ی PMDبسته شده است اما از نظر فنی به ابعاد سیاه برنامه هسته ای ایران اشاره دارد که می تواند بهانه ای برای اتهام زنی طرف های غربی به ایران باشد.

مواضع آژانس هم درمورد همکاری و هم پنهان کاری موضع دوپهلویی است که و نشان می دهد آژانس در خط سیراتهامی علیه ایران حرکت می کند .

نتیجه ی این گزارش این است که ایران قابل اعتماد نیست وباید با یک چوب بالای سر ایران بود.