پرسپولیسی‌ها به خاطر این دو «عکس» باید خوشحال باشند

گروه ورزش"تیتریک"، یک روز کمتر از يك سال؛ فاصله ثبت اين دو تصوير، فقط همين‌قدر است، اما دنياي آنها به كلي با هم فرق مي‌كند. عكس اول مربوط به شادي بازيكنان پرسپوليس در پايان آخرين بازي از ليگ چهاردهم است كه 25ارديبهشت94 برگزار شد. آن روز سرخپوشان در يكي از تشريفاتي‌ترين داربي‌هاي تاريخ تهران موفق شدند با تك گل علي عليپور از سد استقلال بگذرند و تيم قلعه‌نويي را «دبل» كنند. تيم برانكو با اين سه امتياز به رتبه هشتم جدول رده‌بندي صعود كرد و دو پله پايين‌تر از استقلال به كارش پايان داد. آنها نه سهميه گرفتند و نه هيچ چيز ديگري. 90دقيقه دفاع كردند تا فقط روي يك كاشته بتوانند دروازه استقلال را باز كنند و در مسابقه‌اي كه نصف ورزشگاه خالي بود، از سد رقيب ديرينه بگذرند. به شادي بازيكنان پرسپوليس بعد از آن بازي نگاه كنيد. آنها براي دقايق طولاني دور زمين مي‌چرخيدند و رو به مردم دست تكان مي‌دادند. يكي هم مثل سوشا مكاني آنقدر در اين مسير زياده‌روي كرد كه با حنيف عمران‌زاده درگير شد و پيش‌پيش كلي از بازي‌هاي فصل بعد را از دست داد! اين صورت‌هاي شاد و خندان، متعلق به بازيكنان تيم هشتم ليگ است كه با تفاضل گل منفي چهار در كمركش جدول جا خوش كرده؛ تيمي كه فقط دو هفته پيش از ثبت اين تصوير، كاپيتانش به خاطر پيروزي بر پيكان و تثبيت بقاي پرسپوليس در ليگ برتر درست وسط زمين ورزشگاه آزادي سجده شكر به جا آورد. تازه هادي نوروزي آن تيم هم هنوز نفس مي‌كشيد و از قضا هر دو پيروزي در داربي‌هاي فصل قبل هم با سانترهاي طلايي او رقم خورد؛ از جمله اين بازي كه هيچكس نمي‌دانست پيام‌آور شادي‌اش، خيلي زود تسليم خاك سرد خواهد شد.

دنياي تصوير دوم اما به كلي متفاوت است. 24ارديبهشت95، پرسپوليس دو بر يك راه‌آهن را برد و پنجمين پيروزي از شش بازي آخرش را به دست آورد. آنها در اين مسابقه پنجاهمين گل فصل‌شان را زدند و تفاضل‌شان را به مثبت16 رساندند. همه اينها اما براي قهرماني كافي نبود و قرمزها در نزديك‌ترين رقابت تاريخ ليگ برتر، جام را فقط به خاطر گل‌شماري به خوزستان تحويل دادند. واكنش هواداران درست مثل يك سال پيش است؛ آنها ايستاده‌اند و از صميم قلب بازيكنان را تشويق مي‌كنند. تصوير ستاره‌ها اما حال ديگري دارد. بغض، اشك، عصيان... خيلي سال بود كه صورت بازيكنان پرسپوليس را چنين خيس نديده بوديم، حتي در همه اين سال‌هاي سياهي كه به باخت‌هاي پياپي در داربي و ناكامي‌هاي متوالي در ليگ و حذفي گذشت. حالا اما آسمان نايب‌قهرمان شايسته ايران، ابري است و بغض‌ها بي‌هراس از تعدد دوربين‌هاي خبري مي‌تركند. پارسال اگر پرسپوليس شادمان از يك پيروزي ناپلئوني در داربي بود، امسال حتي ثبت پرگل‌ترين پيروزي بعد از انقلاب برابر استقلال هم نتوانست اشك سرخ‌ها را بند بياورد. اين حجم ويرانگر از غم و حسرت و عطش، بي‌گمان بزرگترين «سرمايه» سرخپوشان است؛ گنجي كه اگر حفظ شود، در آينده نزديك آنها را به روزهاي روشن بيشتر و بزرگتري خواهد رساند. پرسپوليسي‌ها امروز بايد خوشحال باشند كه ناراحت‌اند.

بانک ورزش